Nawilżenie wiosenne powoduje ekologiczne odrodzenie w Parku Narodowym Doñana
Zdjęcie satelitarne Parku Narodowego Doñana wykonane 15 kwietnia 2023 r. przez obrazującą ziemię kamerę operacyjną na Landsat 8.
Zdjęcie satelitarne Parku Narodowego Doñana wykonane 9 kwietnia 2024 r. przez obrazującą ziemię kamerę operacyjną-2 na Landsat 9.
Gwałtowne deszcze wiosną 2024 r. przyniosły chwilowe ukojenie dla dotkniętego suszą Parku Narodowego Doñana w Hiszpanii, wspomagając odzyskiwanie obszarów bagiennych i faunę, chociaż długotrwałe problemy z wodą nadal występują.
Chronione bagna w Parku Narodowym Doñana w Hiszpanii doświadczyły przerwy od uporczywej suszy wiosną 2024 roku. Opady deszczu pod koniec marca pomogły zalać bagna, zapełnić małe tymczasowe stawy i ożywić roślinność w tym unikalnym siedlisku.
Od ponad dekady obszar ten otrzymuje poniżej średnich poziomów opadów. Sytuacja stała się bardziej krytyczna w ciągu ostatnich trzech lat, kiedy to odnotowano niektóre z najniższych rocznych sum opadów. Nietypowo wysokie temperatury pogłębiły warunki suszy w całym kraju.
Styczeń 2024 r. był najcieplejszym styczniem w historii Hiszpanii, z temperaturami o 2,4 stopnia Celsjusza (4,3 stopnia Farenheita) wyższymi niż średnia, a pierwszy kwartał 2024 r. mógł być jej najcieplejszym od początku prowadzenia pomiarów w 1961 r.
Gwałtowne deszcze pod koniec marca 2024 r. przyniosły nieco ulgi Parku Narodowemu Doñana w regionie Andaluzji. Te zdjęcia porównują obszar 15 kwietnia 2023 r. (górny), kiedy bagna były w dużej mierze wyschnięte, z tym samym obszarem 9 kwietnia 2024 r. (dolny), po okresie deszczów. Zostały one zdobyte dzięki OLI (Operational Land Imager) na satelicie Landsat 8 i OLI-2 na Landsat 9, odpowiednio.
Pola uprawne i zasady szklarni otaczają chroniony obszar, który jest wyznaczony jako Światowe Dziedzictwo UNESCO i Rezerwat Biosfery, a także Ramsarskie Bagna o Międzynarodowym Znaczeniu.
Stacja meteorologiczna w parku odnotowała 145 milimetrów (5,7 cala) deszczu w marcu 2024 r., co czyni go drugim najmokrzejszym marcem w historii. W trakcie obecnego roku wodnego, zdefiniowanego w tym przypadku jako przebiegającego od września 2023 r. do sierpnia 2024 r., spadło już ponad 400 milimetrów.
Jest to więcej niż spadło w każdym z ostatnich trzech pełnych lat wodnych, ale nadal poniżej historycznej rocznej średniej przekraczającej 500 milimetrów.
Zachodnia część parku zawiera tysiące małych, płytkich stawów zwanych śródziemnomorskimi tymczasowymi stawami, które przechodzą naturalne cykle zalania i suszy. Po deszczu Stacja Biologiczna Doñana zgłosiła, że kilka największych stawów zalało wodą. Bagniste tereny dalej w głąb lądu również zostały zalane, chociaż niektóre miejsca pozostały suche.
Zapotrzebowanie na wodę ze strony rozwoju poza chronionym obszarem obciąża leżący poniżej wodonośne warstwy skalne i wpływa na ekosystem. Zwiększona uprawa roślin potrzebujących dużej ilości wody tuż poza granicami parku, a także w sąsiednim mieście wczasowym, odebrała wodę gruntową chronionym obszarom bagiennym.
Badanie z 2023 r. stwierdziło, że wiele okresowych stawów zalewało mniej obszernie i na krótszy czas w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, a niektóre pozostawały suche przez co najmniej 10 lat.
Populacje dzikiej fauny zmniejszały się wraz z wodą w bagnach, mokradłach i wydmach Doñaña. Według raportu ze Stacji Biologicznej Doñana, zmniejszenie powodzi przyczyniło się do spadku liczby ptaków wodnych, płazów i ryb, a także motyli i zagrożonych roślin. Jednak wiosenne powodzie w 2024 roku nadeszły na czas, aby pobudzić wzrost roślinności, która sprzyja dostarczaniu pisklętym ptaków wodnych, takim jak łyski, perkozy i czaple, zauważyło centrum.
Eksperci ostrzegają, że zmiany na powierzchni niekoniecznie odzwierciedlają długoterminowe ukojenie od niedoborów wody.
„Deszcze częściowo złagodziły najpilniejsze problemy z suszą, ale nie rozwiązują niewidzialnego problemu nadmiernego eksploatowania wód gruntowych” - powiedział Javier Bustamante, badacz ze Stacji Biologicznej Doñana, w oświadczeniu. Ogólny wpływ opadów, dodał, stanie się jasniejszy w nadchodzących miesiącach.
Zdjęcia NASA Earth Observatory autorstwa Wanmei Liang, z wykorzystaniem danych Landsat z U.S. Geological Survey i danych o granicach z ProtectedPlanet.
