Oude kano replica test Paleolithische migratietheorie

25 juni 2025

door Universiteit van Tokio

bewerkt door Sadie Harley, gerecenseerd door Robert Egan

wetenschappelijk redacteur

redacteur

Dit artikel is beoordeeld volgens het redactionele proces en de beleidsregels van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt en tegelijkertijd de geloofwaardigheid van de inhoud gewaarborgd:

gefactcheckt

peer-reviewed publicatie

betrouwbare bron

nagelezen

Wanneer en waar de vroegste moderne menselijke bevolkingen migreerden en zich vestigden in Oost-Azië is relatief goed bekend. Echter, hoe deze populaties zich tussen eilanden op gevaarlijke zeeën verplaatsten blijft nog steeds in mysterie gehuld.

In twee nieuwe papers hebben onderzoekers uit Japan en Taiwan onder leiding van professor Yousuke Kaifu van de Universiteit van Tokio methoden gesimuleerd die oude volkeren nodig zouden hebben gehad om deze reizen te volbrengen, en hebben zij met tools uit die periode de kano's gecreëerd om de reis zelf te maken.

Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances.

Bewijs suggereert dat ongeveer 30.000 jaar geleden, mensen een zeereis maakten—zonder kaarten, metalen gereedschap of moderne boten—van het huidige Taiwan naar enkele eilanden in Zuid-Japan, inclusief Okinawa. Om er precies achter te komen hoe deze oversteek werd gemaakt, voerde een team onder leiding van Kaifu verschillende simulaties en experimenten uit, waaronder het gebruik van fysieke recreaties, om op de meest plausibele manier te leren hoe deze oversteek werd bereikt.

Van de twee recent gepubliceerde papers heeft de ene numerieke simulaties gebruikt om een van de sterkste stromingen ter wereld, genaamd de Kuroshio, over te steken. De simulatie toonde aan dat een boot gemaakt met gereedschappen uit die tijd, en de juiste kennis, de Kuroshio kon bevaren. Het andere paper beschreef de constructie en het testen van een echte boot die het team met succes heeft gebruikt om te peddelen tussen eilanden die meer dan 100 kilometer uit elkaar liggen.

'We zijn dit project gestart met simpele vragen: 'Hoe kwamen Paleolithische mensen op zo afgelegen eilanden als Okinawa?' 'Hoe moeilijk was hun reis?' 'En welke gereedschappen en strategieën hebben ze gebruikt?'', aldus Kaifu.

'Archeologisch bewijs zoals resten en artefacten kunnen geen compleet beeld schetsen, aangezien de zee de neiging heeft zulke dingen weg te spoelen. Dus, we zijn overgestapt op het idee van experimentele archeologie, in dezelfde lijn als de Kon-Tiki expeditie uit 1947 door de Noorse ontdekkingsreiziger Thor Heyerdahl.'

In 2019 heeft het team een 7,5-meter uitgeholde kano met de naam 'Sugime' gebouwd, gemaakt van een enkele Japanse cederstam, met replica's van 30.000 jaar oude stenen gereedschappen. Ze peddelden het 225 kilometer van oostelijk Taiwan naar Yonaguni Island in de Ryukyu-groep, inclusief Okinawa, met navigatie enkel op basis van de zon, sterren, deining en hun instincten.

Ze peddelden ruim 45 uur over de open zee, grotendeels zonder enig zicht op het eiland waar ze naartoe wilden. Verschillende jaren later is het team nog steeds bezig met het analyseren van de data die ze tijdens het experiment hebben verzameld, en gebruiken ze wat ze vinden om modellen te informeren of te testen over verschillende aspecten van zeereizen in die regio van zo lang geleden.

'Een uitgeholde kano was ons laatste alternatief onder de mogelijke Paleolithische zeevaartuigen voor de regio. We hebben eerst de hypothese gesteld dat Paleolithische mensen vlotten gebruikten, maar na een reeks experimenten ontdekten we dat deze vlotten te langzaam zijn om de Kuroshio over te steken en niet duurzaam genoeg zijn,' aldus Kaifu.

