Georganiseerde wetenschappelijke fraude groeit in een alarmerend tempo, blijkt uit onderzoek

4 augustus 2025

door Northwestern University

bewerkt door Sadie Harley, gecontroleerd door Robert Egan

wetenschappelijk redacteur

associate redacteur

Dit artikel is beoordeeld volgens Science X's redactioneel proces en beleid. Redacteuren hebben de volgende eigenschappen benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud waarborgden:

gefactcheckt

door vakgenoten beoordeelde publicatie

betrouwbare bron

gecorrigeerd

Van verzonnen onderzoek tot betaalde auteursrechten en citaten, georganiseerde wetenschappelijke fraude neemt toe, volgens een nieuw onderzoek van Northwestern University.

Door grootschalige data-analyse van wetenschappelijke literatuur te combineren met casestudies, hebben de onderzoekers een diepgaand onderzoek uitgevoerd naar wetenschappelijke fraude. Hoewel zorgen over wetenschappelijk wangedrag meestal gericht zijn op individuen, ontdekte het Northwestern-onderzoek in plaats daarvan geavanceerde wereldwijde netwerken van individuen en entiteiten, die systematisch samenwerken om de integriteit van academische publicaties te ondermijnen.

Het probleem is zo wijdverbreid dat de publicatie van frauduleuze wetenschap de groeisnelheid van legitieme wetenschappelijke publicaties overtreft. De auteurs betogen dat deze bevindingen een wake-up call moeten zijn voor de wetenschappelijke gemeenschap, die moet ingrijpen voordat het publiek het vertrouwen in het wetenschappelijke proces verliest.

Het onderzoek, getiteld 'De entiteiten die wetenschappelijke fraude op grote schaal mogelijk maken zijn groot, veerkrachtig en groeien snel', werd gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.

'Wetenschap moet zichzelf beter reguleren om haar integriteit te behouden,' zei Luís A. N. Amaral, de senior auteur van het onderzoek aan Northwestern.

'Als we geen bewustzijn creëren rond dit probleem, zal steeds slechter gedrag genormaliseerd worden. Op een gegeven moment zal het te laat zijn en zal wetenschappelijke literatuur volledig vergiftigd zijn. Sommige mensen maken zich zorgen dat praten over dit probleem wetenschap bekritiseert. Maar ik geloof sterk dat we wetenschap verdedigen tegen slechte acteurs. We moeten ons bewust zijn van de ernst van dit probleem en maatregelen nemen om het aan te pakken.'

Amaral, een expert in complexe sociale systemen, is de Erastus Otis Haven Professor en hoogleraar engineering sciences en toegepaste wiskunde aan de McCormick School of Engineering van Northwestern. Reese Richardson, een postdoctoraal onderzoeker in het laboratorium van Amaral, is de eerste auteur van het artikel.

Als mensen denken aan wetenschappelijke fraude, herinneren ze zich misschien nieuwsberichten over ingetrokken artikelen, vervalste gegevens of plagiaat. Deze berichten draaien meestal om de geïsoleerde acties van één individu, die shortcuts neemt om vooruit te komen in een steeds competitiever wordende industrie. Maar Amaral en zijn team ontdekten een breed verspreid ondergronds netwerk dat opereert in de schaduwen en buiten het bewustzijn van het publiek.

'Deze netwerken zijn in feite criminele organisaties die samenwerken om het wetenschappelijke proces te vervalsen,' zei Amaral. 'Er is miljoenen dollars gemoeid met deze processen.'

Om het onderzoek uit te voeren, analyseerden de onderzoekers uitgebreide datasets van ingetrokken publicaties, redactionele dossiers en gevallen van afbeeldingsduplicatie.

De meeste gegevens kwamen van grote aggregators van wetenschappelijke literatuur, waaronder Web of Science (WoS), Elsevier's Scopus, National Library of Medicine's PubMed/MEDLINE en OpenAlex, dat gegevens bevat van Microsoft Academic Graph, Crossref, ORCID, Unpaywall en andere institutionele repositories.

Richardson en zijn collega's verzamelden ook lijsten van gedeïndexeerde tijdschriften, dat zijn wetenschappelijke tijdschriften die uit databases zijn verwijderd omdat ze niet voldeden aan bepaalde kwaliteits- of ethische normen.

De onderzoekers namen ook gegevens op van ingetrokken artikelen van Retraction Watch, artikelcommentaren van PubPeer en metadata—zoals namen van redacteuren, indieningsdata en acceptatiedata—van artikelen die zijn gepubliceerd in specifieke tijdschriften.

Ontdek het laatste op het gebied van wetenschap, technologie en ruimte met meer dan 100.000 abonnees die vertrouwen op Phys.org voor dagelijkse inzichten. Schrijf je in voor onze gratis nieuwsbrief en ontvang updates over doorbraken, innovaties en onderzoek die er toe doen—dagelijks of wekelijks.

Na analyse van de gegevens kwam het team tot de ontdekking van gecoördineerde inspanningen met 'paper mills,' bemiddelaars en geïnfiltreerde tijdschriften. Net als fabrieken produceren paper mills grote aantallen manuscripten, die ze vervolgens verkopen aan academici die snel nieuw werk willen publiceren.

