Josh Safdie's New York: Een Gids voor Alle Cameo's in 'Marty Supreme' | Vanity Fair

Timothée Chalamet is beroemd. Gwyneth Paltrow ook; dat geldt ook voor Fran Drescher, Odessa A’zion en Tyler, the Creator. Ze zijn allemaal spectaculair in Marty Supreme, Josh Safdie's high-octane tafeltennis foto die een plek heeft op de meeste lijsten van critici van de beste films van dit jaar.

Er is veel dat Marty laat zingen, maar een groot deel van deze film, zoals in Safdie's eerdere werk - films als Uncut Gems, Good Time, en Heaven Knows What - is de ensemble van ongewone gezichten en unieke stemmen. In samenwerking met een van Hollywood's beste castingsdirecteuren, Jennifer Venditti, heeft Safdie een constellatie van luide, agressieve New Yorkers opgebouwd - grotendeels gespeeld door mensen die geen filmsterren zijn. Men krijgt de indruk dat deze mensen op dezelfde manier zouden doorgaan zelfs als Safdie's camera niet zou draaien.

Hier legt Safdie zijn redenering uit voor het bevolken van dit eerbetoon aan slooppanden en sloperij-Joden met auteurs, medefilmmakers en persoonlijkheden die hij ontdekte in virale video's - te beginnen met een stem die waarschijnlijk alleen bekend is bij degenen die echt weten.

Josh Safdie: Mariann From Brooklyn, zij is de eerste persoon die in de film spreekt [als de schoenwinkelende]. De geweldige Howard Stern beller. Geen Jood, maar een Italiaan; we zullen haar claimen. Ik belde haar op en ze kon het niet geloven. Ik heb haar achterna gezeten en ik zei: "Je moet in de film zijn."

Wanneer je iemand cast, cast je niet alleen hun gezicht en hun vermogen om blind te zijn voor zichzelf; je cast de stem. Stemmen zijn zo belangrijk, en haar stem is een van de meest iconische. Ze is de grootste Howard Stern fan en ze belt het meest en het meest prominent, meer dan High Pitch Erik. Ze belt, en elke keer zegt ze: "HOWWWAD! IT'S MARIANN. I LOVE YOU SO MUCH," en ze spelen altijd een krijsende kraai op de achtergrond. Mijn camera-assistent was geen enkele keer starstruck op de film, maar die dag was hij.

Larry 'Ratso' Sloman.

Ratso heeft zijn bijnaam gekregen van Bob Dylan. Hij was op zoek naar een interview tijdens de Rolling Thunder tour, en hij kon het interview niet krijgen. Ik denk dat drie weken later sliep hij in zijn auto. Hij had zich in een tijd niet geschoren; zijn haar was vettig. Dylan klopt op het raam, en hij zegt: "Hé, Ratso!" Hij gaat: "Oh, zeg je dat ik op Dustin Hoffman lijk?" Hij gaat: "Nee, nee, nee. Ratso Rizzo, het personage." Het bleef hangen vanaf dat moment.

Hij is een enorm baken van cultuur. Hij heeft zoveel boeken geschreven, soms met credits, soms niet. Het laatste, [was] de autobiografie van Mike Tyson. Hij deed die van Howard Stern. Hij schreef een geweldig boek over [Harry] Houdini. Hij deed een geweldig boek over de Dylan Rolling Thunder tour. Hij deed de biografie van Anthony Kiedis. Ratso heeft me eigenlijk voorgesteld aan Penn [Jillette]; Ratso was bevriend met Al Goldstein. Ik had hem ontmoet toen ik naar een lezing ging voor de National Lampoon boekviering... in de New York Public Library. Het was behoorlijk droog en niet erg grappig tot Ratso opstond. Hij las voor uit een nep TV-gids. Ik heb het hier bij me.

[Safdie haalt deze schat tevoorschijn, precies wetend waar het is.]

