Thuis met Olympisch kampioen Max Whitlock van Team GB - terwijl hij openhartig spreekt over zijn vrouw en jonge dochter - OK! Magazine
De festiviteiten voor de Olympische Spelen van 2024 zijn echt in volle gang, en Team GB is naar Parijs afgereisd in de hoop goud mee naar huis te nemen.
Om het langverwachte evenement af te trappen, was de openingsceremonie voorzien van een reeks verbluffende optredens van onder andere Lady Gaga en atleten die op de rivier de Seine afdalen. En sindsdien wonnen Scarlett Mew Jensen en Yasmin Harper de bronzen medaille bij het synchroonspringen van 3 meter plank voor vrouwen op zaterdag 27 juli.
Dus, terwijl de competitie blijft toenemen, kijkt OK! terug op onze exclusieve fotoshoot met Olympisch gymnastiekkampioen Max Whitlock.
In 2016 schreef Max geschiedenis door de eerste Britse turner te worden die Olympisch goud won in Rio. Hij haalde twee gouden medailles binnen voor zijn pommel paard en vloerroutines, evenals een allround brons, waardoor hij de meest gedecoreerde turner van Groot-Brittannië werd.
Toen de destijds 28-jarige naar Tokio vertrok voor de Spelen van 2020, keken fans reikhalzend uit naar een succesvolle verdediging van zijn pommel paard titel. Onder degenen die hem aanmoedigden was zijn vrouw Leah, 29, die vanuit huis toekeek met hun tweejarige dochter Willow en de rest van Max's familie.
Hun gejuich weerklonk door het huis toen hij een verbluffende en technisch briljante routine uitvoerde om goud te behalen en zijn status als de meest succesvolle turner in de Olympische geschiedenis op dit toestel te versterken.
Na Tokio nodigde Max OK! uit voor een gesprek over zijn overwinning, de uitdagingen van de voorbereiding op de Spelen te midden van de pandemie, en zijn vreugde over de hereniging met zijn familie. Laten we eens terugkijken op wat de kampioen te zeggen had...
Hallo Max! Gefeliciteerd met je Olympisch goud, je moet wel in de wolken zijn...
Max: Het lijkt allemaal een beetje surrealistisch. Maar het is heerlijk om thuis te zijn na een lange periode weg en ik ben enorm trots op wat ik heb bereikt en wat het team heeft bereikt.
Je bent nu de meest succesvolle turner ooit op een pommel paard. Hoe voelt dat?
Max: Dat is gek. Het voelt alsof het met iemand anders gebeurt, niet met mij. Van jongs af aan heb ik twee keer zoveel getraind op het pommel paard als op enig ander toestel, dus om een titel als die te krijgen voelt geweldig.
Hoe hard trainde je in de aanloop naar de Spelen?
Max: Het was intens en het was een uitdagende tijd vanwege Covid. Ik bereidde me voor op het doorgaan van de Spelen, maar was me ervan bewust dat ze weer geannuleerd zouden kunnen worden. Thuis vastzitten en in de tuin trainen op mijn pommel paard was niet ideaal! Maar dat gold voor iedereen, we zaten allemaal in hetzelfde schuitje.
Met de Spelen vorig jaar geannuleerd, had je meer tijd om je voor te bereiden?
Max: Ja, en dat was het positieve dat ik eruit haalde. Er waren ook enkele uitdagingen, omdat ik een jaar ouder was, maar het gaf me wel de tijd om me te focussen op alle kleine details in een routine waar ik anders geen tijd voor zou hebben gehad.
Heb je je eigen verwachtingen overtroffen?
Max: Ik verwacht nooit medailles, want je weet nooit wat er op de dag zal gebeuren. Deze keer was het 10 keer moeilijker en ik was het meest nerveus dat ik me ooit had gevoeld. Na Rio, waar ik twee keer goud won, lag er veel druk op me wat betreft de verwachtingen van anderen. Mensen denken omdat je eerder een gouden medaille hebt gewonnen, je het opnieuw kunt doen. Het was moeilijk, maar ik ben gewoon blij dat het zo is geëindigd.
Hoe was het backstage op de Olympische Spelen?
Max: Het was dit keer een beetje anders. We moesten veel protocollen volgen, veel Covid-tests doen, en probeerden zo veel mogelijk bij mensen uit de buurt te blijven, wat jammer was. En het was moeilijk om geen publiek te hebben. Er ontbraken veel dingen, maar het voelde nog steeds als een Olympische Spelen. Het team waar ik mee op pad ging was zo'n geweldige groep mensen, iedereen was zo positief. En omdat ik de enige was met eerdere Olympische ervaring, was het heerlijk om de opwinding van iedereen te zien die er voor het eerst was.
Leah, was het zenuwslopend om Max op tv te zien?
Leah: Dat was het zeker. Ik wilde gewoon dat hij het goed deed voor hem, omdat hij er zoveel hard werk in steekt. Ik was helemaal overweldigd toen hij won.
Zat je aan de buis gekluisterd of verborg je je achter een kussen?
Leah: Ik zat behoorlijk aan de buis gekluisterd. Ik ben zelf ook actief in gymnastiek, als coach, dus ik keek om te zien hoe goed hij het deed.
Wanneer hebben jullie na de overwinning met elkaar kunnen praten?
Leah: Hij belde me via FaceTime vanuit de bus, op weg terug naar het Olympisch Dorp. Ik was bij zijn hele familie, omdat we samen naar hem hadden gekeken. Toen hij belde, gaven we hem een luid gejuich en schreeuwden, 'Je hebt het gedaan!' Hij was als, 'Ik kan het niet geloven.' Ik denk dat iedereen in de bus ons hoorde juichen.