Deze manuscripten zijn meestal van lage kwaliteit—met verzonnen gegevens, gemanipuleerde of zelfs gestolen afbeeldingen, geplagieerde inhoud en soms onzinnige of fysiek onmogelijke claims.

'Steeds meer wetenschappers raken betrokken bij paper mills,' zei Amaral. 'Ze kunnen niet alleen papers kopen, maar ook citaten kopen. Zo kunnen ze lijken op goed gereputeerde wetenschappers terwijl ze zelf amper onderzoek hebben verricht.'

'Papiermolens opereren volgens verschillende modellen,' voegde Richardson toe.

'Dus we hebben nog maar net de oppervlakte kunnen krabben van hoe ze opereren. Maar ze verkopen eigenlijk alles wat kan worden gebruikt om een reputatie wit te wassen. Ze verkopen vaak auteursposities voor honderden of zelfs duizenden dollars. Iemand kan meer geld betalen voor de eerste auteurspositie of minder geld voor een vierde auteurspositie. Mensen kunnen ook betalen om papers die ze hebben geschreven automatisch geaccepteerd te krijgen in een tijdschrift via een nep peer-review proces.'

Om meer artikelen afkomstig van papiermolens te identificeren, lanceerde de Amaral-groep een parallel project dat automatisch gepubliceerde materialen scant van materialenkunde en ingenieurswetenschappen. Het team zocht specifiek naar auteurs die instrumenten verkeerd identificeerden die ze gebruikten in hun onderzoek. Een paper met die resultaten werd geaccepteerd door het tijdschrift PLOS ONE.

Amaral, Richardson en hun medewerkers ontdekten dat frauduleuze netwerken verschillende belangrijke strategieën gebruiken:

'Makelaars verbinden alle verschillende mensen achter de schermen,' zei Amaral. 'Je moet iemand vinden om het paper te schrijven. Je moet mensen vinden die bereid zijn te betalen om auteurs te zijn. Je moet een tijdschrift vinden waar je alles gepubliceerd kunt krijgen. En je hebt redacteuren in dat tijdschrift nodig die dat paper accepteren.'

Soms omzeilen deze organisaties gevestigde tijdschriften helemaal en zoeken in plaats daarvan naar opgedoekte tijdschriften om over te nemen. Wanneer een legitiem tijdschrift stopt met publiceren, kunnen slechte actoren bijvoorbeeld de naam of website overnemen. Deze actoren nemen heimelijk de identiteit van het tijdschrift over en lenen geloofwaardigheid aan zijn frauduleuze publicaties, ondanks dat de daadwerkelijke publicatie opgedoekt is.

'Dit gebeurde met het tijdschrift HIV Nursing,' zei Richardson. 'Het was eerder het tijdschrift van een professionele verpleegorganisatie in het Verenigd Koninkrijk, toen stopte het met publiceren, en het online domein verviel. Een organisatie kocht de domeinnaam en begon duizenden papers te publiceren over onderwerpen die volledig niet gerelateerd waren aan de verpleging, allemaal geïndexeerd in Scopus.'

Om deze groeiende bedreiging voor legitieme wetenschappelijke publicaties aan te pakken, benadrukken Amaral en Richardson de noodzaak van een multi-prong benadering. Deze aanpak omvat een verbeterde controle van redactionele processen, verbeterde methoden voor het opsporen van vervalst onderzoek, een groter begrip van de netwerken die deze misstanden faciliteren en een radicale herstructurering van het beloningssysteem in de wetenschap.

Amaral en Richardson benadrukken ook het belang van het aanpakken van deze problemen voordat kunstmatige intelligentie (AI) meer infiltreert in wetenschappelijke literatuur dan het momenteel doet.

'Als we niet voorbereid zijn om om te gaan met de fraude die al plaatsvindt, dan zijn we zeker niet voorbereid om om te gaan met wat generatieve AI kan doen met wetenschappelijke literatuur,' zei Richardson.

'We hebben geen idee wat uiteindelijk in de literatuur terechtkomt, wat als wetenschappelijk feit wordt beschouwd en wat wordt gebruikt om toekomstige AI-modellen te trainen, die vervolgens worden gebruikt om meer papers te schrijven.'

'Dit onderzoek is waarschijnlijk het meest deprimerende project waar ik ooit bij betrokken ben geweest in mijn hele leven,' zei Amaral. 'Sinds ik een kind was, was ik enthousiast over wetenschap. Het is verontrustend om anderen fraude te zien plegen en anderen te misleiden. Maar als je gelooft dat wetenschap nuttig en belangrijk is voor de mensheid, dan moet je ervoor vechten.'

Meer informatie: De entiteiten die wetenschappelijke fraude op grote schaal mogelijk maken zijn groot, veerkrachtig en groeien snel, Proceedings of the National Academy of Sciences (2025). DOI: 10.1073/pnas.2420092122

Tijdschriftinformatie: Proceedings of the National Academy of Sciences , PLoS ONE

Verstrekt door Universiteit van Northwestern