Beluga's kunnen mogelijk communiceren door een klont voorhoofdsvet te vervormen

De beloega walvis toont zijn hart op zijn mouw - of beter gezegd, zijn voorhoofd.

Onderzoekers hebben een visuele encyclopedie gecreëerd van de verschillende uitdrukkingen die beloega's (Delphinapterus leucas) in gevangenschap lijken te maken met hun zeer mobiele “meloen”, een squishy vetstorting op het voorhoofd die helpt geluidsgolven te richten voor echolocatie.

Met behulp van spieren en bindweefsel kunnen beluga's de meloen naar voren uitsteken tot het over hun lippen hangt als de klep van een pet; plat drukken tot het tegen hun schedel is afgevlakt; verticaal optillen om een indrukwekkende vlezige hoge hoed te creëren; en het zo krachtig schudden dat het trilt als gelei.

"Als dat niet 'let op mij' schreeuwt, weet ik niet wat wel," zegt diergedragsspecialist Justin Richard van de University of Rhode Island in Kingston. "Het is alsof je een pauw zijn veren ziet uitspreiden."

Voordat Richard wetenschapper werd, bracht hij een decennium door als beloega-trainer in het Mystic Aquarium in Connecticut en werkte hij nauw samen met de raadselachtige dieren. "Zelfs als trainer wist ik dat de vormen iets betekenden," zegt Richard. "Maar niemand was in staat geweest om genoeg observaties samen te voegen om er betekenis aan te geven."

Gedurende een jaar, van 2014 tot 2015, namen Richard en collega's interacties op tussen vier belugas in het Mystic Aquarium. Analyse van de beelden onthulde dat de belugas vijf verschillende meloenvormen maken die de wetenschappers plat, lift, druk, duw en schudden noemden. De beloegas vertoonden gemiddeld bijna twee vormen per minuut tijdens sociale interactie, rapporteert het team op 2 maart in Animal Cognition.

Het is niet duidelijk of de vormen opzettelijke gebaren zijn of onbewuste reflecties van de emotionele toestand van de beluga. Maar 93 procent van de vormen vond plaats binnen het gezichtsveld van andere beluga's, dus Richard vermoedt dat het waarschijnlijk doelbewuste signalen of communicaties zijn.

Schudden en drukken lijken te worden geassocieerd met hofmakerij en seksueel gedrag, terwijl andere vormen zoals plat moeilijker te begrijpen zijn. "Er zijn waarschijnlijk enige gradaties die voor hen betekenisvol zijn maar voor ons moeilijk te onderscheiden zijn," zegt Richard.

Het team heeft de bevindingen gevalideerd in een grotere populatie in gevangenschap - 51 belugas in MarineLand Canada in Niagara Falls vertonen dezelfde meloenvormen als de walvissen in Mystic.

De vijf vormen die in de studie zijn gedocumenteerd, kunnen slechts het topje van de ijsberg zijn voor deze Arctische zeezoogdier, zegt Richard. Wetenschappers moeten nog onderzoeken hoe belugas hun meloen in het wild gebruiken, vooral tijdens belangrijke gedragingen zoals groepsvoeding of moeders die interactie hebben met kalveren.

De bevindingen leggen een gedeelde woordenschat vast die onderzoekers kunnen gebruiken om de communicatie van belugas te ontcijferen, zegt Malin Lilley, een vergelijkende psycholoog aan de Texas A&M University-Central Texas in Killeen die het gedrag en de cognitie van zeezoogdieren bestudeert. Het labelen van de vormen is niet alleen essentieel voor het begrijpen van belugas, zegt Lilley, maar het is ook gewoon cool om woorden te hebben om de heerlijk kneedbare uitdrukkingen te beschrijven die ze in haar jaren van beluga-onderzoek heeft gezien.

Richard en Lilley zijn allebei enthousiast om te leren hoe de vormen interacteren met beluga-vocalisaties. De bijna constante stroom van fluitjes, piepjes, kreten en klikken hebben beluga's de bijnaam "kanaries van de zee" opgeleverd.

Als wilde beluga's dit soort visuele vertoningen maken in troebel Arctisch water, dan "moet er belangrijke informatie worden overgedragen," zegt Richard. "Er moet een reden zijn waarom ze er zoveel tijd aan besteden."