Neuroqueer Mensen op het Kruispunt van LGBTQ, ADHD: Discriminatie op het Gebied van Handicap, Homofobie
Neuroqueer is een relatief nieuwe term die gebruikt wordt om individuen te beschrijven die neurodivergent en queer zijn, en om een waarheid aan te pakken dat veel ADDitude-lezers al weten - dat de twee identiteiten niet gescheiden zijn. In een samenleving waar beide gemarginaliseerd zijn, kunnen diegenen die leven in het snijpunt van ADHD en queerness uitdagingen tegenkomen die elkaar versterken. Hier vertellen neuroqueer ADDitude-lezers ons wat ze zijn.
“Queer mensen staan vaak onder enorme druk van de bredere samenleving om zich aan normen aan te passen. En als ze dat niet doen, wordt dit meestal toegeschreven aan hun seksualiteit of genderidentiteit, dus ze worden niet aangemoedigd om te overwegen dat hun ervaringen misschien consistent zijn met neurodiversiteit. Om nog maar te zwijgen van het feit dat LGBTQ+ mensen vaak minder toegang hebben tot gezondheidszorg, sociale ondersteuning en economisch voorrecht, dus ze zijn vaak minder in staat om een diagnose te krijgen of ADHD medicatie of ondersteuning of aanpassingen te krijgen, zelfs als ze geloven dat ze ADHD hebben.” - Een ADDitude-lezer
“Het is moeilijk om al de positieve bevestiging, geschiedenis en statistieken, en goede interacties in de LGBTQ+ gemeenschap te onthouden als je te maken krijgt met de negatieve reacties, nieuws, en queerfobie. Ook betekent mijn afwijzingsgevoeligheidsdysforie dat ik nooit echt zeker ben wie mij afwijst vanwege mijn oriëntatie en wie gewoon onbedoeld de RSD triggert. Is het mijn trauma/RSD die mij in mijn hoofd liegt of echte afwijzing vanwege mijn oriëntatie?” - Een ADDitude-lezer
“Veel van de stereotypen waarmee ik te maken heb als een persoon met ADHD, zijn identiek aan die waar ik mee te maken heb als een biseksuele vrouw - namelijk dat ik 'vluchtig' en 'bang voor verbintenis' ben. Ik geloof dat het echte tegengif voor deze onaardige stereotypen onderwijs, onderwijs en nog meer onderwijs is. Binnen LGBT-ruimtes zou ik graag zien dat er meer rekening wordt gehouden met ons die problemen hebben met sensorische verwerking en integratie.” - Een ADDitude-lezer
“Mijn 15-jarige identificeerde zichzelf als LGBTQ en daarna als genderdivers vanaf de leeftijd van 12. In de afgelopen 12 maanden hebben ze nu diagnoses ADHD en autisme. Neurodivergent en LGBTQ zijn betekent dat ze nog minder begrepen worden door hun leeftijdsgenoten. Mijn geweldige kind is altijd anders geweest - eigenzinnig, creatief, out of the box. Ze laten zich in het leven zien als één verbazingwekkend mens, ook al blijven ze worstelen om mensen hen te laten begrijpen.” - Een ADDitude-lezer
"Het feit dat bij mijn geboorte het vrouwelijke geslacht is toegewezen terwijl ik een jongensbrein heb, heeft ertoe geleid dat mijn ADHD-symptomen meer dan 25 jaar lang meer op die van een typische jongen leken. Omdat ik echter een vrouw ben, werd ik gewoon een tomboy of rebel genoemd en als gevolg daarvan merkte niemand ooit mijn worsteling om bij te blijven met iedereen. Ik kreeg pas een diagnose toen ik naar de grad school in de VS ging en mijn hoger-dan-gemiddelde IQ school, een parttime baan, en het zorgen voor mezelf niet aankon." - Een ADDitude-lezer
“Ik ben een transgender man die ADHD heeft. Sociale gender normen bestaan, maar doen vaak meer kwaad dan goed. ADHD kan soms het lijken alsof ik geen filter heb, maar genderrollen en -verwachtingen zijn onnuttige sociale constructies die transmensen eruit filteren en ons isoleren simpelweg vanwege wie we zijn. Ik ben blij dat ik dat filter mis!” - Daniel, Michigan
STEUN ADDITUDE Bedankt voor het lezen van ADDitude. Om onze missie van het verstrekken van ADHD-onderwijs en -ondersteuning te ondersteunen, overweeg dan om je te abonneren. Uw lezerschap en steun helpen ons om onze content en outreach mogelijk te maken. Dank u.
