Colman Domingo over het omarmen van roem en flamboyante stijl: "Ik flirt de hele dag" - Vanity Fair

Artikel door Chris Murphy

Foto's door Landon Nordeman

Gestyled door George Cortina

"Op een dag zou ik het heel leuk vinden om een ​​Bond-schurk te zijn!" merkt Colman Domingo op. Nog maar een jaar geleden leek een dergelijke rol buiten zijn bereik. Maar na tientallen jaren ondersteunende personages te hebben gespeeld, heeft Domingo eindelijk een plek veroverd op de felbegeerde A-lijst van Hollywood. De week na ons gesprek vestigt Domingo een record als de eerste Afro-Latino die een Oscar-nominatie voor de beste acteur verdient (voor zijn rol als hoofdpersoon in Rustin), en pas de tweede openlijk homoseksuele man die wordt genomineerd voor het vertolken van een homoseksueel personage.

Hij voelt een enorme vreugde en zegt: 'Het voelt alsof ik het besef absorbeer dat deze eer voor altijd deel zal uitmaken van mijn identiteit - het is verbonden met een gewaardeerd lichaam dat ik heb gewaardeerd en waarvan ik deel heb uitgemaakt. Vooral voor de categorie van beste acteur, het is enorm uitzonderlijk". Na zijn nominatie kreeg Domingo de kans om in contact te komen met collega-beste acteur Oscar-ontvanger Denzel Washington. Hij herinnert zich: ‘Denzel heeft advies van onschatbare waarde doorgegeven dat ik koester en voor mezelf zal houden. Ik weet dat hij een soortgelijke reis heeft gemaakt. Het heeft zijn leven transformerend en impactvol gemaakt. Ik begrijp de enorme verantwoordelijkheid en de vele mensen die deze vertegenwoordigt. zo lichtjes. We hebben een heerlijke middag gehad, gewoon zitten en praten."

De week vóór zijn opmerkelijke nominatie was Domingo behoorlijk tevreden, hij genoot van het heden en genoot van de aandacht. "Ik heb meegemaakt dat de schijnwerpers mij nu bevoordeelden, na een carrière die waarschijnlijk langer is dan jij leeft", vertelt hij me. "En ja, ik ben behoorlijk oud." Ondanks mijn pogingen om te protesteren vervolgt hij: 'Eigenlijk is het waar dat ik dit werk al 33 jaar doe. Mijn succes komt omdat mensen het eindelijk hebben erkend", zegt hij.

Geregisseerd door Gordon Von Steiner.

Waar Domingo in uitblinkt, is in feite veelzijdig. Een Tony-genomineerde (voor The Scottsboro Boys), een Emmy Award-winnaar (voor Euphoria); Domingo was co-auteur van het boek voor de Broadway-musical Summer, met in de hoofdrol Oscar-winnares Ariana DeBose. Hij was eveneens de eerste Walking Dead-acteur die een van de afleveringen regisseerde. Na ontvangst van zijn nominatie maakte Variety bekend dat Domingo de rol van de iconische zanger Nat King Cole op zich zal nemen in een komende filmmusical die hij regisseert en waarvoor hij mede-schreef aan het script.

"Ik identificeer me als onderdeel van de oude school", deelt hij. "Dit is hoe deze acteurs van weleer – Bette Davis, Clark Gable, James Stewart – te werk gingen. Ze waren multi-getalenteerd in verschillende aspecten. Het was hun opvoeding. Dit sluit aan bij mijn leeftijd, ik behoor tot die generatie."

We zijn verheugd Domingo op te nemen in onze Hollywood-editie van 2024.

Vanity Fair: Hoe is het om de onofficiële best geklede man in Hollywood te zijn?

Colman Domingo: Ik vind het het coolst. Ik heb mijn persoonlijke stijl altijd begrepen. In samenwerking met mijn stylisten, Wayman en Micah, hebben we met mijn kleding altijd een verhaal overgebracht. Nu ik in de schijnwerpers sta, beginnen mensen het meer op te merken, ook al ben ik altijd stijlvol gekleed. Mijn keuze is altijd enigszins subtiel geweest: mannelijke snitten en maatwerk. Ik hou van traditionele stukken, vergelijkbaar met Teddy Pendergrass, en geef de voorkeur aan Italiaanse snitten uit de jaren 70 vanwege mijn lange, slanke lichaam en lange benen. Broeken met hoge taille passen bij mijn stijl en ik portretteer mezelf graag als sexy, speels en een eeuwige flirt.