'We weten nu dat deze kano's snel en duurzaam genoeg zijn om de oversteek te maken, maar dat is slechts de helft van het verhaal. Die mannelijke en vrouwelijke pioniers moeten allemaal ervaren peddelaars zijn geweest met effectieve strategieën en een sterke wil om het onbekende te verkennen. We denken niet dat een terugreis mogelijk was. Als je een kaart hebt en het stroompatroon van de Kuroshio kent, kan je een terugreis plannen, maar dergelijke zaken vonden waarschijnlijk pas veel later in de geschiedenis plaats.'

Ontdek het laatste op het gebied van wetenschap, technologie en ruimte met meer dan 100.000 abonnees die vertrouwen op Phys.org voor dagelijkse inzichten. Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief en ontvang updates over doorbraken, innovaties en onderzoek die er toe doen—dagelijks of wekelijks.

Om te begrijpen of zo'n reis onder verschillende omstandigheden had kunnen worden gemaakt, heeft het team ook geavanceerde oceaanmodellen gebruikt om honderden virtuele reizen te simuleren. Deze simulaties testten verschillende vertrekpunten, seizoenen en peddelstrategieën onder zowel moderne als oude oceaancondities.

'Ik studeer oceanografie en gebruik numerieke methoden en deeltjesvolgtechnieken om onderzoek te doen naar zaken zoals de migratie van aal en zalm, drijvende puimsteen na vulkaanuitbarstingen en olievervuiling in de Golf van Mexico,' aldus Yu-Lin Chang van het Japan Agency for Marine-Earth Science and Technology, en een bezoekend onderzoeker aan UTokyo en hoofdauteur van een van de papers in dit onderzoek.

'De Kuroshio-stroom wordt over het algemeen als gevaarlijk beschouwd om te navigeren. Ik dacht dat als je erin terecht zou komen, je alleen maar stuurloos zou afdrijven. Maar de resultaten van onze simulaties gingen veel verder dan wat ik me had voorgesteld. Ik ben blij dat dit werk heeft geholpen om te verduidelijken hoe oceaanreizen mogelijk 30.000 jaar geleden plaatsvonden.'

De simulaties hebben hiaten opgevuld die een eenmalig experiment niet kon. Ze toonden aan dat vertrekken vanuit Noord-Taiwan een grotere kans op succes bood dan vanuit het zuiden, en dat iets ten zuidoosten peddelen in plaats van rechtstreeks naar de bestemming essentieel was om tegen de krachtige stroom in te gaan. Deze bevindingen suggereren een hoog niveau van strategische zeevaartkennis onder vroege moderne mensen.

'Wetenschappers proberen de processen van vroegere menselijke migraties te reconstrueren, maar het is vaak moeilijk om te onderzoeken hoe uitdagend ze echt waren. Een belangrijke boodschap van het hele project was dat onze paleolithische voorouders echte uitdagers waren. Net als wij vandaag de dag moesten zij strategische uitdagingen aangaan om vooruit te komen,' zei Kaifu.

'Bijvoorbeeld, de oude Polynesische mensen hadden geen kaarten, maar ze konden bijna de hele Stille Oceaan bevaren. Er zijn verschillende tekens op de oceaan om de juiste richting te kennen, zoals zichtbare landmassa's, hemellichamen, deiningen en winden. Onderweg hebben we zelf delen van zulke technieken geleerd.'

Meer informatie: Yu-Lin Chang et al, Het oversteken van de Kuroshio: Paleolithische migratie over een van 's werelds sterkste oceaanstromingen, Science Advances (2025). DOI: 10.1126/sciadv.adv5508. www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adv5508

Yousuke Kaifu, Paleolithisch zeevaren in Oost-Azië: een experimentele test van de uitgeholde kano-hypothese, Science Advances (2025). DOI: 10.1126/sciadv.adv5507. www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adv5507

Tijdschriftinformatie: Science Advances

Verstrekt door Universiteit van Tokio