De Spookachtige Verhalen van Elizabeth II en Andere Griezelige Koninklijke Geestenverhalen | Vanity Fair

Ieder jaar op 19 mei, bij Blickling Hall in Norfolk, Engeland, het voormalige huis van de familie Boleyn, verschijnt er naar verluidt een angstaanjagend spook. Een koets galoppeert over de weg, geleid door een hoofdloze koetsier (gelukkig hebben de paarden wel hoofden). In de koets zit, gloeiend rood, een jonge vrouw, met haar bloedende hoofd in haar schoot. Een koele blauwe gloed volgt de koets, die soms achter zich aan een hoofdloos mannelijk lijk en een groep gillende duivels lijkt te hebben. Dit wordt gezegd de geesteskoets van Anne Boleyn te zijn, vermoord door haar echtgenoot Koning Hendrik VIII op deze dag in 1536. Het hoofdloze lijk? Haar broer George, die ook werd geëxecuteerd door Hendrik VIII. De tragische Anne van duizend dagen - verwijzend naar de duur van haar regering als koningin van Engeland voor ze werd onthoofd door Koning Hendrik - is begrijpelijkerwijs de heilige graal van de Engelse koninklijke geesten, aangezien haar geest naar verluidt op allerlei plekken in Engeland is gezien. Volgens het onderzoekende boek Most Haunted Castles, verschijnt ze ook bij Hever Castle, een ander voormalig bezit van de familie Boleyn, waar ze is gezien bij een raam, slaand en krabbend met haar vuisten erop. Met koninklijke figuren die zo'n grote rol spelen in de geschiedenis en cultuur - hun levens openbaar, hun sterfgevallen berucht - is het logisch dat veel vorsten zich achtervolgd voelen door de oude paleizen en kastelen waarin ze verblijven. Keizerin Joséphine, de vrouw van Napoleon, vertelde haar dochter eens hoezeer ze het haatte om te slapen in Marie Antoinette's oude slaapkamer in het Tuilerieën Paleis. "Ik voel duistere voorgevoelens," zei ze. "Het voelt alsof de schaduw van de koningin mij vraagt wat ik in haar bed doe." Andere vorsten zijn wel in vrede met hun geestelijke voorouders. In 2017 gaf koningin Silvia van Zweden vrolijk toe dat er geesten zijn in het door UNESCO vermelde Drottningholm Paleis in Stockholm. "Er zijn kleine vrienden ... geesten," zei ze. "Ze zijn allemaal erg vriendelijk, maar je voelt soms dat je niet helemaal alleen bent. Het is echt opwindend." Ook haar schoonzus prinses Christina was het hiermee eens. "Er is veel energie in dit huis. Het zou vreemd zijn als dat niet in de vorm van gedaantes kwam," merkte ze op. "Er zijn verhalen over geesten in alle oude huizen. Ze zijn door de eeuwen heen gevuld geweest met mensen. De energieën blijven." Zelfs de stoïcijnse koningin Elizabeth II zou naar verluidt meer dan eens het paranormale hebben ervaren. Volgens royalty-expert Hilary Fordwich, "Zowel wijlen prinses Margaret als koningin Elizabeth II meldden verschijningen, en zagen daar paranormale activiteiten van hun overleden voorouder Koningin Elizabeth I." Deze geest van de Maagdelijke Koningin, die gezegd wordt door de bibliotheek van Windsor Castle te lopen, werd ook naar verluidt gezien door prinses Vicky, de oudste dochter van koningin Victoria. Andere geesten die in Windsor zijn gezien zijn de Waanzinnige Koning George III, mompelend "wat" steeds opnieuw, en Koning Hendrik VIII jammerend en kreunend vanwege zijn geëxplodeerde been. Er wordt gezegd dat Elizabeth II ook de aanwezigheid heeft gevoeld van de geest van de geliefde Schotse dienaar van koningin Victoria, John Brown, die in zijn kilt is gezien op het Balmoral Landgoed. "Onze lieve overleden koningin zei altijd dat er geesten waren, en ze zei: 'Ik ga nooit naar Allt-na-Giubhsaich - Glassalt, het huisje aan het meer in Balmoral - zonder de corgi's omdat de corgi's het voelen voordat ik het doe. Hun nekhaar gaat omhoog en ze beginnen te grommen, dus ik ga er nooit zonder hen naartoe, en ik blijf er nooit overnachten,'" herinnerde butler Paul Burrell zich. "Koningin Victoria zou er de nacht doorbrengen met John Brown." Waarnemingen van koninklijke geesten zijn een wereldwijd fenomeen. Er wordt gezegd dat de geest van Azteekse keizer Moctezuma II ronddwaalt in het Nationaal Paleis van Mexico. Bij het prachtige Château de Chenonceau in de Loirevallei van Frankrijk worden de geesten van de twee vrouwen in het leven van koning Hendrik II uit de 16e eeuw, zijn vrouw Catharina de' Medici en maîtresse Diane de Poitiers, alleen gezien wanneer de maan vol is, waarbij Catharina het haar van de minnares van haar man kamt. In Rusland loopt Peter de Grote doelbewust rond in het theater van de hermitage op zijn zware laarzen. Alleen al in de Tower of London zijn er genoeg geestverschijningen om een appartementencomplex te vullen. De hoofdloze Anne Boleyn is gezien terwijl ze een stoet van hoogwaardigheidsbekleders leidt naar haar executieplaats. Lady Jane Grey en Sir Walter Raleigh verschijnen ook, net als de twee verloren kleine prinsjes van de Tower, dicht tegen elkaar aan in witte nachtjaponnen elkaars hand vasthoudend. Er is zelfs de geestverschijning van een beer, vermoedelijk nog overgebleven van de dagen dat de toren de koninklijke dierentuin huisvestte. Niet verrassend zijn de geesten van tragische koninginnen favoriet bij de vertellers van spookachtige verhalen. Mary, Koningin van Schotten, lijkt elk kasteel waar ze ooit is geweest te achtervolgen. Maar misschien wel het engste gezicht is bij het Holyroodhouse Paleis, waar Mary getuige was van de brute ontvoering en moord op haar supporter David Rizzio, haar Italiaanse particuliere secretaris en (onterecht) geruchten minnaar, in 1566.

