De CDC heeft de rabiëswetgeving voor geïmporteerde honden aangescherpt. Hier is waarom

De U.S. Centers for Disease Control and Prevention hebben de rabiësregels aangescherpt voor honden die het land binnenkomen. De nieuwe regels, die van kracht werden op 1 augustus, komen nadat de tijdelijke opschorting van het importeren van honden uit hoogrisicogebieden voor rabiës - ingesteld door de CDC in 2021 - is opgeheven.

"Waar het op neerkomt, is dat er aanvullende rabiësverificatie nodig is voor honden die de Verenigde Staten binnenkomen uit landen met een hoog risico op rabiës," zegt Kaitlyn Krebs, een dierenarts aan de Universiteit van Pennsylvania. Het geldt voor honden die uit meer dan 100 landen komen, waaronder Afghanistan, China, India, Israël, Rusland en Zimbabwe.

"Deze veranderingen zijn al lang aan de gang," zegt Krebs. "Het is belangrijk, vanuit een volksgezondheidsperspectief, dat deze veranderingen worden doorgevoerd, vooral omdat het een aanzienlijk risico voor de mens is om een hond het land binnen te laten komen die mogelijk rabiës heeft waar we niet van weten."

Rabiës is een zoönose infectieziekte, overgebracht van dieren op mensen. In de Verenigde Staten worden jaarlijks ongeveer 4.000 gevallen van dierlijke rabiës gemeld, waarvan meer dan 90 procent afkomstig is van wilde dieren zoals vleermuizen, wasberen, vossen en stinkdieren (SN: 6/12/19). Dit markeert een aanzienlijke verschuiving van het midden van de jaren 1900, toen huisdieren zoals honden bijdroegen aan de meeste rabiësgevallen. Volgens de CDC worden nu minder dan 10 menselijke sterfgevallen door rabiës per jaar gemeld in de Verenigde Staten, een daling van enkele honderden in de jaren zestig.

Tot 2021 waren er sinds 2007 slechts vijf honden met hondsdolheid geïmporteerd uit landen met een hoog risico. Behalve één geval waren al deze gevallen te wijten aan frauduleuze papieren, waar de nieuwe CDC-regels wat aan zouden kunnen doen. Het andere geval was te wijten aan vaccinatie falen.

"De Verenigde Staten hebben een zeer laag niveau van rabiës, en vanwege de in de VS verplichte rabiës vaccinaties voor honden, zien we onze huisdieren niet vaak rabiës krijgen," zegt Krebs. "Dus, je wilt ook geen hond uit een hoogrisicoland binnenlaten als het niet adequaat beschermd is tegen rabiës."

Voor de regels van 1 augustus, waren honden die in de Verenigde Staten aankwamen en niet naar hoogrisicolanden waren geweest, alleen verplicht om een reisgeschiedenis en een gezonde verschijning te hebben. Alle honden die wel in een hoogrisicoland waren geweest en jonger waren dan zes maanden, zonder microchip of zonder vaccinatiegeschiedenis voor rabiës, werd de toegang geweigerd.

Nu hebben honden die in de Verenigde Staten aankomen vanuit landen die door de CDC als lager risico voor rabiës zijn geclassificeerd, slechts één formulier nodig voor toegang, dat kan worden ingevuld door de importeur en waarvoor geen bevestiging van rabiës vaccinatie nodig is. Honden die geïmporteerd worden uit hoogrisicolanden worden verdeeld in diegenen die in de Verenigde Staten zijn gevaccineerd en die in het buitenland zijn gevaccineerd. Voor de eersten moet een door het Amerikaanse ministerie van Landbouw gecertificeerde dierenarts de formulieren invullen om de rabiës vaccinatie te bevestigen. Honden die in het buitenland zijn gevaccineerd hebben formulieren nodig die zijn goedgekeurd door een overheidsdierenarts; zoals eerder vereist, moeten de honden ook een microchip hebben, er gezond uitzien en minstens zes maanden oud zijn op het moment van binnenkomst.

Rabiës, dat behoort tot een groep virussen die lyssavirussen worden genoemd, richt zich op het zenuwstelsel van het lichaam. Nadat het rabiësvirus is overgedragen - vaak via het speeksel bij een beet van een dier - "kan het zich een beetje vermenigvuldigen in de spieren, maar dan zoekt het zenuwcellen op", zegt Susan Moore, een onderzoeker op het gebied van infectieziekten aan de Universiteit van Missouri in Columbia. Het virus "komt dan uw centrale zenuwstelsel binnen ... en dan omhoog door het ruggenmerg en omhoog naar de hersenen."

Zodra het rabiësvirus de hersenen heeft bereikt, wordt het verborgen voor het immuunsysteem van het lichaam door de bloed-hersenbarrière. Zonder mogelijkheid om terug te vechten, kan deze herseninfectie leiden tot neurologische problemen, coma en de dood.

De enige manier om rabiës te behandelen is door direct na contact met een besmet dier post-expositiebehandeling te krijgen. De behandeling houdt in dat de geïnfecteerde persoon antilichamen krijgt om "het punt tussen de beet en waar je begint met vaccineren" van de patiënt te overbruggen om het lichaam aan te zetten tot het aanmaken van zijn eigen antilichamen, zegt Moore. Dit alles moet gebeuren voordat het rabiësvirus de hersenen bereikt - wat weken tot maanden kan duren - wanneer de antilichamen nog effectief kunnen zijn in de strijd tegen het virus in de ledematen van het lichaam.

"Rabiës is geen kandidaat voor uitroeiing," zegt Charles Rupprecht, een rabies-expert gevestigd in Lawrenceville, Ga. "We kunnen het voorkomen; we kunnen het onder controle houden." Maar er zijn nog steeds hoge percentages van rabiës in landen over de hele wereld, en het risico blijft dat het via besmette honden naar de Verenigde Staten kan worden gebracht. "Dus, deze aanbevelingen zijn gedaan omdat dit nu de stand van onze wereld is."