Is het mogelijk dat vrouwen "verkiezingsbaarmoeder" ervaren als een stressreactie op het beleid van Trump? | Vanity Fair

Op 27 juni 2024 kreeg Katie een bekend, verschrikkelijk gevoel na het kijken van het debat tussen president Joe Biden en de Republikeinse opponent Donald Trump.

Het was niet alleen de zinkende angst die velen voelden na dat debat, waar Bidens slechte prestatie een katalysator werd voor zijn terugtrekking uit de presidentiële race en in plaats daarvan zijn vicepresident, Kamala Harris, steunde. Katie (waarvan de achternaam is weggelaten, net als bij andere patiënten met wie ik voor dit artikel sprak, ter bescherming van haar medische privacy), een 32-jarige met wat ze beschrijft als een "saai" medische geschiedenis, kreeg extreme pijn in haar maag, zo erg dat ze duizelig werd, voelde alsof ze flauw zou vallen. Ze had zich zo een keer eerder gevoeld, op 26 september 2016, een andere avond dat ze Trump in een debat had gezien, die keer tegen toenmalige kandidaat Hillary Clinton.

Ze had een ovariumcyste, en deze was aan het barsten.

"We hadden het debat gekeken, en toen werd ik nogal overweldigd, en we zetten het uit," vertelde ze Vanity Fair over die avond in 2016. Eerst dacht ze dat ze voedselvergiftiging had. Toen werd de pijn zo erg dat ze bang was dat het iets veel ergers was. De artsen op de spoedeisende hulp vermoedden eerst, en sloot later, appendicitis uit. Pas bij een later vervolgafspraak met haar huisarts, waarbij scans werden vergeleken, stelden ze een gescheurde ovariumcyste vast als oorzaak van haar pijn.

Dus toen ze bijna acht jaar later 's nachts wakker werd na Bidens ontmoedigende debatprestatie, herkende ze wat er gebeurde.

Katie gelooft dat beide gebeurtenissen wellicht een reactie van haar lichaam zijn op de aanhoudende stress van de verkiezing, en misschien op de specifieke bedreigingen tegen lichamelijke autonomie. Voor de sake van dit stuk, dat gebaseerd is op anekdotes van verschillende bronnen, gesprekken met medische experts, en onderzoek naar de invloed van stress op het lichaam, maar niet op een bestaande medische aandoening die je in een wetenschappelijk tijdschrift zou vinden, noemen we het Verkiezingsbaarmoeder. (Of, zoals ik het kortweg noemde, tot groot genoegen van mijn redacteuren: Verkiezings-Ba.)

Natuurlijk is het niet grappig. In de afgelopen twee verkiezingen is reproductieve vrijheid een kernkwestie geweest, en de beslissing van 2024 kan grotendeels een referendum zijn over de intrekking van Roe en de voortdurende terugdraaiing van vrouwenrechten onder een Trump-administratie.

Toen ik mijn theorie voorlegde aan verschillende sociale kringen, hoorde ik van een vriend van een vriend die een zes weken durende menstruatie had na de overwinning van Trump in 2016; een andere vrouw die ik tegenkwam tijdens het winkelen hapte naar adem en vertelde toen dat ze wat nieuwe symptomen had.

Ik sprak met medische professionals, onderzoekers die menstruatie bestuderen, groepschats, en zelfs de voormalige president van Planned Parenthood, Cecile Richards, en ze waren het allemaal eens: beleidsmaatregelen op het stembiljet kunnen fysiek tol eisen, vooral bij personen met baarmoeders.

Dr. Theresa Rohr-Kirchgraber, een internist die praktiseert sinds 1991 en professor in de geneeskunde is, en de voormalige president van de American Medical Women’s Association, wees op de talrijke en opeenvolgende effecten die langdurige stress kan hebben op de systemen van het lichaam, met inbegrip van niet alleen de reproductieve functies maar ook de spijsvertering, hart-, zenuwprocessen en meer. Het voortdurend in een toestand van vecht-of-vlucht dwingt je lichaam om zijn basisfuncties te herschikken om te prioriteren wat het besluit het meest kritisch is voor je eigen individuele overleving. En wanneer die vecht-of-vluchtrespons maanden of jaren aanhoudt? Dan worden dingen raar, en potentieel gevaarlijk.

