Zostałem pozostawiony w męczarni po operacji laserowej oczu - powstrzymało mnie to od założenia rodziny - OK! Magazine

Przed operacją laserową oczu byłem krótkowzroczny. Miałem trudności z noszeniem okularów na siłowni, a próby noszenia soczewek kontaktowych były głównie nieudane. Miałem także nadzieję, że nie będę musiał nosić okularów w dniu mojego ślubu. Moja mama przeszła operację laserową oka wiele lat wcześniej i sugerowała mi, abym ją rozważył. W dniu operacji w styczniu 2019 roku czułem się zaniepokojony, ale mój chirurg zapewnił mnie, że procedura jest w pełni bezpieczna i że jestem w dobrych rękach. Jednak w ciągu 48 godzin po operacji doświadczyłem silnego bólu oczu, aureoli i nadwrażliwości na światło. Na mojej pierwszej wizycie kontrolnej powiedziano mi, że jest to normalne, że gojenie przebiega dobrze i że mogę wrócić do pracy w ciągu kilku dni. Mijając czas, a ból nadal utrzymywał się, przeszedłem kilka konsultacji z moim chirurgiem i jego kolegami, ale nie mogli zidentyfikować przyczyny mojego bólu. W ciągu tygodnia moje objawy utrzymywały się, a mój stan zdrowia się pogarszał. Byłem niezdolny do pracy z powodu bólu i nie byłem w stanie opuścić mieszkania. Z powodu nadwrażliwości na światło byłem zmuszony spędzić wiele dni w zaciemnionym pokoju i słuchać podcastów, ponieważ bolesne było patrzenie na ekran telefonu czy komputera dłużej niż minutę czy dwie. Ból przypominał kawałki szkła tnące w moje oczy. Ból manifestował się również jako ostry, palący lub kłujący ból i był i nadal jest stałą obecnością w moim życiu. Nawet drobne rzeczy jak wiatr czy klimatyzacja mogły wywołać nieznośne zaostrzenie. Byłem zmuszony nosić duże okulary ochronne, aby zminimalizować skutki. Ludzie czasami śmiali się z mnie za noszenie ich publicznie, i chociaż pomagało, stały się źródłem niepokoju i stresu. Później zdiagnozowano u mnie bilateralną neuralgię po operacji refrakcyjnej laserowej. Byłem kompletnie załamany po początkowej diagnozie, i pamiętam, jak opuszczałem spotkanie z łzami na twarzy. Byłem przerażony, gdy dowiedziałem się, że ból, z którym się zmagałem, będzie długotrwały i nie ma na niego lekarstwa w zasięgu wzroku. Czułość na światło utrzymywała się kilka miesięcy, zanim ostatecznie się wyjaśniła, ale ból nigdy nie ustąpił. To coś, z czym żyję codziennie od czasu operacji. Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek będę wolny od bólu, a zaakceptowanie tego jako mojej nowej normalności było niesamowicie trudne. Doświadam również skurczów oka i twarzy. Mimo poważnego rozważenia jego odwołania, zdecydowaliśmy się kontynuować nasz dzień ślubu. Aby zapewnić sobie możliwość zarządzania dniem, miałem plan leczenia. Pomimo podejmowanych środków, nadal doświadczałem wielu bólów podczas wydarzenia i potrzebowałem kilku tygodni na powrót do zdrowia. Jednak było to wszystko warte, ponieważ okazało się być pięknym dniem. Żałuję całkowicie kiedykolwiek rozważenia operacji laserowej oka. Powikłania miały głęboki wpływ na moje zdrowie psychiczne i jakość życia. Przed procedurą byłem w doskonałym stanie fizycznym i psychicznym, podekscytowany swoją karierą, planujący dzień ślubu i wyczekujący przełomów takich jak zakup pierwszego domu i rozpoczęcie rodziny. Jednak od czasu operacji laserowej oka wszystko w moim życiu się zmieniło. Musiałem porzucić przyszłość, którą wyobrażałem sobie dla siebie i wiele ze swoich marzeń. Przed operacją, mój partner Liam i ja planowaliśmy rozpocząć próby zajścia w ciążę połową 2019 roku. Był to sen, który wypełniał nas tak dużym podekscytowaniem i radością. Ale potem usłyszałem przerażającą wiadomość, że lek, który przyjmowałem w celu złagodzenia objawów, mógłby zaszkodzić dziecku w trakcie ciąży. Byłem załamany, ale ciąża byłaby uznana za wysokie ryzyko. Przez ostatnie cztery lata byłem świadkiem narodzin wielu moich przyjaciół i rodziny przynoszących na świat piękne dzieci. Podczas gdy naprawdę dzielę się ich szczęściem, nie mogę wyjść poza przytłaczające uczucie smutku i tęsknoty. Często zastanawiam się, czy kiedykolwiek doświadczę radości z ciąży i więzi między matką a dzieckiem.