Hoewel sommige beroemdheden zich onopvallend proberen te handhaven, lijk jij het goed te doen in de schijnwerpers.

Ik ben enigszins ontworpen voor dit soort leven, bedreven in het organiseren van een feestelijke sfeer. Ik kan een geweldig feest geven, zoals we zagen toen Natasha Lyonne en ik er op oudejaarsavond een organiseerden. Tegelijkertijd woon ik in de buitenwijken – in een serene buitenwijk van Los Angeles – en waardeer ik de rust en vrede. Het is als mijn persoonlijke toevluchtsoord en voelt als een spa. Ik heb eenzaamheid nodig omdat ik in wezen een kat ben, ook al kan ik zo sociaal zijn als een hond. De meesten vinden het verrassend dat ik mezelf als een gereformeerd verlegen persoon beschouw, want tot aan de universiteit was ik erg verlegen.

Veel queer-mensen geven toe dat ze in hun jeugd timide zijn geweest, omdat ze denken dat ze zich niet volledig kunnen uiten.

Ook al had ik niets te maken met het feit dat ik queer was, ik was altijd onzeker over mijn lange gestalte, mijn neus en mijn slanke lichaam. Uiteindelijk omhels je jezelf, redenerend dat als je niet van jezelf houdt, niemand anders dat zal doen. Dus begon ik te waarderen en te begrijpen waarmee ik begiftigd was. Dan ontdek je je innerlijke licht en schoonheid, en word je daardoor aantrekkelijker, denk ik.

Je hebt een lange en gevarieerde carrière achter de rug. Hoe heb jij je ontwikkeld als kunstenaar?

Als persoon ben ik behoorlijk emotioneel, wat mijn grootste kracht en macht is gebleken. De vaardigheden die ik vandaag de dag gebruik, heb ik niet op een school of cursus verworven. Mijn academische reis draaide om journalistiek. Het onderzoekende aspect van de journalistiek dat mij intrigeerde, was meer leren over mensen en het begrijpen van verschillende aspecten. Ik geloof dat mijn rollen als acteur, schrijver en regisseur allemaal draaien om het ontrafelen van verschillende aspecten van mensen en verhalen.

Kunt u de beginfase van uw carrière beschrijven?

Ik ging naar Temple University en kwam 20 studiepunten te kort voor mijn afstuderen. Ik moest naast mijn studie werken, wat het hele proces lastig maakte. Ik had besloten een korte pauze te nemen en daarna weer te gaan studeren, maar ik voelde me onzeker en verward. Mijn beste vriend, Guy Talley, stelde voor om naar San Francisco te verhuizen, waar hij en een paar andere jongens logeerden. Hoewel ik niet zeker wist wat ik daar zou gaan doen, leek de uitnodiging verfrissend. Ik dacht: ik probeer het een maandje. Uiteindelijk bleef ik daar echter tien jaar, waar ik mijn passie voor acteren ontdekte en ontwikkelde en mijn artistieke kant omarmde.

Hoe heb je je tien jaar in San Francisco benut?

Mijn eerste banen waren onder meer het werken in toneelstukken van Shakespeare in Shakespeare Santa Cruz en het American Conservatory Theatre. Berkeley Rep was mijn favoriete theater. Interessant genoeg werkte ik ook in een circus.

Een circus?

Ik maakte deel uit van een circus genaamd Make*A*Circus dat verbonden was met het Pickle Family Circus. Onze belangrijkste focus was het inspireren van de volgende generatie door middel van politiek kinderdrama. Ik speelde een salamandermonster dat op 23-jarige leeftijd een dialoog voerde over verkeerde informatie. Ik reageerde op een advertentie in de krant waarin stond: "Audities voor circusartiesten: als je geen ervaring hebt, dan tenminste de bereidheid om het te proberen". Het bracht me ertoe vaardigheden te leren zoals stelten, clownerie, gymnastiek en luchtweb. Er wordt mij vaak gevraagd naar mijn circuservaring en als ik het uitleg, zorg ik ervoor dat ik erbij vermeld dat het een clownshart was dat mij daarheen leidde en dat mijn werk nog steeds inspireert.

