Deze amoeba eet prooi zoals uilen dat doen

Een microbiële roofdier dat door de wateren van het Duitse platteland sluipt, omhult zijn slachtoffers en laat hun lege hulzen achter. Het roofdier - een nieuwe amoebe genaamd Strigomyxa ruptor - voedt zich als geen ander protist, zo melden onderzoekers in de augustus-editie van Ecology and Evolution.

Protozoölogen Andreas Suthaus en Sebastian Hess van de Universiteit van Keulen in Duitsland waren op jacht naar vampiers - althans, microscopische. Vampyrellid ameben eten gaten in de celwanden van algen en slurpen de inhoud op. Op zoek naar meer inzicht in de biologische diversiteit van de protisten, namen de onderzoekers watermonsters van vijvers en wetlands in de buurt van Keulen.

Science News verzamelt vragen van lezers over hoe ze moeten omgaan met de veranderende klimaat van onze planeet.

Wat wilt u weten over extreme hitte en hoe dit kan leiden tot extreme weersomstandigheden?

Onder de microscoop was een met water gevulde petrischaal gevuld met ronde, roodachtige, onbeweeglijke klodders - hoe vampyrelliden eruit zien na het eten. Maar nabijgelegen algen vertoonden geen kenmerkende voedingsgaten.

Tijdsverloopfotografie bevestigde dat de ameben vampyrelliden waren. Maar ze voedden zich niet zoals andere microscopische vampiers. De eencellige klodders omhulden en splitsten Closterium-algencellen uit elkaar, slurpten de inhoud op en gooiden de rest weg.

"We konden het aanvankelijk gewoon niet geloven," zegt Suthaus. "Natuurlijk is de vraag dan, nou, hoe doen [de ameben] dat precies?"

Voedingsexperimenten onthulden dat S. ruptor geëngageerde algen in een speciaal compartiment houdt. Enzymen in deze kamer lijken een kant van de prooi's celwand op te lossen. De andere kant is vastgemaakt aan de wand van het compartiment. Als het compartiment uitzet, zwiert de algencel open als een gepelde pistache. S. ruptor reikt vervolgens naar binnen om zijn maaltijd op te scheppen, vormt deze samen en spuugt de lege celwand uit.

De eigenaardige vampyrelliden behoren tot een eerder niet-omschreven geslacht en soort, suggereert een genetische analyse. De geslachtsnaam Strigomyxa, afgeleid van de oude Griekse woorden voor uil en slijm of slijm, is een knipoog naar het uilachtige regurgitatiegedrag van de microbe.

"Wanneer je vergelijkbare pelletuitwerping ziet bij veel andere organismen, hebben ze meerdere cellen die meerdere functies vervullen. En dit is een enkele cel die dit soort mechanische actie uitvoert," zegt Suthaus. "Het vertelt ons over de vindingrijkheid van de evolutie."

Vragen of opmerkingen over dit artikel? E-mail ons op [email protected] | Reprints FAQ

A. Suthaus en S. Hess. De vampyrellide amoebe Strigomyxa ruptor gen. et sp. nov. en zijn opmerkelijke strategie om algen-celinhoud te verkrijgen. Ecology and Evolution. Vol. 14, augustus 2024, e70191. doi: 10.1002/ece3.70191.

Jake Buehler is een freelance wetenschapsjournalist, die de natuurlijke geschiedenis, wildlife behoud en de prachtige biodiversiteit van de aarde bestrijkt, van salamanders tot sequoia's. Hij heeft een master's degree in zoölogie van de Universiteit van Hawaii in Manoa.

We bevinden ons in een kritieke tijd en het ondersteunen van klimaatjournalistiek is belangrijker dan ooit. Science News en onze moederorganisatie, de Society for Science, hebben uw hulp nodig om milieuliteratuur te versterken en ervoor te zorgen dat onze respons op klimaatverandering wordt geïnformeerd door de wetenschap.

Abonneer u alstublieft op Science News en voeg $16 toe om wetenschappelijke geletterdheid en begrip uit te breiden.