Hij leest hiervan... en het brak het huis af. Plotseling was er uitbundig gelach.

Ik heb in 2012 een kort filmpje met hem gemaakt genaamd The Black Balloon. [Ik probeer] iemand te casten die je kunt imiteren, wat ik essentieel vind voor het casten, want dat maakt ze iconisch. Op het scherm bracht de schrijver in hem, de persoonlijkheid in hem, de originaliteit in hem, de individualist in hem het personage naar een ander niveau.

Vanity Fair: Hij is misschien de eerste persoon die "Goyishe kop!" zegt in een wijdverspreide film.

Dat was een improvisatiegrap, daarom cast je iemand als Ratso... Mijn advocaat zag het, en hij zei: "Ik kan niet geloven dat dit een grap is in deze film."

Mijn eerste keer in LA, ging ik naar een Blue Velvet screening, en David Lynch was er, en het waren echte Lynch-fans. Toen ze de regel zeiden, "You want a Heineken," ging de hele zaal, "Fuck Heineken! Pabst Blue Ribbon!" Ik wil me voorstellen - ik hoop dat op een gegeven moment [bij toekomstige vertoningen] iemand zal zeggen: "Roast beef! Pastrami! Goyishe kop!"

John Catsimatidis.

Toen ik hem zag meedoen aan burgemeestersverkiezingen [in 2013] - dat is hoe ik wil dat mijn burgemeester eruit ziet, snap je? Ik wil een sigaar in zijn mond!

Nogmaals, je wilt iemand casten die zijn essentie en zijn DNA naar de rol brengt. Een zeer regionale, groter-dan-het-leven zakenman - regionaal, echter, als op de lokale radio! Ik hou gewoon van hoe hij praat; ik hou van hoe hij eruitziet; ik hou van hoe hij zich gedraagt. Er zit een soort slordig vertrouwen in hem dat ongrijpbaar is, wat ik leuk aan hem vind. En ik hou gewoon van het idee dat dit is wie de sleutels tot Marty's droom heeft.

Denk je dat hij in andere films zou kunnen optreden? Zouden andere mensen hem kunnen regisseren?

Ik kan dat nooit beantwoorden. Ik wil hopen dat iemand het kan doen.

Luke Manley.

Ik ben een enorme Knicks fan... en elke Knicks fan gaat door een intense hoeveelheid lijden. En de humor die Knicks Twitter omringt - er is veel sarcasme, veel humor die typisch New York is. Het is agressief, maar het is ook, weet je, meta-agressief.

Ik kijk naar deze video nadat we een playoff wedstrijd hebben gewonnen... en hij heeft een microfoon in zijn hand, en hij is zijn mooie zelf. En hij zegt, "Trae Young lijkt op de penis van mijn vader!" En toen besefte hij meteen dat hij het zei - hij gaat, "Niet dat ik weet hoe de penis van mijn vader eruit ziet, maar hij lijkt er toch op." En het kijken naar zijn brein, in realtime, dat besefte, Wacht even, misschien wil ik dat niet zeggen - was zo grappig dat ik naar de reacties moest gaan. En daar zag ik dat iemand hem tagde, en toen ben ik hem gaan volgen. Ik vond andere video's van hem en toen, ja, Fatrick Ewing.

Ik herinner me, toen we aan het schrijven waren, zei ik tegen Ronnie, "Dit is wie ik wil dat Dion speelt." En ik liet hem die video zien en ik zei, "Stel je voor dat je de vader van deze man bent en je ziet deze video." We vonden het geweldig om dat te bedenken.... Die dynamiek van deze twee mensen was zo grappig voor ons. Dus ik schreef het voor hem.

Je hebt al deze geweldige rollen die naar niet-acteurs gaan. Heeft de studio ooit gezegd, "Goh, we zouden hier een bekende naam kunnen krijgen"?