De inhoud is ook beschikbaar op de originele website.

Multi-getalenteerd zijn kan een nadeel zijn voor een acteur als de industrie het moeilijk vindt om ze te categoriseren.

Mijn carrière bewijst dat inderdaad. Mijn carrière is uniek en lijkt niet op die van iemand anders in de branche. Als ik terugkijk, merk ik dat elk project waaraan ik heb gewerkt, van If Beale Street Could Talk tot Zola tot Ma Rainey tot Rustin tot Fear the Walking Dead tot The Color Purple, op zijn eigen manier uniek was. In deze branche wordt men vaak getypeerd op basis van hun prestaties uit het verleden. Maar het liefst verken ik elke keer weer nieuwe horizonten.

Wat kun je ons vertellen over het derde seizoen van Euphoria waar Sam Levinson naar verluidt aan werkt?

Nou, ik maak er deel van uit [lacht]. Hoewel ik zeker kan zeggen dat seizoen drie plaatsvindt. Het seizoen behoudt zijn uitdagende essentie die schoonheid toevoegt aan de verhalen. Sam onderzoekt thema's als hoop en geloof, die verband kunnen houden met individuen die omgaan met de ontberingen van het leven. Wat Sam Levinson betreft, hij is een van de vriendelijkste persoonlijkheden waarmee ik heb geassocieerd.

De cast van Euphoria heeft een zwaar jaar achter de rug met het verlies van Angus Cloud en producer Kevin Turen. Hoe hebben jullie het allemaal aangepakt?

Het was inderdaad een zware pil om te slikken, want we verloren iemand aan een dodelijke ziekte. Het had niet alleen invloed op de productie van het derde seizoen, aangezien Angus er een integraal onderdeel van had moeten zijn, maar had ook een persoonlijke impact op ons. Als team zijn we meerdere keren bij elkaar gekomen om Angus te herdenken, rouwen, vieren en koesteren. Hij was een innemend persoon, iemand waar veel van gehouden werd. Hij was op zijn eigen manier bijzonder en daarom was ik dol op hem. Als iemand niet een beetje onconventioneel is, is het onwaarschijnlijk dat hij tot mijn innerlijke cirkel behoort. Met het overlijden van Kevin voelden we opnieuw een enorm verlies. Als gevolg hiervan heeft Sam zijn perspectief verlegd rond de vraag: 'Waarom doen we dit?' In plaats van te vertrouwen op prestaties uit het verleden, zoals 'hitshows' en 'Emmy Awards', gelooft hij in voortdurende evolutie.

Er doen geruchten de ronde over jou over een specifiek Marvel-personage.

Ik weet wat je gaat vragen. Je gaat het hebben over de MCU. Het is grappig hoe mensen hier online over praten. En op het moment dat het begon te gebeuren, denk ik letterlijk dat ik op de bank lag. En ik dacht: welk gerucht? WHO? Waar komt dit vandaan? Ik heb er gewoon niet over nagedacht. De volgende dag werd ik wakker, het is overal.

Zit er enige waarheid in het gerucht dat jij mogelijk in de rol van Kang de Veroveraar stapt?

Weet je, luister. Mijn team voert al jaren gesprekken met Marvel over een bepaald aspect van de MCU. Weet ik dat dit waar is of niet? Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb het gevoel dat mijn team me niets brengt tenzij het echt is. Dus ik weet het niet. Ik zou in gesprek kunnen zijn, maar ik weet het niet zeker. Ik zou graag een gesprek eromheen verwelkomen. Wat ze ook uitwerken met Jonathan [Majors] en zijn nalatenschap in de MCU, ik heb het gevoel dat ik gewoon op mijn eigen pad moet blijven, wat dat ook is. Er zijn geruchten, er zijn gesprekken, maar ik weet het niet eens zeker, omdat ik het gevoel heb dat er niets naar me toe komt totdat er iets echt is. Maar ik zou er mee zitten.