Dit is waarom sommige duiven salto's maken

Atoosa Samani begon op jonge leeftijd te leren over duivengenetica. Ze groeide op tussen de tamme duiven in Isfahan, een stad in het centrum van Iran die bekend staat om haar duiventorens. Haar favoriet was een geheel witte vogel. Maar Samani, toen 6 of 7 jaar oud, merkte dat deze specifieke duif nooit volledig witte nakomelingen voortbracht.

Zij leerde dat witte kleuring een recessieve genetische eigenschap is — een eigenschap die alleen naar voren komt als een individu twee gebroken kopieën van een gen erft (SN: 2/7/22). In dit geval had de duif twee gebroken kopieën van een gen dat normaal pigment maakt om veren te kleuren, dus zijn veren waren wit. Maar zijn nakomelingen erfden een normale, pigmentproducerende versie van het gen van hun moeders en hadden gekleurde veren.

Dat vroege lesje in duivererfelijkheid bleef bij Samani hangen en voedde haar verlangen om meer te leren over genetica. Toen ze naar de Verenigde Staten verhuisde om te studeren aan de Universiteit van Utah in Salt Lake City, leek het alleen maar natuurlijk om zich aan te sluiten bij het lab van Michael Shapiro om te onderzoeken waarom sommige duiven (Columba livia) achterwaartse salto's maken (SN: 1/31/13).

Deze rollerduiven komen in twee varianten: vliegende rollers zoals Birmingham rollers, die vliegen maar lange tuimelende runs richting de grond maken voordat ze hun vlucht hervatten, en salonrollers, die niet kunnen vliegen maar in plaats daarvan achterwaartse salto's maken langs de grond. Veel Perzische gedichten zeggen dat de duiven acrobatiek uitvoeren omdat de vogels blij zijn, maar Samani zegt dat de waarheid donkerder is. “Dit is absoluut een bewegingsstoornis, en er is niets goeds aan,” zegt ze. De aandoening is progressief, verschijnt al snel na het uitkomen van het ei en wordt geleidelijk erger totdat de vogels niet meer kunnen vliegen.

Samani richt zich op de genen achter de salto's. Er zijn minstens vijf genen betrokken bij het gedrag, meldde ze op 7 maart op de Allied Genetics Conference in National Harbor, Md.

Haar collega's bevestigden dat salto's een recessieve eigenschap zijn door renhomerduiven te kruisen met salonrollers; geen van de hybride nakomelingen rolde. Toen hybride vogels met elkaar werden gefokt, deed ongeveer 4 van de 10 nakomelingen salto's als ze gedwongen werden te vliegen, zei Samani op de conferentie.

Samani gebruikte twee verschillende statistische methoden om de genen te lokaliseren die ertoe leiden dat de duiven salto's maken. Ze vond vijf grote stukken DNA die honderden genen bevatten. Maar geen van de genen in die gebieden had mutaties die de tuimelbewegingen konden verklaren.

Dus keek ze naar genactiviteit in de hersenen van de vogels en vond bijna 2.000 genen die ofwel meer ofwel minder actief worden in de hersenen van salonrollers dan in twee rassen van niet-rollende duiven.

Op basis van al het bewijsmateriaal heeft Samani haar zoektocht naar ongeveer 300 genen die misschien tot rollen leiden, verfijnd, maar ze kan de oorzaak nog niet toeschrijven aan specifieke genen.

Samani zal binnenkort haar doctoraat afronden en misschien verdergaan met een carrière in het onderwijs. Ze zal de duiven en de mentale uitdaging die ze haar gaven missen, zegt ze. “Ik denk hier al vijf jaar over na. Ik heb hier een puzzelstukje. Ik heb daar een puzzelstukje. Hoe kan ik ze samenvoegen zodat ze zin hebben? ... Passen ze eigenlijk wel bij elkaar? ... Dat is wat ik het meest zal missen,” zegt ze. “Ik houd van het oplossen van mysteries.”