Er is een eenvoudige verklaring voor het Emilia Pérez-schandaal | Vanity Fair

Tot slechts een paar dagen geleden was het Oscaarseizoen in volle gang met een zeer onconventionele favoriet aan kop: Emilia Pérez, een Spaanstalige musical uit Frankrijk over een trans drugskoning die een onwaarschijnlijke tweede akte beleeft. De film was een hit op Cannes afgelopen mei, waar Netflix de distributierechten kocht en begon met het moeizame werk om deze links van het midden film te positioneren als een levensvatbare concurrent voor meer traditioneel prijzenswaardige films zoals The Brutalist, A Complete Unknown en Conclave.

Op de een of andere manier werkte het. Ondanks dat Emilia Pérez te maken kreeg met sterke tegenwind van backlash—van degenen die de weergave van modern Mexico in de film bekritiseerden, van degenen die zeiden dat de boodschap over trans-identiteit totaal verkeerd werd begrepen—ging de film van festival naar festival, steeds meer momentum oppikkend op weg naar bijna het evenaren van een recordaantal Oscar-nominaties. (Het kreeg er 13, net onder All About Eve, Titanic en La La Land's 14.) Het was een behoorlijk indrukwekkende prestatie, een voorbeeld van Netflix's slimme prijzencampagnestrategie en van de bereidheid van een veranderende Academie om breder na te denken over wat een Oscarfilm kan zijn.

En toen leek het vorige week allemaal in duigen te vallen, toen X (voormalig Twitter) gebruikers oude (maar niet echt zo oude) berichten van de ster van de film, Karla Sofía Gascón, de eerste openlijk trans acteur die een Oscar-nominatie ontving, aan het licht brachten. De tweets, en er zijn er veel, zijn gevarieerd en grootschalig beledigend, maar het merendeel ervan richt zich op moslims en neigt naar de witte-nationalistische theorie van Grote Vervanging. Gascón's reactie op het schandaal is rommelig geweest, laten we zeggen—een soep van huilerige halfverontschuldigingen die het probleem eigenlijk alleen maar hebben verergerd.

Dus wat gebeurde hier, behalve een ouder persoon die vreselijk is op sociale media, wat niet nieuw is? Vanuit het meest cynische, praktische oogpunt was dit een catastrofale mislukking van een verder goed gerunde Netflix-machine. Het is onbegrijpelijk dat in de bijna negen maanden sinds Emilia Pérez in Cannes in première ging en van Gascón van de ene op de andere dag een ster maakte, niemand bij Netflix heeft gedacht om haar vrij actieve sociale-mediapresentie te onderzoeken. Niet dat Netflix, noch enige andere distributeur, inherent argwanend zou moeten zijn ten opzichte van hun talent—maar het bedrijf had waarschijnlijk op zijn minst een beetje onderzoek moeten doen naar de persoon die ze op het middelpunt van een zeer dure campagne zouden plaatsen, zeker niet voor een film die al maandenlang tegenstanders van zich af moest slaan (onder wie velen met volkomen gerechtvaardigde klachten).

Dat is een onnodige fout van het soort dat we zelden zien in de strijd om de prijzen. Het verwijderen van Gascón's berichten zou het probleem van haar overtuigingen niet hebben opgelost, maar het zou op zijn minst hebben geholpen om de grotere film te beschermen—en het werk van de andere mensen die eraan hebben meegewerkt, die nu allemaal besmet zijn door associatie. Dat is een heel onhandige manier om een activum aan te pakken, en een teken dat Netflix misschien te zeer opging in de Emilia Pérez opwinding om het idee te overwegen dat er misschien iets aan de film niet helemaal triomfantelijk en opbeurend is.

