National Geographic's 'OceanXplorers' duikt in de mysteries van de oceaan

Meer dan 70 procent van het aardoppervlak wordt bedekt door oceanen. Maar meer dan 80 procent van dat onderwaterrijk is onbekend. Een bemanning aan boord van een van 's werelds meest geavanceerde onderzoeksschepen verkent een deel van dat onbekende water - en jij kunt meegaan op avontuur.

OceanXplorers van James Cameron is een documentaireserie op National Geographic die onderzoekers en ontdekkingsreizigers volgt aan boord van de OceanXplorer, een schip dat is uitgerust met een helikopter, een diepzee-onderzeeër, een op afstand bediend voertuig en zelfs een holografisch virtual reality-lab dat het team helpt om de gebeurtenissen in de diepzee te visualiseren (SN: 15/9/23). OceanXplorer is eigendom van de non-profitorganisatie OceanX.

Science News verzamelt lezersvragen over hoe te navigeren door het veranderende klimaat van onze planeet.

Wat wil je weten over extreme hitte en hoe dit kan leiden tot extreme weersomstandigheden?

In zes afleveringen gaan kijkers mee op expeditie om het zeeleven te bestuderen in de ondiepe, tropische wateren van de Caraïben, de schijnbaar oneindige diepten van de Atlantische Oceaan en langs de ijskoude kusten van de Noordelijke IJszee. Niet verrassend voor een serie die is geproduceerd en verteld door Cameron, neemt OceanXplorers elk stereotype van de kalme, ontspannende natuurdocumentaire, zet het vast aan een lokaas en gooit het uit voor de haaien. De sfeer is duidelijk meer Shark Week dan David Attenborough, maar de wetenschap staat nog steeds centraal.

Nu te zien op National Geographic en te streamen op Disney+ en Hulu.

In de tweede aflevering hoopt het team bijvoorbeeld te observeren hoe potvissen bij de Azoren-eilanden in de Noord-Atlantische Oceaan duiken. De walvissen met de blokvormige kop kunnen een mijl diep duiken, tot wel een uur aan een stuk, legt de documentaire uit (SN: 4/8/16). Maar het drijfvermogen van hun enorme longen en blubber zou die prestatie bijna onmogelijk moeten maken.

Potvissen duiken zo diep dat dit nog nooit eerder was gefilmd, merkt de documentaire op. Een van de uitdagingen was het maken van een cameratag om aan een walvis te bevestigen die bestand is tegen de immense druk van een duik. Kijkers zien hoe de innovator op het gebied van oceaantechnologie, Eric Stackpole, en scheepsgast Rui Prieto, een walvisbioloog, dat technische probleem aanpakken. Zodra dat klaar is, is er nog een uitdaging te overwinnen - het bevestigen van de camera.

In 1987 werd er nog gejaagd op potvissen rond de Azoren en daarom zijn de langlevende walvissen, die wel 70 jaar oud kunnen worden, op hun hoede voor schepen en lijken ze terughoudend rond de enorme OceanXplorer. Om de camera te bevestigen, sluiten twee leden van het onderzoeksteam - haaienbiologe Melissa Cristina Márquez en Aldo Kane, voorheen van de Royal Marines - zich bij Prieto aan op een opblaasbare motorboot om naar een groep te zoeken.

Ondertussen stapt Stackpole in de scheepshelikopter en fungeert als een oog in de lucht. Nadat hij de motorboot in de richting van een groep heeft gestuurd, breekt er een potvis door. Terwijl de meeste mensen zich nerveus zouden voelen als ze zo dicht bij 's werelds grootste tandpotige roofdieren zouden zijn, licht het gezicht van Márquez op als ze de walvis uit het water ziet springen en ze lacht. Ze legt uit dat borstelen een manier van communiceren tussen familieleden kan zijn.

Dit luchtige moment is er één waardoor OceanXplorers aanvoelt als een gesprek in plaats van een lezing. Maar de serie twijfelt nooit aan de intelligentie van haar publiek en legt altijd de bedoeling en het doel uit van elk experiment en elk apparaat dat wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat kijkers elke missie kunnen volgen.

In het water bevestigt het team de cameratag aan een walvis en haalt hem acht uur later weer op. Stackpole en Prietro halen opgelucht adem en vieren hun succes.

De beelden laten zien dat op bijna 275 meter diepte de staart van de potvis bijna helemaal stopt met bewegen. Vanaf dat moment doet de zwaartekracht het meeste werk voor de duikende walvis, die zuurstof en energie bespaart door niet te bewegen terwijl hij afdaalt tot ongeveer 455 meter onder de oppervlakte. Hij begint pas weer actief te bewegen als hij begint te echolokaliseren om te jagen door sonarklikken los te laten (SN: 12/12/19). De walvis heeft geen succes en reist na een tijdje terug naar de oppervlakte. (Bekijk de volledige aflevering om te zien waar de walvissen daar beneden op jagen).

Na het uitzenden van een familieoproep nabij de oppervlakte, verschijnt er een tweede potvis die met de gemerkte walvis meezwemt. Stackpoke en Prieto kijken vol ontzag naar het tafereel. “Zoiets is nog nooit gefilmd,” zegt Prieto terwijl hij de tranen uit zijn ogen veegt.

Uiteindelijk zit OceanXplorers vol harten. Vreugde en opwinding doordringen elke aflevering als de bemanning het onbekende verkent en de emoties lopen hoog op als de ontdekkingsreizigers getuige zijn van de vruchten van hun werk.

Zoals Stackpole zegt: “Als je de diepte verkent, zie je vaak iets dat je nog nooit eerder hebt gezien. Maar je hoopt dat je iets gaat zien wat niemand eerder heeft gezien.”

Vragen of opmerkingen over dit artikel? Stuur een e-mail naar [email protected] | Veelgestelde vragen over herdrukken

Abby Wallace is producent digitale betrokkenheid bij Science News. Ze heeft een bachelorgraad in biologie van de George Washington University in Washington, D.C., en een mastergraad in biologie van de George Washington University in Washington, D.C..