"Met dat niveau van angst en zorgen is het probleem dat wat er met de rest van het lichaam gebeurt, inclusief de baarmoeder, is dat dat niveau van stress echt je hartslag verhoogt," zei ze als voorbeeld. "En als je hart iets harder moet werken en sterker moet pompen, kan het na verloop van tijd verslijten. Als je deze lage niveaus van stress constant hebt, elke keer dat je de tv aanzet, of elke keer dat je zijn oranje gezicht voor je ziet, en het maakt je hart sneller, dan leidt dit tot zaken als aritmieën of onregelmatige hartslag. Het kan op de lange termijn leiden tot hartfalen."

Dr. Lara Hart, een gecertificeerd gynaecoloog die al 13 jaar in Georgia praktiseert, en in een leidinggevende positie binnen het medische fellowship-programma van haar ziekenhuis is, vertelde Vanity Fair dat, als het gaat om patiëntenzorg, "deze verkiezingen de ergste zijn die ik ooit heb gezien."

“Het zijn niet eens alleen de grappige periodes, het zijn meer vrouwen dan ik me in lange tijd herinner die binnenkomen met ‘Ik heb mijn periode vorige maand overgeslagen,’ of ‘Ik had doorbraakbloedingen,’ of ‘mijn periode was langer, mijn periode was zwaarder,’” zei ze. “Het zijn al deze dingen, maar dan is het ook het feit dat ik meer vrouwen heb dan ik ooit heb gehad die anovulatoir zijn, niet in staat zijn zwanger te worden omdat ze gewoon niet ovuleren. Ze slaan zoveel periodes over. Je doet bloedonderzoek en alles en het is net alsof, weet je, ze hebben geen PCOS. Alles ziet er normaal uit, er is eigenlijk niets om het te verklaren. Ze ovuleren gewoon niet.”

Zij sprak van patiënten met onverklaarde gewichtstoename, verhoogde angst, lage libido en meer.

“Ik heb patiënten met spiraaltjes, ze bellen omdat ze zeggen, ‘Ik heb al drie jaar niet gebloed en opeens heb ik elke maand een periode,’” zei ze. “Vaker wel dan niet zeg ik nu tegen patiënten, stress doet gekke dingen met je lichaam.”

M, een 35-jarige vrouw in Louisiana die om privacyredenen gevraagd heeft om alleen bij haar eerste initiaal genoemd te worden, vertelde VF dat hoewel ze een Mirena heeft, een hormonaal spiraaltje dat zwangerschap tot acht jaar kan voorkomen en normaal gesproken menstruatiecycli iets is waar je niet al te veel over nadenkt wat betreft fysieke symptomen, ze het heeft ervaren.

“Ik heb de afgelopen maanden nog minder periodes gehad, zoals niets, maar ik heb gekke periodesymptomen gehad, bijna elke dag,” vertelde ze aan VF. “Ik dacht, Oh God, ik moet mijn periode krijgen. En dan gebeurt dat niet, en dan heb ik gewoon, ik heb gewoon krampen, zoals alles.”

Zij woont in een overwegend roodgekleurde staat, en zegt over haar verkiezingsangst, “Ik voel het in mijn lichaam.”

“Je kunt me niet vertellen dat een Trump-presidentschap geen trauma is,” zei ze.

Vanaf de dag dat Roe werd teruggedraaid, herinnerde Hart zich, “We plaatsten spiraaltjes als gekken. Je plaatst er 90 per dag. Ik had jonge vrouwen die binnenkwamen en zeiden: ‘Ik wil mijn eileiders laten knippen.’”

M zegt dat ze onmiddellijk haar eigen gynaecoloog heeft gebeld voor een afspraak, “letterlijk die dag,” om haar Mirena twee jaar eerder te laten vernieuwen.

“Ze zei, Nou ja, je hoeft er eigenlijk nog geen nieuwe in. En ik dacht van, gezien de situatie... En toen zei ze, Oh, ik begrijp het, ja. Laten we gaan,” zei M. “Gelukkig voor welwillende zorgverleners.”

Haar werd gewaarschuwd dat ze zichzelf onderwierp aan “een soort onnodige medische ingreep.”

“Ik dacht, misschien wel, misschien ook niet. Het is te eng hier te zijn en me af te vragen of zelfs de Mirena in gevaar is.”

Kate Clancy, professor antropologie aan de Universiteit van Illinois Urbana-Champaign en auteur van Period: The Real Story of Menstruation, beschreef de verkiezingscyclus aan VF als “maanden en maanden van ongelooflijke stress” en wees op de wetenschappelijke verbanden tussen chronische stress en ontstekingsreacties zoals verhoogde cortisolniveaus. “Dat soort verhoogde stress haalt gewoon aan je welzijn,” zei ze, en onttrekt energie aan andere systemen, zoals voortplanting. En het einde van die stress is niet per se in zicht.

