'Ik vrees mijn tienerdochter - ik ben helemaal buiten mijn diepte' - Lalala Letmeexplain - OK! Magazine

In de columns van Lalalaletmeexplain vragen lezers om haar deskundig advies over hun eigen liefdes-, seks- en relatieproblemen. Met meer dan 200k Instagram-volgers is Lala de anonieme stem die vrouwen helpt door elke hobbel op de weg. Als gevestigde seks-, dating- en relatie-educator heeft ze haar portie relatie-drama gehad en deelt ze haar wijsheid op sociale media met een loyale schare volgers.

Elke week wenden duizenden zich tot haar om hun vragen te beantwoorden (hoe gênant ook), en haar grappige, openhartige benadering van liefde en relaties heeft haar gemaakt tot de ultieme feel-good goeroe. Voor de column van deze week, blijf gewoon lezen...

Lieve Lala,

Ik worstel echt met mijn tienerdochter en ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Mijn partner en ik zijn beiden rustige mensen die proberen te vermijden te schreeuwen, maar ze duwt ons tot het uiterste. Als ze ontregeld is, zal ze tegen me schreeuwen, zelfs terwijl ik de baby vasthoud en eisen dat ik "NU MET HAAR PRATEN." Het is overweldigend en beangstigend, en het wordt steeds moeilijker om kalm te blijven. Mijn partner probeert te helpen maar is beperkt, omdat hij niet haar vader is.

Zij weigert zelfs de eenvoudigste instructies op te volgen, tenzij ik haar telefoon afpak. Haar kamer is een puinhoop, ze treuzelt als we afspraken hebben, maakt me overal te laat voor en lijkt niet te geven. Ze toont geen empathie, zelfs als ik huil, en houdt vol dat zij altijd het slachtoffer is. Er is geen enkel deel van het ouderschap van haar dat ik momenteel leuk vind. Zelfs proberen iets leuks te doen, zoals met haar gaan winkelen voor haar verjaardag, verandert in een nachtmerrie - ze was onbeleefd, veeleisend, en veroorzaakte een scene.

Ik heb alles geprobeerd: counseling, maatschappelijke inclusieambtenaren, het jeugdrechtteam, zelfs haar naar de politie gebracht voor ondersteuning wanneer ze aan het schreeuwen was en me afleidde terwijl ik aan het rijden was. Ik heb contact opgenomen met haar school om hulp maar ik blijf te horen krijgen dat ze niet voldoet aan de voorwaarden voor enige formele interventie. Ze weigert deel te nemen aan jeugdclubs of nieuwe mensen te ontmoeten. Ze heeft vrienden waarmee ze online praat maar gaat zelden naar buiten.

Zij zorgt voor een enorme spanning binnen ons gezin. Haar gedrag beïnvloedt de baby en creëert spanning tussen mij en mijn partner. Ik heb haar één-op-één tijd, ondersteuning, structuur aangeboden - niets werkt. Ik heb zelfs geprobeerd haar natuurlijke supplementen te geven voor vermoedelijke ADHD, maar ze weigert ze in te nemen.

Zij is nu groter dan ik en heeft de grootte van een volwassene. Ik ben zo dicht bij het bellen van de politie geweest wanneer ze in mijn gezicht schreeuwt of de baby van streek maakt, maar ik ben bang voor de gevolgen. Ze liegt vaak, en ik vrees dat ze mij misschien vals zou kunnen beschuldigen van fysiek geweld. Ik maak me ook zorgen over wat politie- of sociale dienstinmenging zou kunnen betekenen voor mijn jongere zoon. Ik ben van nature angstig en voel me volledig hulpeloos. Ik heb geen familie of dichte vrienden in de buurt. Ik weet niet meer waar ik naartoe moet. Wat kan ik doen? Wat zijn mijn opties wanneer alles wat ik heb geprobeerd heeft gefaald?