“David Rizzio wordt gezegd door de gangen te lopen,” meldt Spooky Scotland. “Tot op de dag van vandaag blijft de bloedvlek op de houten vloer waar hij is vermoord, buiten de privévertrekken van Mary. Volgens het personeel van het paleis zijn deze vloerdelen meerdere keren vervangen. Echter, de bloedvlekken van Rizzio verschijnen altijd op dezelfde plaats.”

De gedoemde Catherine Howard, de vijfde vrouw van koning Henry VIII, is misschien wel een van de meest hartverscheurende spookverhalen. Beschuldigd van overspel in 1541, werd ze opgesloten in haar kamer in Hampton Court en probeerde wanhopig weg te komen van haar bewakers om toegang te proberen krijgen tot de koninklijke kapel waar Henry bad.

“Sindsdien is haar woeste vlucht door de lange galerij opnieuw uitgevoerd,” schrijft Joan Forman in Haunted Royal Homes. “Op vele gelegenheden zijn haar wanhopige kreten gehoord, zoals toen de bewakers haar wegvoerden...vele latere bewoners van het enorme huis hebben deze geluiden gehoord, en niet weinigen hebben daadwerkelijk de figuur in het wit gezien, met lang en los haar op de schouders, terwijl het snel langs de galerij glijdt.”

Maar geen spookachtige verschijning van een tragische koningin veroorzaakte meer ophef dan het vreemde geval van Charlotte Moberly en Eleanor Jourdain. Op 10 augustus 1901 liepen de twee Engelse vrouwen, baanbrekende academici aan St. Hugh's College aan de Universiteit van Oxford, over de terreinen van Versailles. Volgens hun boek An Adventure (dat oorspronkelijk onder pseudoniemen werd uitgegeven) waren ze op zoek naar Marie Antoinette’s fabelachtige Petit Trianon toen ze een “dromerige waas” binnen gingen.

