Zaterdag Citaten: Wetenschappers bestuderen apengezichten en kattenbuikjes; nog een tussenliggend zwart gat in de Melkweg

20 juli 2024 rapport

Dit artikel is beoordeeld volgens de redactionele processen en beleid van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud waarborgden:

• gefactcheckt
• betrouwbare bron
• nagelezen

door Chris Packham, Phys.org

Dit is geen herhaling van de round-up van vorige week; een andere groep astronomen heeft een tweede intermediate-mass zwart gat in de Melkweg gevonden en ik kan het niet negeren. Ze zijn gaaf! Ze kunnen zijn ontstaan in het oeroude universum, ze vormen de zaden van supermassieve zwarte gaten, en ze kunnen zijn ontstaan door de accretie van meerdere sterren in een cluster in plaats van door stellar collapse.

Als er volgende week een derde wordt gevonden, zal ik onweerstaanbaar gedwongen zijn om het je te vertellen. En als er daarna een vierde wordt gevonden, beloof ik het in een voetnoot te plaatsen. Verder hebben wetenschappers gekeken naar apen die naar elkaar grimassen maken en een groep onderzoekers heeft kattenpoep bestudeerd, een overvloedige bron, om conclusies te trekken over het menselijk metabolisme.

We hebben vorige week gemeld over de eerste ontdekking van een intermediate-sized zwart gat hier in de Melkweg, en deze week meldden astronomen van de Universiteit van Keulen een tweede in de directe omgeving van Sagittarius A*, het supermassieve zwarte gat in het centrum van het sterrenstelsel. De onderzoekers bestudeerden een cluster van sterren genaamd IRS 13.

Gelegen op 0,1 lichtjaar van de kern van het sterrenstelsel, (wat eigenlijk een andere manier is om te zeggen 'in' de kern van het sterrenstelsel) vertoont de cluster zo'n verrassend ordelijk patroon van bewegingen onder zijn sterren en zo'n onverwachte dichtheid dat de onderzoekers slechts twee conclusies konden trekken: ofwel IRS 13 is op de een of andere manier in interactie met Sagittarius A*, of een zwaartekrachtobject in het centrum van de cluster beïnvloedt de beweging van de sterren en handhaaft de compactheid van de cluster. Waarnemingen van de cluster met meerdere golflengtes via de Very Large Telescope, ALMA en de Chandra X-ray telescoop ondersteunen het bestaan van een black hole van intermediate klasse in IRS 13.

Huiskatten lijken veel op mensen: ze leven in een klimaatgecontroleerde, binnenomgeving, ontspannen op meubels en hebben over het algemeen gemakkelijke toegang tot bereid voedsel. Wetenschappers zijn daarom van mening dat ze een geweldig ziektemodel zijn voor menselijke aandoeningen. In een nieuw onderzoek analyseerden onderzoekers van de Ohio State University feline darmmicroben om de oorsprong van obesitas te bestuderen.

Jenessa Winston, universitair hoofddocent van veterinaire klinische wetenschappen aan de Ohio State University, zegt: 'Dieren delen ons bed. Ze delen ons ijs. Er zijn allerlei dingen die mensen met hun huisdieren doen waardoor ze een natuurlijk voorkomend ziektemodel zijn met vergelijkbare omgevingsexposities als mensen.'

De onderzoekers voerden zeven zwaarlijvige katten een vierfasendieet: gedurende de eerste twee weken aten katten commercieel kattenvoer via open voeding; gedurende een week kregen ze vrij toegang tot een gewichtsverliesformulering; vervolgens schakelden ze gedurende 11 weken over op een caloriebeperkt gewichtsverliesdieet; en tot slot keerden ze terug naar het oorspronkelijke onderhoudsdieet. Door fecale monsters te analyseren, konden de onderzoekers veranderingen in de metabolieten die werden geproduceerd door de darmbacteriën van de katten volgen, die geassocieerd zijn met metabolische factoren in het hele lichaam, inclusief hormonale signalen gerelateerd aan ontstekingen en insulineresistentie.

Een overvloed aan een korte-keten vetzuur, propionzuur, nam toe tijdens gewichtsverlies. 'Wanneer de katten op het speciale dieet voor gewichtsverlies zijn, stijgt propionzuur en blijft hoog, en daalt vervolgens weer als ze terug worden gezet op het onderhoudsdieet. Het is dus echt een verandering in dieet,' zegt Winston.

Sociale dieren neigen veel gezichtsspieren te hebben. Zo bijvoorbeeld theoretiseren wetenschappers dat de ontwikkeling van complexe orbitale spieren bij honden tijdens het domesticatieproces hen heeft geholpen om beter te communiceren met mensen (die vrij hoge complexiteit hebben in de gezichtspieren, de Schwarzeneggers van gezichtsspiermassa, symmetrie en conditie). Gezichtsuitdrukkingen geven informatie en context, en vormen een belangrijke communicatieverbinding.

Nu melden onderzoekers aan de Nottingham Trent University die rhesusmakaken bestuderen, dat apen met een hoge gezichtsexpressiviteit sterke sociale verbanden hebben en sociaal succesvoller zijn. Hun studie omvatte negen sociale groepen makaken met vergelijkbare samenstellingen: een volwassen mannetje, meerdere volwassen vrouwtjes en nakomelingen. Ze ontwikkelden een codeersysteem voor het volgen van 17 bewegingen van gezichtsspieren, met de nadruk op de dominante mannetjes van elke groep. Ze kwantificeerden ook de sociale netwerken van alle 66 apen in de studie, inclusief de tijd die tussen specifieke paren werd doorgebracht en de verzorgende interacties tussen de leden van de groepen.