“Ik denk dat een groot aantal van ons deze dinsdag ingaat wetende dat ongeacht wat het daadwerkelijke kiescollege zegt wie de winnaar is, dat betekent niet dat de komende maanden niet enorm eng gaan worden,” zei Clancy. “Dus we hebben maanden van stress doorstaan, maar we hebben ook de anticiperende stress van vooruitkijken naar de volgende maanden en niet weten wat dat met zich meebrengt.”

Cecile Richards, de voormalige president van Planned Parenthood die haar pleitbezorging voor reproductieve vrijheid voortzet als mede-creator van Abortion in America en mede-oprichter van de abortus-toegang-bot Charley, noemde de verkiezingen “een langdurige strijd.”

“Er staat zoveel op het spel bij deze verkiezingen,” schreef ze in een e-mail aan VF. “Dus ja, miljoenen vrouwen—en hun familieleden, artsen en gemeenschapsleden—zijn ongelooflijk nerveus over de resultaten van deze verkiezingen. Omdat het diep persoonlijk is.”

“Als vrouwen eenmaal herkennen wat enkele van de symptomen zijn en dat ze dat kunnen relateren aan, weet je, verkiezingsstress of zorg, dan helpt dat ook om te zeggen, ‘Oké, ik ben niet gek,’” zei Rohr-Kirchgraber. “Toen Trump begon met zijn campagne, de verdeeldheid die ontstaan is, de woede, de haat, de vijandigheid, dat had ik nog nooit eerder gezien. De stress waarmee ze binnenkwamen.”

Steeds weer zag ik mensen van scepsis naar besef verschuiven terwijl we spraken over dit fenomeen. Ik hoorde herhaaldelijk het woord “gek” gebruikt worden als zelfbeschrijving bij het verbinden van hun fysieke symptomen met hun emotionele toestand, een neiging tot zelfondermijning met diepe historische wortels. Het woord “hysterie,” immers, komt voort uit de vrouwelijke buik: Het komt van het Griekse hysterikós, wat “lijden in de baarmoeder” betekent.

Hart uitte bezorgdheid dat de herhaalde slagen naar de volksgezondheid, waaronder controversiële verkiezingen, restrictief beleid, en de impact van COVID-19, iets is waar de bevolking nooit volledig van zal herstellen.

“Ik weet niet of het beter zal worden, of het zal kalmeren, of echt vooruit zal gaan, ik weet het niet,” zei ze. “Of hebben we mensen echt zo gebroken dat we het niet kunnen terugkrijgen?”

“[Ik] zie zeker soort van deze veranderingen gedurende het afgelopen jaar van veel meer angst, veel meer angst, en zelfs deze week, deze laatste paar dagen, lijkt het erop dat iedereen zijn adem inhoudt en wacht,” zei ze.

Rohr-Kirchgraber, ook, uitte frustratie over wettelijke beperkingen over zorg die ze kan bieden, waarbij “eerst, geen schade toebrengen,” botst tegen de dreiging van het verliezen van een medische licentie of geconfronteerd worden met gevangenisstraf.

“Ik heb het gevoel dat [politici] in mijn spreekkamer staan, je vertellen wat je moet doen. En ze zijn niet naar de medische school geweest, [ze zijn niet in] de gezondheidszorg,” zei ze. “Waarom zijn ze hier bij mij? Ik heb ze niet nodig, en ook mijn patiënten niet. Ze moeten in staat zijn om de juiste beslissing te nemen die voor hen werkt, en ik moet ze in staat stellen om de zorg te krijgen die ze nodig hebben.”

“Ik heb het gevoel dat een deel van mijn vreugde en mijn optimisme een beetje werd vernietigd” door de resultaten van de afgelopen twee verkiezingen, zei Katie, de moeder wiens eierstokcystes zijn gesprongen. "Ik kan me niet voorstellen dat het erger wordt dan het is, wat misschien de reden is waarom mijn baarmoeder besluit te exploderen telkens wanneer er een mogelijkheid is dat het erger wordt."

Karen Read Vertelt Haar Verhaal (Deel 1): Een Moordproces in Massachusetts

Karen Read Vertelt Haar Verhaal (Deel 2): Een Nieuw Proces Dreigt in Massachusetts

Een Apprentice Exec die zijn stilte doorbreekt over Trump: “Hij zou graag een dictator willen zijn”

Koningin Camilla Kookt Haar Eieren voor “20 tot 30 Minuten”

De Beste Films van 2024, Tot Nu Toe

Waarom E-mailt de Campagne van Harris Mij Alsof Het een Dronken Ex Is?

Uit het Archief: De Man in het Latex Pak