Een 135 miljoen jaar oude zeekrokodil werpt licht op het leven in het Krijt.

9 augustus 2024

Dit artikel is beoordeeld volgens het redactionele proces en beleid van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud waarborgden:

• feiten gecontroleerd
• peer-reviewed publicatie
• betrouwbare bron
• gecorrigeerd

door Universiteit van Edinburgh

Een internationaal team van wetenschappers, waaronder onderzoekers uit Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, hebben een nieuwe soort van een oude mariene krokodil beschreven, Enalioetes schroederi. Enalioetes leefde in de ondiepe zeeën die een groot deel van Duitsland bedekten tijdens het Krijt, ongeveer 135 miljoen jaar geleden.

Deze oude krokodil was lid van de familie Metriorhynchidae, een opmerkelijke groep die een lichaamsplan ontwikkelde dat vergelijkbaar was met dat van dolfijnen. Metriorhynchiden hadden een gladde, schubloze huid, vinnen en een staartvin. Ze voedden zich met verschillende prooien, waaronder snelle dieren zoals inktvissen en vissen, maar sommige metriorhynchiden hadden grote, gekartelde tanden wat suggereert dat ze zich voedden met andere mariene reptielen. Metriorhynchiden zijn het best bekend uit het Jura-tijdperk, waarbij hun fossielen zeldzamer werden in het Krijt. Enalioetes schroederi is bekend van een driedimensionale schedel, waardoor het de best bewaarde metriorhynchide is die bekend is uit het Krijt.

Sven Sachs, van het Naturkunde-Museum Bielefeld en projectleider, zei: 'Het specimen is opmerkelijk omdat het een van de zeer weinige metriorhynchiden is die bekend is aan de hand van een driedimensionaal bewaarde schedel. Dit stelde ons in staat om het specimen te CT-scannen en zo konden we veel leren over de interne anatomie van deze mariene krokodillen. De opmerkelijke conservering stelde ons in staat om de interne holtes en zelfs de binnenste oren van het dier te reconstrueren.'

Dr. Mark Young, van de School of GeoSciences aan de Universiteit van Edinburgh, legt uit: 'Enalioetes geeft ons een fris inzicht in hoe metriorhynchiden evolueerden tijdens het Krijt. Tijdens het Jura-tijdperk evolueerden metriorhynchiden een lichaamsplan dat radicaal verschilde van andere krokodillen - vinnen, staartvin, verlies van benige bepantsering en gladde schubloze huid. Deze veranderingen waren aanpassingen aan een steeds meer maritieme levensstijl. Enalioetes toont ons dat deze trend zich voortzette in het Krijt, aangezien Enalioetes zelfs grotere ogen had dan andere metriorhynchiden (die al groot waren naar krokodilstandaarden) en de benige binnenoren waren nog compacter dan andere metriorhynchiden, een teken dat Enalioetes waarschijnlijk een snellere zwemmer was.'

De perfect bewaarde schedel samen met de eerste nekwervels werden meer dan honderd jaar geleden ontdekt door de Duitse regeringsarchitect D. Hapke in een steengroeve in Sachsenhagen bij Hannover. Het specimen heeft een interessante geschiedenis. Het werd voorbereid en bestudeerd door Henry Schroeder van de Pruisische Geologische Dienst in Berlijn, waar het dacht dat het was opgenomen in de collectie. Dit leidde tot de veronderstelling dat het specimen verloren was gegaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Later werd het specimen herontdekt in het Minden Museum in West-Duitsland. Het bleek dat het specimen was teruggegeven aan de vindplaats waarvan de familie het naar Minden had gebracht waar ze een nieuw thuis vonden na de oorlog, met het specimen onder hun hoede. De krokodil is sindsdien een van de waardevolle exemplaren in de collectie van Minden.

Henry Schroeder van de Berlijnse Geologische Dienst gaf de eerste beschrijving, en naar hem is de soort vernoemd.

Door de fossielen te vergelijken met die uit andere museumcollecties, hebben Sachs en zijn team vastgesteld dat het om een nieuwe wetenschappelijke soort gaat.

Meer informatie: Sven Sachs et al, Een nieuw genus van metriorhynchide crocodylomorf uit het Laag-Krijt van Duitsland, Journal of Systematic Palaeontology (2024). DOI: 10.1080/14772019.2024.2359946

Tijdschriftinformatie: Journal of Systematic Palaeontology

Geleverd door Universiteit van Edinburgh