135-milionowy morski krokodyl z epoki kredy rzucił światło na życie w kredzie

9 sierpnia 2024

Artykuł został sprawdzony zgodnie z procesem redakcyjnym i zasadami Science X. Redaktorzy podkreślili następujące atrybuty, zapewniając jednocześnie wiarygodność treści:

• sprawdzone pod kątem faktów
• publikacja recenzowana przez ekspertów
• zaufane źródło
• korekta

przez University of Edinburgh

Międzynarodowy zespół naukowców, w tym badacze z Niemiec i Wielkiej Brytanii, opisał nowy gatunek starożytnego krokodyla morskiego, Enalioetes schroederi. Enalioetes żył w płytkich morzach, które pokrywały większą część Niemiec w okresie kredowym, około 135 milionów lat temu.

Ten starożytny krokodyl był członkiem rodziny Metriorhynchidae, niezwykłej grupy, która rozwinęła budowę ciała podobną do delfina. Metriorhynchids miały gładką, bezłuskową skórę, płetwy i płetwę ogonową. Żywiły się różnymi ofiarami, w tym szybko poruszającymi się zwierzętami, takimi jak kałamarnice i ryby, ale niektóre gatunki metrorychynchidów miały duże, ząbkowane zęby, co sugeruje, że żywiły się innymi gadami morskimi. Metrorychidy są najlepiej znane z okresu jurajskiego, a ich skamieniałości stają się rzadsze w okresie kredowym. Enalioetes schroederi jest znany z trójwymiarowej czaszki, co czyni go najlepiej zachowanym metrorychidem znanym z okresu kredowego.

Sven Sachs z Naturkunde-Museum Bielefeld i kierownik projektu powiedział: „Okaz jest niezwykły, ponieważ jest jednym z niewielu metrorychidów, który jest znany z trójwymiarowo zachowanej czaszki. Pozwoliło nam to na wykonanie tomografii komputerowej okazu, dzięki czemu mogliśmy dowiedzieć się wiele o wewnętrznej anatomii tych morskich krokodyli. Niezwykła konserwacja pozwoliła nam zrekonstruować wewnętrzne jamy, a nawet wewnętrzne uszy zwierzęcia”.

Dr Mark Young z Wydziału Geonauk Uniwersytetu Edynburskiego wyjaśnia: „Enalioetes daje nam nowy wgląd w to, jak metroryny ewoluowały w okresie kredowym. W okresie jurajskim metroryny ewoluowały z planem budowy ciała radykalnie różniącym się od innych krokodyli — płetwy, płetwa ogonowa, utrata kostnego pancerza i gładka, pozbawiona łusek skóra. Zmiany te były adaptacją do coraz bardziej morskiego trybu życia. Enalioetes pokazuje nam, że ten trend utrzymywał się w okresie kredowym, ponieważ Enalioetes miał jeszcze większe oczy niż inne metroryny (które były już duże jak na standardy krokodyli), a kostne uszy wewnętrzne były jeszcze bardziej zwarte niż u innych metroryny, co jest oznaką, że Enalioetes prawdopodobnie pływał szybciej”.

Doskonale zachowana czaszka wraz z pierwszymi kręgami szyjnymi została odkryta ponad sto lat temu przez niemieckiego architekta rządowego D. Hapkego w kamieniołomie w Sachsenhagen niedaleko Hanoweru. Okaz ma ciekawą historię. Został przekazany do przygotowania i zbadania Henry'emu Schroederowi z Pruskiej Służby Geologicznej w Berlinie, gdzie przypuszczalnie został włączony do kolekcji. Doprowadziło to do przypuszczenia, że ​​okaz zaginął podczas II wojny światowej. Później okaz został ponownie odkryty w Muzeum Minden w Niemczech Zachodnich. Okazało się, że okaz został zwrócony znalazcy, którego rodzina przywiozła go do Minden, gdzie znaleźli nowy dom po II wojnie światowej, zabierając okaz ze sobą. Krokodyl jest od tego czasu jednym z cennych okazów w kolekcji Minden.

Henry Schroeder z Berlińskiej Służby Geologicznej przedstawił początkowy opis, a od jego imienia gatunek został nazwany.

Porównując skamieniałość z tymi z innych kolekcji muzealnych, Sachs i jego zespół ustalili, że jest to gatunek nowy dla nauki.

Więcej informacji: Sven Sachs i in., Nowy rodzaj krokodyla metrorihynchid z dolnej kredy Niemiec, Journal of Systematic Palaeontology (2024). DOI: 10.1080/14772019.2024.2359946

Informacje o czasopiśmie: Journal of Systematic Palaeontology

Dostarczone przez University of Edinburgh