A24 is zo ondersteunend. Timmy was, genoeg voor hen. En Timmy, ik cast zijn essentie ook. Dus, weet je, uiteraard Timmy, Gwyneth Paltrow - ik cast haar essentie; er zit een meta-kwaliteit in. Iedereen wordt op exact dezelfde manier gecast. Sommigen van hen gebeuren toevallig beroemdheden te zijn, wat helpt. Tyler, the Creator heeft een grote aanhang. Fran Drescher, die ik altijd al heb liefgehad - ze valt ook samen met de nostalgie van The Nanny. Ze heeft de stem. [Maar A24 heeft] mijn films gezien. Ze weten dat supersterren niet per se beroemd hoeven te zijn.

Kevin O'Leary.

Die was het engst om te casten. Het moest zo zijn dat je het personage ontmoet en hij is meteen een antagonist, maar hij doet niets verkeerd! Eigenlijk zou hij de sympathieke moeten zijn. Er zit daar een jonge kerel aan zijn vrouw!

Hij vertegenwoordigt de toekomst van globalisme, de toekomst van Amerika, de toekomst van bedrijfskolonialisme. Ik heb met enkele acteurs gesproken... en het voelde gewoon alsof er iets ontbrak. Wanneer je iemand cast, cast je hun essentie... Je wil dat het 'bagage' dat met het casten van iemand komt, in jouw voordeel werkt.

Ik heb met politici gesproken... en toen besloot ik dat dat ook niet juist was. Ik had een echte zakenman nodig die echte zakelijke jargon zou brengen en een echte koude, kapitalistische kijk op dit personage. Ik zocht in de Forbes top 100 rijkste mensen, en ik begon gewoon te zoeken... en deze mensen waren geen artiesten; velen van hen waren mensen waar je zelfs geen interviews mee leest. En toen dacht ik, Nou, misschien moet je kijken naar entertainment reality shows, en degene die de Amerikaanse droom en zijn DNA vertegenwoordigt is Shark Tank. [Medeschrijver-medebewerker] Ronnie [Bronstein] en ik zijn beide grote Shark Tank fans.... Mr. Wonderful is waar we ons over verbinden. Zijn persona is, hij is de klootzak van de show. Hij is de meedogenloze poortwachter naar het succes van jouw droom. We hadden deze man nodig om meteen klootzakheid uit te stralen.

Nam hij de aanwijzingen goed op? Of had hij geen aanwijzingen nodig?

Soms had hij geen aanwijzingen nodig.

Ik nam contact met hem op en kreeg een ontmoeting. Hij had geen reden om een film te maken, helemaal geen reden; de man is een drukbezet persoon. Dus ik verkocht hem het idee, en hij vond Uncut Gems geweldig, wat hielp, maar ik was hem aan het verkopen. Ik was Marty in die situatie, en ik was op elk moment bezorgd dat hij zou zeggen: "En om deze redenen, ik ben weg." Maar dat deed hij nooit.... Hij vloog Ronnie en mij naar zijn huis op een klein privévliegtuig, wat beangstigend was, trouwens. We kwamen bij zijn huis aan, en het script lag op zijn eettafel... Dus toen lazen we het hele script met hem door, en ik paste de dialoog aan hem aan zoals hij zich comfortabel voelde. Dus hij maakte het script beter. Daar geef ik hem credit voor. Hij kwam met de vampier-lijn.

David Mamet

Die [scène], je heb helaas een moment en je mist het. We moesten andere delen van de [scène] prioriteren.... Het was tijd om [de scène] te blokkeren, dus Gwyneth en Fred Hechinger dachten, "Hoe gaan we dit doen?" En ik blokkeer voor film; Ik blokkeer geen theater. Ik heb nog nooit eerder theater gedaan. Dus ik doe het op de manier waarop je het zou doen als het een filmscène was, en toen dacht ik, "Wacht, jongens, wat ben ik aan het doen? Ik heb David Mamet hier! David, jij blokkeert het!" En het was een meesterklasse in regie van theater. Hij zei, "Boom - hoeken, vooraan, energie, projectie deze kant op, publiek voelt het. En dan loop je hier naartoe en ga je, 'Fuck you, fuck you, fuck you. Blah, blah, blah, blah, blah'" Het was ongelooflijk.... Ronnie en ik schreven een echte, echte Tennessee Williams rip-off toneelstuk.