Lala zegt,

Ik voel echt met je mee. Ongewenst gedrag van tieners is gebruikelijk, maar wanneer het punt bereikt waarop je vastloopt, kan het onmogelijk lijken om een licht aan het einde van de tunnel te zien. Strijden met je eigen kind is een van de moeilijkste aspecten van het ouderschap. Het klinkt alsof je je best doet en dat je verschillende opties hebt geprobeerd. Ik zou nieuwsgierig zijn om te weten hoe je de grote verandering in haar thuisleven hebt aangepakt. Ze is nu van jou en haar naar een stiefouder en nu een nieuw broertje/zusje gegaan. Dat is een hoop verandering en emotionele onrust. De dingen die je hebt beschreven, zoals emotioneel ontregeld zijn, en haar eisen om onmiddellijk je aandacht suggereren dat ze misschien panisch is voor afwijzing en verlating. Haar schreeuwen gaat misschien minder over opstandigheid en meer over een wanhopige, chaotische poging om gehoord of gezien te worden. Ze heeft nog niet de emotionele taal om zichzelf uit te drukken, dus gedraagt zich uit voor uw aandacht.

Weglopen in die momenten kan voor haar voelen als afwijzing, ook al gaat het van jouw kant om kalm blijven en de baby beschermen. Haar verhoogde staat drijft haar om aandacht te eisen, en de aanwezigheid van de baby kan diepere gevoelens van vervanging of minder belangrijk teweegbrengen, vooral omdat ze je dwingt om te voelen alsof je de baby nu moet beschermen tegen haar. Voor haar bevestigt dit waarschijnlijk de angst dat de baby nu jouw prioriteit is.

Ze heeft pijn en worstelt. Van haar kant kan het voelen alsof alles wat ze doet verkeerd is. Je hebt een situatie beschreven waarin de meeste van je interacties met haar nu volatiel zijn, en dat je worstelt om van een deel van de opvoeding van haar te genieten. Hoewel dat volledig geldig en begrijpelijk is, kan zij dit interpreteren als dat je niet van haar houdt of haar niet bij je wilt hebben. Haar weigering om haar kamer schoon te maken of deel te nemen aan iets wat je voorstelt, is waarschijnlijk een daad van controle. Het zijn ongelooflijk moeilijke tijden als tiener, en gevoelens van eigenwaarde, identiteit en autonomie kunnen verstrengeld raken. Soms proberen tieners de macht terug te nemen op manieren die lui, onbeleefd of opstandig lijken, maar daaronder proberen ze misschien de delen van hun leven te beheersen die ze nog steeds kunnen controleren.

Die gedragingen kunnen ook symptomen zijn van ADHD: afwijzingsgevoeligheid, emotionele uitbarstingen, gebrek aan impulsbeheersing en liegen zijn allemaal gebruikelijk. Ik zou aanraden om bij je huisarts en haar school aan te dringen op een doorverwijzing naar een CAMHS voor een volledige beoordeling. Ze kan ook lijden aan PMDD of andere stemmingsgerelateerde aandoeningen. Of haar gedrag kan alleen een reactie zijn op emotionele instabiliteit thuis. Hoe dan ook, je hebt een geestelijke gezondheidsprofessional nodig om hierbij te helpen.

In de tussentijd raad ik sterk aan om How NOT to Murder Your ADHD Kid: Instead Learn How to Be Your Child's Own ADHD Coach van Sarah Templeton te lezen. Het biedt medelevende, praktische tools voor het omgaan met moeilijk gedrag en het opbouwen van emotionele verbinding, het heeft echt mijn aanpak van het ouderschap veranderd. Je kunt ook contact opnemen met Family Lives, die een vertrouwelijke hulplijn (0808 800 2222) en uitstekende online bronnen voor het opvoeden van tieners bieden.

Tenzij iemand in gevaar is, zou ik vermijden om de politie te bellen. In plaats daarvan kunt u contact opnemen met het lokale team voor kinderbescherming en informeren naar Early Help of Family Support services. Dreigen met of betrekken van de politie of sociale diensten zelfs uit wanhoop kan alleen maar haar gevoel versterken dat ze niet veilig of gewenst is thuis. Zelfs als je dit niet hebt doorgezet, zal ze de dreiging voelen. Dit kan leiden tot meer liegen of opstandigheid gedreven door angst en schaamte, en het gedrag dat je hoopt op te lossen daadwerkelijk verergeren. Probeer kalm te blijven, zie dingen vanuit haar perspectief en krijg de juiste steun om je te helpen de chaos te beheren. Ze is niet verloren.