Betelgeuse ma małego towarzysza gwiazdy ukrytego przed naszymi oczami

Betelgeza, Betelgeza! Czerwony nadolbrzym oznaczający lewe ramię Oriona może mieć malutkiego, niewidocznego towarzysza. Dwie niezależne badania wykazały dowody na obecność gwiazdy o zbliżonej masie do Słońca, krążącej wokół Betelgezy około raz na 2,100 dni. "To była bardzo zaskakująca informacja" mówi astrofizyk Morgan MacLeod z Harvard & Smithsonian Center for Astrophysics w Cambridge, Massachusetts. Jeśli ta gwiazda jest rzeczywista, "jest ukryta tam gdzieś na wierzchu." MacLeod i współpracownicy powiązali sześcioletni cykl Betelgezy rozjaśniania i przygasania z towarzyszącą gwiazdą regulującą jej orbitę, w artykule złożonym w arXiv.org 17 września. MacLeod dokładnie przeanalizował globalne, historyczne pomiary sięgające roku 1896. Pomoc nam w rozwoju, biorąc udział w 15-pytaniowej ankiecie dla czytelników. Oddzielnie, Jared Goldberg z Flatiron Institute w Nowym Jorku i współpracownicy wykorzystali ostatnie 20-kilka lat pomiarów ruchu Betelgezy na niebie, które są najbardziej precyzyjne. Zespół ten także znalazł dowody na towarzyszącą gwiazdę, która porusza większą gwiazdę, składając to do arXiv.org 17 sierpnia. Poprzedni obserwatorzy zauważyli, że światło Betelgezy zmienia się w przybliżeniu w sześcioletnim cyklu. W 1908 roku angielski astronom Henry Cozier Plummer sugerował, że cykl mógłby być skutkiem grawitacji towarzyszącej gwiazdy ciągnącej Betelgezę tam i z powrotem. W wieku, który minął, astronomowie zobaczyli, że Betelgeza ma znacznie więcej do zaoferowania. Jej zewnętrzna atmosfera wrze jak garnek z wodą. Pulsuje do wewnątrz i na zewnątrz w 400-dniowym cyklu, z powiązanymi podcyklami co 200 dni. I czasami wypuszcza duże porcje materiału w przestrzeń. Z tymi wszystkimi komplikacjami, pomysł na towarzyszącą gwiazdę wyszedł z mody. Było wiele innych wyjaśnień dla dziwnego zachowania Betelgezy. Ale odrodzenie zainteresowania Betelgezą po jej "Wielkim Przyciemnieniu" w 2019 roku skłoniło astronomów do ponownego spojrzenia. Zespół MacLeoda wnioskował, że jeśli sześcioletni cykl był spowodowany przez towarzysza, powinien on powtarzać się stabilnie przez wieki. Korzystając z 128 lat obserwacji, zespół wykazał, że cykl jasności jest rzeczywisty i niezawodny. Łącząc ten wynik z innymi pomiarami, ujawniono, że towarzysząca gwiazda ma około 0,6 mas Słońca i krąży każde 2,110 dni na odległość nieco ponad dwa razy większą niż promień Betelgezy. Dane Goldberga sugerują gwiazdę, która krąży co 2,170 dni i ma masę około 1,2 razy Słońca. "To są bardzo ekscytujące prace: wszyscy chcemy znaleźć towarzysza Betelgezy" mówi Miguel Montargès z Obserwatorium Paryskiego. "To mogłoby mieć konsekwencje dla naszego zrozumienia czerwonych nadolbrzymów. Jednak będzie to bardzo trudne do przetestowania, jeśli nie niemożliwe." Nawet jeśli jest to rzeczywiste, towarzysz Betelgezy jest ostatecznie skazany. Orbita gwiazdy się kurczy, gdy Betelgeza kradnie jej moment pędu kątowego. Za około 10,000 lat, Betelgeza pochłonie ją całkowicie.