“Plotseling zag alles er onnatuurlijk uit, dus onaangenaam; zelfs de bomen achter het gebouw leken plat en levenloos te zijn geworden, als een houtsnede in een wandtapijt,” schrijven ze.

Ze zagen twee ouderwetse mannen, de een dreigend en de ander elegant. “Hij was lang, met grote donkere ogen, en had krullend zwart haar onder dezelfde grote sombrero hoed. Hij was knap, en het effect van het haar was dat hij eruitzag als een oud schilderij. Zijn gezicht gloeide rood alsof hij grote inspanning had geleverd — alsof hij een lange weg had afgelegd.”

Hij sprak dringend tegen hen. “Jullie mogen daar niet doorgaan,” zei hij, “deze kant op...zoek het huis.”

De vrouwen liepen over een rustieke brug naar een klein, idyllisch huisje. Op het gazon zat een vrouw op een klapstoel te tekenen. Volgens An Adventure:

Ze zag ons, en toen we dichtbij haar linkerhand passeerden, draaide ze zich om en keek ons recht aan. Het was geen jong gezicht, en (hoewel nogal mooi) het trok me niet aan. Ze had een witte hoed op haar hoofd bovenop veel blond haar dat om haar voorhoofd fladderde. Haar lichte zomerjurk was op haar schouders in een soort sjaal geordend... Ik dacht dat ze een toerist was, maar dat haar kleding ouderwets en nogal ongebruikelijk was... Ik keek recht naar haar; maar een onbeschrijfelijk gevoel deed me omdraaien.

Moberly en Jourdain, aangespoord door Franse vrienden die beweerden dat de geest van Marie Antoinette vaak werd gezien bij de Petit Trianon, kwamen tot de conclusie dat de vrouw die aan het tekenen was de geest van de tragische koningin was. Ze concludeerden dat ze een soort van “tijdlandschap” waren binnengegaan, dat een tableau was van Marie Antoinette’s beroemde Engelse dorp en tuin. Er werden talloze beweringen gedaan, met critici die niet konden begrijpen waarom twee zeer gerespecteerde, serieuze vrouwen zouden beweren zo'n fantastisch spook gezien te hebben.

Ook kwamen wrede leiders vaak in contact met bovennatuurlijke voortekenen van onheil (hoewel deze verhalen vaak werden verzonnen door hun critici). De Hohenzollern koningen van Pruisen werden naar verluid bezocht door “de witte dame”, die vaak verscheen zonder hoofd vergezeld door bewakers vlak voor het overlijden of de ondergang van de vorst.

Toen was er de “de kleine rode man van het noodlot”, een afschuwelijke kabouter gekleed in scharlaken die zei Faustiaanse overeenkomsten te sluiten met de heersers van Frankrijk. Volgens Real Ghosts, Restless Spirits, and Haunted Palaces van Brad Steiger verscheen de kleine rode man voor het eerst aan Catherine de’ Medici in de 16e eeuw en werd gezien vóór de moord op koning Hendrik IV in 1610, en in de gevangenissen van Lodewijk XVI en Marie Antoinette voor hun executies.

Er wordt gezegd dat Napoleon talloze overeenkomsten heeft gesloten met de kleine rode man. Hij verscheen voor de laatste keer in januari 1814.

“Er wordt gezegd dat Napoleon de geest smeekte om tijd te krijgen om bepaalde voorstellen uit te voeren, maar de profetische boodschapper gaf hem slechts drie maanden om algehele vrede te bereiken of het zou allemaal voorbij zijn voor hem,” schrijft Steiger. “Drie maanden na het laatste bezoek van de rode man aan de keizer, eisten Talleyrand en de senaat dat Napoleon zou aftreden.”

Sommige monarchen zouden ook achtervolgd worden door degenen die ze kwaad hadden gedaan. Het verhaal gaat dat Wu Zetian, China's enige vrouwelijke keizer (624-705), werd achtervolgd door de geesten van twee vrouwen die ze had vermoord, keizerin Wang en Concubine Xiao. Ze zouden in haar dromen terugkomen, bloederig en verminkt alsof ze net geëxecuteerd waren.