Wacht, hoeveel heb je geschreven?

De scene die je ziet [wanneer Marty verschijnt] en de scene die je ziet [op] de openings [avond], die waren gedetailleerd geschreven. Maar ik moest het hele toneelstuk bedenken.

Het is een geweldig verhaal. Ik denk eigenlijk dat het een geweldig toneelstuk zou zijn. Er waren dingen die werden geschrapt die [Marty] passeert [achter de schermen] terwijl hij het theater insluipt, rekwisieten en dergelijke. Dus ik moest begrijpen wat die rekwisieten waren. Er was een 15-voet alligator - het hoofdpersonage slaat op de vlucht nadat hij deze man heeft neergestoken, en een van de chef-koks krijgt de schuld. En omdat hij [iemand] van kleur is, is het bijna als Hattie Carroll. [Dus] slaat hij op de vlucht, en hij is in de baaiou in New Orleans, en hij bekent al zijn zonden aan deze alligator midden in de nacht.

Abel Ferrara

Hij zat in Daddy Longlegs, maar hij was niet nuchter toen ik hem castte [daar in]. Nu is hij al 13 jaar nuchter. Alle acteurs die met hem werken zeggen dat hij de beste "acteursregisseur" is. Zijn stijl [was dat] hij zorgde ervoor dat ik het deed. Hij zorgde ervoor dat ik voor hem acteerde. Dus ik deed de scène letterlijk als hem; Ik deed mijn imitatie van Abel die het personage deed.... Hij was een beetje stijf de eerste twee takes omdat hij voor de camera stond na een hele lange tijd. [Maar] regisseurs zijn meestal goede acteurs, dus je moet alleen de goede vinden. Sydney Pollack is een goed voorbeeld van dat.

De man in de kooi die werkt bij [de tafeltenniszaal] - Ik zei, "We moeten Ted Williams krijgen." En ze zeiden: "Wie is dat?" Ik zei: "Hij is de man met de gouden stem." Hij was in een viraal video in [2011] langs de snelweg.... Het was magisch om deze dakloze man te zien met deze engelachtige stem. Ik wist dat het personage de hele tijd op de microfoon zou zijn om namen aan te kondigen, en ik hield van hoe hij eruitzag. Ik zei, "We moeten hem hebben"...[maar] om iemand [van] buiten de staat te halen, met vakbondregels en dergelijke - het is erg duur. Dus dat was de eerste keer dat ze zeiden: "Kunnen we iemand lokaal vinden?" En ik zei: "Het moet Ted Williams zijn." Het betekent zoveel [wanneer] iemand naar me toe komt en zegt: "De man in de kooi is Ted Williams?!?"

Mitchell Wenig.

De andere - Stewart is een heel ding. Ik ben close met Mitchell; Ik ken Stewart niet echt. Stewart is nogal agressief als het gaat om zijn muziek in de films te krijgen. Ze maken muziek samen.

Ik hou van Mitchell. Ik hou ervan hem om me heen te hebben. Hij maakt me gelukkig. En hij weet dat hij grappig is, dus hij is niet in staat om een ​​regel te zeggen die niet uniek hem is.... Ik dacht altijd, Oh, dat zou cool zijn om hem te casten als iemand die een beetje eng is, en ik wilde hem terugbrengen. Maar zijn broer was elke fucking dag op de set, en hij glipte de set van de Ping-Pong zaal op omdat hij goed is in tafeltennis. Maar hij droeg kleding uit 2025, met een hoed en alles, en lang haar, en hij speelde gewoon op de achtergrond. Ik zei, "Stuart, wat doe jij in de shot?" Hij zei: "Wat? Ik ben goed genoeg." Ik zei: "Kijk, het is een periode [film]!" Hij zei: "Het werkt niet?"

