Ten pająk używa uwięzionych świetlików, aby przyciągnąć więcej zdobyczy.

Czasami świetliki nie powinny podążać za światłem.

Pojedynczy błysk samicy zwykle pomaga samcom świetlików Abscondita terminalis znaleźć ją wśród wysokich traw o zmierzchu. Samce są bardziej efektowne, emitują wiele impulsów świetlnych, aby przyciągnąć partnerkę. Jednak jeśli zostaną złapane w sieć pająka tkacza orb, błyszczące samce mogą stać się śmiertelnymi przynętami.

Pająki tkacze orb zdają się oszukiwać samce świetlików, aby mrugały w sposób bardziej przypominający samice, donoszą naukowcy 19 sierpnia w Current Biology. Światło podobne do światła samic wabi inne samce do sieci, umożliwiając pajęczakom gromadzenie pożywienia.

Science News zbiera pytania czytelników na temat tego, jak poruszać się po zmieniającym się klimacie naszej planety.

Co chciałbyś wiedzieć o ekstremalnym upale i jak może on prowadzić do ekstremalnych zjawisk pogodowych?

„Jakie fajne zachowanie” — mówi Ximena Nelson, behawiorystka zwierząt z University of Canterbury w Christchurch w Nowej Zelandii, która nie była zaangażowana w badanie. Nowe obserwacje dodają unikalną taktykę łowiecką do repertuaru pająków (SN: 18.09.23).

Ekolog behawioralny Daiqin Li z Hubei University w Wuhan w Chinach i jego współpracownicy ustawili kamery na pajęczynach na pobliskich polach uprawnych, aby obserwować, co dzieje się ze świetlikami złapanymi w pajęczyny. Zespół umieścił świetlika bezpośrednio w pajęczynach pająków Araneus ventricosus i albo zostawił pająka, albo wyjął go z pajęczyny. Po rozpoczęciu każdego testu naukowcy liczyli, ile dodatkowych świetlików zostało złapanych w pajęczyny co kilka minut.

W pajęczynach pająków Araneus ventricosus świetliki zmieniały swoje błyski. Ale w sieciach innych pająków, jak mówi Li, tak się nie działo.

Samce świetlików częściej łapią się w pajęczyny i zmieniają wzór migania, gdy w pobliżu znajduje się pająk A. ventricosus, niż gdy go nie ma. Te pająki były również mniej skłonne do łapania większej liczby świetlików, gdy Li i jego zespół malowali migające lampiony owadów czarnym tuszem, zespół zauważył.

Uwięzione samce, które zostały ugryzione i owinięte pajęczą nicią, również przestały używać obu swoich lampionów (samce mają dwa) do pulsowania światłem. Błyskając tylko jedną lampioną, sygnały samców stały się słabsze, pojedyncze impulsy światła, wydające się znacznie bliższe wzorowi migania samic.

Tkacze kulek radzili sobie również ze świetlikami inaczej niż gatunki chrząszczy niemigoczących, mówi Li. Podczas gdy pająki owijały inne chrząszcze grubą warstwą jedwabiu i zaczynały żerować niemal natychmiast, świetliki otrzymywały lekkie owinięcie, dzięki czemu ich lampiony były nadal widoczne, a następnie były gromadzone w sieci.

W miarę jak łapane są kolejne świetliki, mówi Li, pająki „powtarzają sekwencję dla każdego z nich i pozostawiają je tam, po prostu migające”.

Nadal nie wiadomo, jak dokładnie zmieniają się sygnały, mówi Nelson. Li podejrzewa, że ​​ukąszenie lub jad pająka ma z tym coś wspólnego. Teraz planuje przetestować te pomysły i poszukać orb weavers poza południowo-wschodnią Azją, którzy stosują tę taktykę.