Koninklijke personen die een verschrikkelijk einde ontmoetten, lijken ook rond te hangen op de plaatsen waar ze vermoord zijn. In 1918 werden de Romanov koninklijke familie en hun bedienden vermoord in de kelder van het Ipatiev House in Yekaterinburg, Rusland. De Sovjets maakten van het huis een museum en een vrouw genaamd Anna werkte er 's nachts als beveiligingsmedewerker. Volgens de website Romanov Memorial:

Ana vertelde aan de aartsbisschop dat ze vele malen tijdens haar werkjaren daar mooi gezang kon horen en licht zien schijnen vanuit de kelderdeur wanneer de nacht viel. Ze zei dat het zingen klonk als van vele stemmen, en zeker kerkelijke muziek. Ze sloop vaak naar de deur om te luisteren, maar was te bang om de kelder in te gaan om te kijken.

Van de huidige Britse koninklijke familie lijkt de grootste gelovige in geesten koningin Camilla te zijn. Volgens haar zoon, Tom Parker Bowles, was het Wilshire landhuis waarin hij opgroeide berucht achtervolgd. "Als kind bouwde je een angst op voor deze kamers," zei hij. "Het was altijd koud, zelfs midden in de zomer.... Er waren veel mensen die heel rationele mensen waren, die midden in de nacht in hun auto sprongen en terugreden naar Londen omdat er iets in hun bed was gekomen, en het was een geest."

De geest maakte zelfs zijn aanwezigheid bekend aan de vrouw des huizes. "Mijn moeder zegt dat ze op een nacht wakker werd, midden in de nacht, en dat er een aanwezigheid haar min of meer in bed drukte," beweerde Parker Bowles. "Dit was vele, vele jaren geleden, maar ze is van vrij sterk spul dus ze heeft de geest waarschijnlijk verteld waar hij heen moest."

Koningin Camilla heeft ook gesproken over haar angst voor Dumfries House, een 18e-eeuws Schots toevluchtsoord dat koning Charles III had gerestaureerd en openstelde voor het publiek. "Er was zeker een geest - zonder enige twijfel," herinnerde ze zich. "Ik liep de trappen op, kwam in de hal en dacht, 'Ik kan niet verder gaan.' Ik stond letterlijk stil... Ik herinner me dat ik dacht dat ik niet wilde terugkomen, en dat heb ik jarenlang niet gedaan."

Maar koning Charles heeft ook naar verluidt spookachtige ontmoetingen gehad, ooit achtervolgd door een geest op Sandringham. Anmer Hall, het huidige huis van prins William en Kate Middleton, wordt naar verluidt achtervolgd door zowel een zwarte hond als een vermoorde katholieke priester. Maar prins William lijkt onaangedaan, en maakte ooit de opmerking, "Geen oud landgoed zou compleet zijn zonder een geest, toch?"

Het lijkt erop dat zolang er monarchieën en mensen zijn met levendige verbeeldingskracht of een zesde zintuig, verhalen over koninklijke achtervolgingen zullen blijven prikkelen en angst aanjagen. Er wordt al beweerd dat de geest van een bezorgde koningin Elizabeth II is vastgelegd op foto's terwijl ze haar kenmerkende Launer handtas vasthoudt in een kamer in haar geliefde Windsor Castle. Uiteindelijk zullen de geesten misschien talrijker worden dan de levenden in koninklijke paleizen over de hele wereld.

Karen Read Vertelt Haar Verhaal (Deel 1): Een Moordproces in Massachusetts

Karen Read Vertelt Haar Verhaal (Deel 2): Een Nieuw Proces Dreigt in Massachusetts

Een Apprentice Exec over het Doorbreken van Zijn Stilte Over Trump: "Hij zou graag een dictator willen zijn"

Koningin Camilla Bakt Haar Eieren voor "20 tot 30 Minuten"

De Beste Films van 2024, Tot Nu Toe

Waarom E-mailt de Harris Campagne Mij Als een Dronken Ex?"

Uit het Archief: De Man in het Latex Pak