Isaac Mizrahi.

Ik hou van Isaac. Eigenlijk is mijn beste vriend op de middelbare school, zijn moeder is een kinderboek illustratrice, en zij woont in het appartement onder Isaac in de Village. Ik herinner me dat ik hem ontmoette toen ik 19 of 20 was. Ik hou van Unzipped, de documentaire, en hij is gewoon, weer, een groter-dan-het-leven persoon die een zeer uniek gevoel voor humor heeft. Hij is ongelooflijk glamoureus op een 1920s of '40s manier. Dat was de barometer voor mij en Jen - tijdloos, tijdloos, tijdloos; geen anachronistische gezichten.

Sandra Bernhard.

Die scène waarin ze aan de telefoon zijn was misschien zeven keer langer. Je snijdt gewoon dingen af. Maar ze is geweldig. Haar stand-up, haar persoonlijkheid, alle praatshows. Ze heeft deze punkachtige kwaliteit. De jenta punk was heel interessant voor mij. En King of Comedy is gewoon een van de allerbeste optredens aller tijden.

Philippe Petit.

Je zult hem niet kunnen klokken, omdat het onmogelijk is, maar de man die de zeeleeuw introduceert in het Frans is de man die tussen de Twin Towers liep, Philippe Petit. Het lopen van die Twin Towers is voor mij de grootste prestatie in de kunst, omdat het menselijke excellentie bewijst; het tart wat de realiteit kan zijn. Het inspireert. Het is magisch. Het is onmogelijk. En het was een guerilla-actie, wat gek is.

George Gervin

Een legendarische basketbalspeler uit de jaren '70 voor de San Antonio Spurs. Hij is enorm. Hij is een heel grote, lange kerel, en hij had de eerste echte Nike-poster. Het heette "The Iceman," en het is de mooiste poster aller tijden. Hij heeft een eloquentie en een elegantie. Ik ontmoette hem op een handtekeningenbeurs toen hij handtekeningen aan het uitdelen was, en ik schudde zijn hand, en ik voelde me zo veilig in zijn aanwezigheid. Ik wilde dat het personage dat gevoel had.

Naomi Fry

We hadden een gemeenschappelijke vriend, en ze was 10 jaar geleden een fan van mij - van de kleinere films. Ik had eigenlijk contact met haar, maar ik voelde me een beetje ongemakkelijk, omdat mijn vriend zei: "Ze is een enorme fan". Ik voel me ongemakkelijk bij dat soort dingen, omdat ik graag een gelijk speelveld heb. Ik doe alsof ik niet besta als ik de aanwezigheid van iemand verlaat - in elke situatie ... Ik heb altijd van haar gezicht gehouden. Ze heeft het meest ongelooflijke gezicht, en ik hou van haar schrijven.

Je weet dat er andere journalisten zijn die-

Je zit in de Rolodex.

Susie Wiles, JD Vance, en de "Junkyard Dogs": De stafchef van het Witte Huis over Trumps tweede termijn (Deel 1 van 2)

Susie Wiles praat over de Epstein-dossiers, Pete Hegseth's oorlogstactieken, vergelding en meer (Deel 2 van 2)

11 Wansmakelijke dingen uit de laatste Epstein-dossiers

Vanity Fair gaat naar het Witte Huis: Trump 2.0-editie

De kinderen van MAGA spreken hun gedachten uit

De gerapporteerde gezondheidsproblemen van Donald Trump, geanalyseerd

Zelfs christenen hebben genoeg gehad van Ballerina Farm

Intiem worden met Connor Storrie en Hudson Williams van de verhitte rivaliteit

Maak kennis met de 11 beste films van 2025

Uit het archief: Achter de mysteries van het schandaal van Capote's zwanen