Landon Nordeman maakt weer plezierige feestfoto's | Vanity Fair
Van het Met Gala tot de Golden Globes, van New York Fashion Week tot het legendarische Oscarfeest van Vanity Fair, biedt fotograaf Landon Nordeman kijkers een zeldzame uitnodiging om voorbij het fluwelen koord te gaan. Nordemans beelden bieden glimpsen van die exclusieve avonden, maar zijn altijd geworteld in de onbevangen menselijke momenten die onder de glamour te vinden zijn. "Last Night," een nieuwe tentoonstelling van Nordemans werk, opent op 26 juni in de Leica Gallery New York en loopt tot 27 juli, en leidt bezoekers naar een ontwapenend intieme en speelse wereld voorbij de glitter en glamour.
"Elke foto moest iets extra's toevoegen aan het verhaal in 'Last Night.' Redundantie is onze ergste vijand. Net als een goed feest heeft de selectie van beelden een leven en ritme dat een verhaal deelt over hoe het zou kunnen zijn om een van de vele genodigden te zijn," vertelt Michael Foley, de galeriedirecteur van Leica Gallery New York, aan Vanity Fair over het cureren van de show.
Nordemans kenmerkende flits legt momenten vast die anders verloren zouden gaan in de schaduwrijke hoeken van een feest, ze hangen stil in kristalhelderheid. Soms lost het onderwerp van de foto op in het kader, waardoor plaats wordt gemaakt voor het surreële drama van een kledingstuk of de poëzie van een gebaar - een adem die halverwege een zin wordt vastgehouden, handen die een taille omsluiten, een blik die half wordt gedeeld. "Het is gemakkelijk om de vermeende rijken en de chique te zien als visuele piñatas wanneer ze betrapt worden, waargenomen in onflatteuze momenten. Ik denk dat Landon de menselijkheid ziet in deze feestgangers," zegt Foley. Nordeman ziet niet alleen met een camera, maar ook met een instinct voor het vluchtige; het beslissende moment ontgaat hem niet, het verschijnt stralend binnen zijn kader.
Er loopt spanning door alle foto's van Nordeman - een spanningsveld tussen glamour en openbaring. In één opvallend beeld legt hij performancekunstenaar Amanda Lepore vast, moeiteloos gedrapeerd tegen een bar. Zijn flits werpt een scherpe schaduw over haar gezicht, haar ogen verbergend, terwijl de achtergrond en een groot deel van haar lichaam verdwijnen in de plooien van een zwarte fluwelen jurk. Wat overblijft zijn haar meest herkenbare kenmerken: haar sculpturale blonde bob, kersenrode lippen en onmiskenbare silhouet. Hoewel met eerbied gedaan, geeft Nordeman haar bijna weer als een karikatuur. Hij weet dat ze mooi is - en hij weet precies waar de kijker naar op zoek is. Uiteindelijk onthult hij niet alleen Lepore; hij onthult de blik zelf.
Tijdens het bewerken van Nordemans werk op het Oscarfeest van 2024 werd ik getroffen door een portret van actrice Joey King, ogenschijnlijk halverwege een lach. Op het eerste gezicht voelt de afbeelding humoristisch, zelfs lichtvoetig aan. Maar hoe langer ik er naar kijk, hoe ontroerender het wordt. Nordeman ving het onderwerp in een oprecht, ongefilterd moment van expressie. Het voelt als een zeldzame, onbevangen uitbarsting van vreugde, ontwapenend in zijn eerlijkheid. Deze foto voelt uniek voor de ruimte en voor Nordemans oog.
Met "Last Night" hertekent Nordeman de feestfoto. Zijn werk gaat minder over wie er was, en meer over hoe het was om er te zijn. Zijn beelden vangen niet alleen mode en flits, maar vluchtige momenten van menselijkheid te midden van het spektakel. Het gaat niet om spektakel omwille van spektakel, maar om wat blijft hangen nadat de lichten gedimd zijn. "Wat Landon's benadering van het bekende genre 'feestfoto' onderscheidt, is zijn oog voor nuance met een vleugje sympathie. Het is te gemakkelijk om foto's te maken op feestjes waarbij je iemand betrapt op een nadeel, bijna oneerlijk. Een fotograaf zou dat de hele avond kunnen doen. Landon zoekt subtiele visuele spelen die worden onderstreept door levendige kleuren," zegt Foley.