Wat misschien het echte probleem hier is. Er is veel te doen geweest over de baanbrekende aanwezigheid van Gascón in de Oscar race, en dat is terecht—vooral in een tijd waarin trans-rechten zo gruwelijk onder vuur liggen over de hele wereld. In een vacuüm is Gascón een symbool van een belangrijke culturele verschuiving—een teken van vooruitgang waar Netflix trots op zou moeten zijn, en waar de streamer niets verkeerds aan heeft gedaan door dit te benadrukken terwijl ze de film rondtoerden langs festivals en vakbondsscreenings.

Maar er is iets verontrustends aan de manier waarop Netflix blijkbaar ervan uitging dat omdat Gascón een pionier is van één progressieve zaak, ze dan wel aan de juiste kant van alle andere moet staan. Een bron vertelde Variety dit in een verhaal waarin onderzocht wordt wat er precies mis ging hier: "Ze voldoet niet aan de eisen van iemand die normaal gesproken vatbaar zou zijn voor het plaatsen van giftige commentaren omdat ze deel uitmaakt van de LGBTQ+-gemeenschap. Ze past niet in het profiel omdat zijzelf deel uitmaakt van een beschermde klasse."

Dat is een vreemd betuttelende en toch heel bekende houding, een ernstiger voorbeeld van een al lang bestaand Hollywoodfenomeen. Gascón werd misschien uitsluitend gezien als een symbool—niet als een volledig persoon met de complexiteiten, zowel goed als slecht, die gepaard gaan met die volledigheid. Het is één ding om het beste van mensen te veronderstellen; over het algemeen is dat waarschijnlijk de gezondste manier om door de wereld te gaan. Maar het is iets anders om iemand te marketen op basis van slechts één kenmerk van hun identiteit, in de veronderstelling dat dat genoeg is. Het blijkt dat Netflix het verhaal van Gascón helemaal niet kende, ondanks maanden van het promoten ervan.

Dit is een extreme versie van de recente Hollywood-insistentie dat elke queer beroemdheid een geweldige icoon diva held is, simpelweg omdat ze queer en beroemd zijn. Iedereen die zijn ogen heeft gerold bij het blinde verering van recht Hollywood voor, laten we zeggen, enkele Queer Eye-presentatoren, ziet waarschijnlijk iets soortgelijks in de manier waarop Gascón is behandeld; trots (en enigszins neerbuigend) opgevoerd als symbool van de deugd van de industrie, maar eigenlijk niet begrepen.

Dus dit was een mechanisch falen - waarom werd er op geen enkel moment sinds mei vorig jaar geen Spaanssprekende Netflix-medewerker uitgestuurd om door de zeer-online tweets van Gascón te zeven? En het dient als weer een leerzaam moment in de voortdurende strijd van Hollywood om inclusief te zijn. Of de Emilia Pérez-campagne nu dood is (de Academy let niet altijd op dergelijke controverses; ze zouden het allemaal kunnen blokkeren en gewoon doorgaan zoals gewoonlijk), we kunnen waarschijnlijk aannemen dat distributeurs en campagnevoerders veel zorgvuldiger zullen zijn in hun onderzoek vanaf nu. En hopelijk, meer doordacht over het installeren van één feilbaar persoon als vertegenwoordiger van zovelen.

Binnen in Amerika's meest onconventionele counterterreur-eenheid

Beyoncé wint groot bij de Grammy Awards van 2025

Zie de volledige lijst van winnaars van de Grammy Awards van 2025

Alle looks van de rode loper van de Grammy Awards van 2025

Binnen in de grote zakelijke ambities van prins Harry en Meghan Markle, 5 jaar na hun koninklijke vertrek

Bekijk de Oscar-nominaties van 2025

De 10 grootste teleurstellingen en verrassingen in de Oscar-nominaties van 2025

Hoe de MAGA-wereld de Obama-scheidingsgeruchten deed ontbranden

De seksschandaal dat een elitair kostschool in de Berkshires door elkaar schudt

Pas op voor de seriële kraker van Point Dume

De beste Rom-Coms aller tijden

Uit het archief: MAGA Non Grata