Najstarsze znane skamieniałości kijanki były dużym dzieckiem.

Kijanki wygrzewają się w stawach na świecie od co najmniej 161 milionów lat. Nowo dokładne odkrycie skamieniałości przesuwa rekord dla najwcześniej znanych kijanek o dodatkowe 30 milionów lat, informują badacze 30 października w Nature. Zaschnięty polliwóg pokazuje, że nowoczesne cechy kijanek, które żywią się filtrem i mieszkają w kałużach, już ewoluowały u niektórych z pierwszych żab. W 2020 roku zespół naukowców z Argentyny i Chin wybrał się do argentyńskiej Patagonii w poszukiwaniu skamielin dinozaurów, ale zamiast tego znalazł setki skamieniałości żab wymarłego gatunku Notobatrachus degiustoi. Wśród nich był fosylizowany kijanek znajdujący się w płycie piaskowca. Biolożka ewolucyjna Mariana Chuliver z Fundacji Historii Naturalnej im. Félix de Azara w Buenos Aires i jej koledzy zidentyfikowali fosyl jako ten sam gatunek co dorosłe żaby dzięki wspólnym cechom kręgów. Kijanek był daleko zaawansowany w rozwoju, a niektóre z jego tylnej i przedniej kończyny się już ukształtowały. Był też wyjątkowo dobrze zachowany, mówi Chuliver, z miękkimi tkankami, w tym oczami i nerwami, osadzony w kamieniu. Kijanek N. degiustoi żył między około 168 milionami a 161 milionami lat temu, w połowie okresu jury. Choć jest to około 20 milionów lat po pierwszej żabie w zapisie kopalnym, wyniki z Patagonii przedstawiają "najstarszego jak dotąd odnalezionego kijanka", mówi Chuliver. Dotychczas najstarsze znane kijanki należały do frog, które żyły w Izraelu około 130 milionów lat temu, podczas okresu kredowego. Inne skamieniałe larwy płazów sięgają jeszcze dalej wstecz, ale żadna nie posiada cech kijanek, które przechodzą przez unikalną i ekstremalną metamorfozę. Pomóż nam poprawić nasze skróty, biorąc udział w naszej 15-pytaniowej ankiecie dla czytelników. Płaz nie był tylko starożytny; był ogromny, mierząc około 16 centymetrów od pyska do końca ogona. Dzisiaj wiele gatunków kijanek ma kilka centymetrów lub mniej. Takie gigantyczne kijanki nie są częste dziś, mówi Chuliver, i gdy się pojawiają, zazwyczaj wyrastają na stosunkowo małe dorosłe w porównaniu z innymi gatunkami żab. Zamiast tego N. degiustoi był duży przez całe swoje życie, podobnie jak nowoczesny amerkański ropucha byczy (Lithobates catesbeianus). Skamieliny kijanki wydają się również żywić tak jak dzisiejsze kijanki, ssąc i filtorując cząstki pokarmowe z wody. Szkielet gardła fosylnego kijanka został zachowany, pokazując, że miała tę samą istotną aparaturę filtrującą jak jej współczesne odpowiedniki. To sugeruje, że kijanki filtrowe odniosły sukces jako strategia ewolucyjna od bardzo dawna, mówi Chuliver.