Max: Het was ongeveer een uur nadat ik had gewonnen en het was de eerste kans die ik kreeg, want meteen daarna moest ik naar de mediazone voor een persconferentie. Mijn hele familie werd gek. Ze begrijpen hoe zwaar het voor mij is geweest deze keer. Ik word ouder en elk jaar dat voorbijgaat is een nieuwe leerschool.
Was Willow de gouden winnende routine aan het bekijken?
Leah: Ja, dat deed ze, maar ze is nog erg jong. Hopelijk krijgt ze de kans om Max op een dag persoonlijk te zien wedijveren, als ze wat ouder is!
Weet ze dat haar vader een beroemde gymnast is?
Max: Ik weet het niet. Ze is pas tweeënhalf! Ze weet dat ik op een vliegtuig ben gestapt, naar Japan ben gegaan en wat gymnastiek heb gedaan in een andere sportschool.
Ik denk dat ze dat in de gaten begint te krijgen omdat ze nu ook één keer per week gymnastiek doet. Dus ik liet haar de sportschool in Japan zien via FaceTime, waar ze van genoot.
Hoop je dat Willow in de toekomst zal gaan wedijveren?
Leah: Dat zou leuk zijn! We zouden graag zien dat ze betrokken raakt bij gymnastiek en in sport in het algemeen, en als ze het leuk vindt dan zullen we haar ondersteunen, waar dat haar ook brengt.
Max: Je weet het nooit. We willen dat ze veel verschillende sporten doet - ze krijgt binnenkort haar eerste tennisles. Het enige waar ik bang voor ben als ze gymnastiek gaat doen, is dat ze mijn achternaam heeft en dat zal veel druk op haar leggen.
Het lijkt erop dat de hele familie dol is op gymnastiek...
Leah: Omdat ik betrokken ben bij gymnastiek, begrijp ik wat er nodig is om het niveau van Max te halen. Dus als de training slecht gaat, steun ik Max, en als het goed gaat vieren we dat. We zijn al lang samen, al 14 jaar, dus je leert hoe je iemand kunt helpen en hoe niet. Het enige wat ik moeilijk vind, is de periode voor een wedstrijd, wanneer Max veel tijd besteedt aan training en herstel, en we ons gezinsleven moeten aanpassen. We gaan niet zo vaak samen uit, maar dat is geen probleem en we regelen het wel.
Hoe heb je gevierd met je familie toen je terugkwam, Max?
Max: Ik ging de volgende dag naar het huis van mijn ouders en ontspande gewoon. Dat is wat ik het meest wilde - gewoon ontspannen met mijn familie, de mensen die me hebben geholpen om te komen waar ik ben. Daarna hadden we een groot feest met buren en vrienden van mij uit de sportschool, en we gaan nu vijf dagen op vakantie naar Devon.
Het moet geweldig zijn geweest om herenigd te worden na vijf weken apart...
Max: Dat was het. Ik ben echt een huismus en dat maakt het moeilijker om weg te gaan. Ik mis Leah en Willow enorm, en gewoon die normale dingen zoals barbecueën met familie en naar de bioscoop gaan.
Leah: Ik heb veel activiteiten georganiseerd om Willow en mij bezig te houden toen hij weg was, als afleiding, en Max belde ons drie keer per dag via FaceTime. Maar tegen het einde begon Willow wel wakker te worden en te zeggen, 'Waar is papa?' Ze wilde dat hij thuis was, dat was lief. Daarom kreeg hij, toen ze hem voor het eerst zag, de beste reactie van haar.
De video van Willow die hem begroet op de luchthaven is schattig!
Leah: Ik weet dat hij wilde dat ze hem had gemist. En met kinderen weet je gewoon niet hoe ze gaan reageren. Dus haar reactie was alles wat hij had kunnen wensen. Het moment tussen hen beiden zien was geweldig.
Max: Het was eigenlijk een complete verrassing. Het plan was dat ik terug zou reizen met mijn coach, Scott. Ik weet niet of je het in de video kunt zien, maar ik zag Willow pas op het laatste moment. Gelukkig heb ik haar niet overreden met de bagagetrolley!
Jullie huis is prachtig. Wanneer zijn jullie hierheen verhuisd?
Max: We zijn twee dagen voor Kerstmis in 2019 verhuisd, dus het is vrij nieuw. Het ligt in de middle of nowhere, maar ook niet te ver van de werkelijkheid. We houden van deze plek.
Leah: Het heeft alles wat we wilden - zelfs de splinternieuwe keuken in Shaker-stijl waar ik over gedroomd had! Het had meteen een heel huiselijk gevoel toen we binnenliepen. We hebben geluk dat al onze buren ook heerlijk zijn.
Wat staat er voor jou op het programma, Max? Ben je al aan het plannen voor de Olympische Spelen van Parijs 2024?
Max: Ja, het is goed om vooruit te kijken naar je langetermijndoelen. Ik was trots om dit mijn derde Olympische Spelen te maken, maar ik zou graag vier willen maken. Ik denk dat dat iets is om ontzettend trots op te zijn en het feit dat er deze keer een cyclus van drie jaar is, helpt me. Elk jaar wordt het moeilijker en moeilijker. Het zal er zijn voordat we het weten, wat spannend is. Maar voor nu neem ik even wat rust - ik zal geen tijdschema vaststellen wanneer ik weer ga trainen, ik wacht gewoon tot ik weer motivatie heb. Ik denk dat het belangrijk is om te wachten tot de tijd rijp is.
