'Ik bleef maar genegeerd worden maar nu zie ik hem elke dag op werk - het is zo ongemakkelijk' - Lalala Letmeexplain - OK! Magazine

In Lalalaletmeexplain's hit column, readers ask for expert advice on love, sex and relationship dilemmas. With a following of over 200K on Instagram, Lala is the anonymous voice guiding women through all sorts of relationship hurdles. As an experienced sex, dating and relationship educator, she's encountered plenty of relationship drama and shares her insights on social media to her dedicated followers.

Each week, thousands turn to her for answers to their questions (no matter how embarrassing), and her humorous, straightforward approach to love and relationships has made her the go-to guru for feel-good advice. To see what she has to say in this week's column, keep reading...

Dear Lala,

Last year I started speaking to someone on a dating app who ended up ghosting me twice (though we never actually met). We had been talking for a while, and realised we work in the same area (I’m technically in a more senior role, and I rotate between sites, so there was always a chance we’d end up in the same department). At the time it didn’t seem like an issue, and it gave us plenty to talk about.

We tried to arrange dates, but he’d cancel at the last minute, once while I was already getting ready. Then he suddenly stopped replying. I wasn’t too bothered at the time, as I was talking to other people, and then my dad died shortly after. About a month later he messaged apologising for being “hot and cold.” I told him it was rude and disrespectful; he apologised profusely and asked if we could start fresh. We agreed to meet, but the very next day I discovered he had blocked me and deleted me on the app.

A month later, I started working in the same department as him. The first encounter was horribly awkward, and ever since then we just make uncomfortable eye contact while I go out of my way to avoid him (sometimes even asking colleagues to speak to him instead). I find myself feeling angry whenever I see him, especially as everyone else thinks he’s such a great guy. In the past two years I’ve had several guys ghost me or end things badly, but at least I didn’t have to see them again. This is different, it’s a constant reminder of rejection, and recently I found out he’s seeing someone, which makes it sting more because clearly he is capable of a relationship.

I do remain professional (my colleagues confirm this), but it’s draining having to constantly manage my thoughts and emotions. Do you think I should try to talk to him directly for closure? His sister also works in the department and she’s lovely. We get on really well. Should I confide in her so she might have a quiet word, or is that overstepping since we never even met in person? I’ve been working alongside him for six months now, with another six months to go. Am I being overly sensitive, or is there a way to handle this better?

Lala says,

I truly feel your pain. Like so many people who have been dating in the past few years you have been subjected to repeated rejection, often by being ghosted, which is a deeply brutal way to be rejected. It leaves you feeling so confused and hurt, full of unanswered questions which we inevitably attempt to answer ourselves by questioning why we weren’t good enough for them. So, your nervous system was already braced for abandonment and when it happened again, even though it was only during the early talking stage, it cut extremely deep. You aren’t being overly sensitive at all, you’re being human.

He didn’t approach your interactions with respect. He had a flippant attitude to your conversations and that didn’t match your attitude which was hopeful, open, willing to explore. He discarded the conversation extremely rudely twice, including essentially standing you up before a date. Please remember that those behaviours are a reflection of him, not you. The fact that this happened around the time that you lost your dad will have compounded your feelings of loss and abandonment. It was terrible timing.

Constant hem te moeten zien terwijl je nog steeds alle vragen hebt over waarom hij jou niet wilde, is pijnlijk. De afwijzing is constant en je kunt niet vermijden dat je aan hem herinnerd wordt. Het is logisch dat je op zoek bent naar manieren om closure te vinden zodat je kunt stoppen met het gevoel dat je wilt schreeuwen 'VERTEL ME GEWOON WAAROM JE DIT DEED' elke keer dat je hem op het werk passeert. Maar ik denk niet dat je ergens anders closure zult vinden dan vanuit jezelf. Je hebt het volste recht om hem te vertellen hoeveel zijn ghosting je heeft beïnvloed, je hoeft niet stil te blijven wanneer iemand op pijnlijke manieren heeft gehandeld. Echter, ik ben er niet zeker van dat met hem praten dingen beter zal laten voelen. Vanuit zijn perspectief voelt hij waarschijnlijk alsof hij jou niets verschuldigd was. Jullie hadden nog geen vertrouwen opgebouwd of een verbinding tot stand gebracht. Moreel gezien zouden we met mensen moeten communiceren en hen vriendelijk laten vallen, maar soms is dat echt moeilijk om te doen. Hij koos ervoor om dat niet te doen. Als hij het destijds al moeilijk vond om de redenen te communiceren, wie zegt dan dat hij dingen nu met meer duidelijkheid zal kunnen verwoorden?

Stel je voor hoe het gesprek zou kunnen verlopen. Wat je echt wilt is erkenning en excuses, als je dat niet krijgt en in plaats daarvan hij reageert met ontwijkend gedrag of onbeleefdheid of je laat voelen alsof je dwaas bent om nog steeds aan dit vast te houden, dan zul je een hele nieuwe schaamslag op het werk moeten doorstaan en zul je wensen dat je helemaal niets had gezegd. Ik denk ook niet dat praten met zijn zus je beter zal laten voelen. Closure is vaak niet iets dat een ander aan ons kan geven, vooral niet iemand die al heeft laten zien dat ze niet met eerlijkheid of zorgzaamheid kunnen voldoen aan ons. In dit geval zal de gezondste vorm van closure degene zijn die je voor jezelf creëert, erkennend dat zijn gedrag niet over jouw waarde ging, maar over zijn eigen beperkingen, therapie zal hier enorm bij helpen. Hij heeft je, door zijn daden, laten zien dat hij niet in staat is om het respect en de consistentie te bieden die je verdient. Die kennis is jouw antwoord. De echte kracht ligt nu in het kiezen om niet door zijn aanwezigheid van streek te laten brengen, maar in plaats daarvan je te richten op het terugwinnen van jouw ruimte, jouw zelfvertrouwen, en jouw gemoedsrust. Herinner jezelf eraan dat iemands onvermogen om jou te waarderen jou niet minder waardevol maakt. Dit ging allemaal niet over jou, het ging over hem en hij is waarschijnlijk ook een emotioneel niet beschikbare rare snuiter in zijn nieuwe relatie.