Microplastics zijn overal in het menselijk lichaam gevonden - hier is wat je moet weten

31 Mei 2024 2813
Share Tweet

Microplastics zijn vrijwel overal op aarde aangetroffen, van de verre regio's van het Arctisch gebied tot drinkwater.

En, volgens recent onderzoek, zijn deze stukjes afgebroken plastic ook ontdekt in ons lichaam: in de nieren, lever en elders in het lichaam.

Microplastics variëren van 5 millimeter in diameter, of ongeveer de dikte van potloodlood, tot 1 nanometer. Nanoplastics, die ook bij mensen zijn gevonden, zijn nog kleiner en mogelijk gevaarlijker.

Hoewel onderzoek naar de impact van fysiek plastic op de gezondheid nog in de beginfase is, maken wetenschappers zich steeds meer zorgen over de mogelijke effecten van de stof.

Hier zijn de plaatsen waar plastic is gevonden waar experts bijzonder bezorgd over zijn.

Een in 2022 gepubliceerde studie toonde aan dat onderzoekers stukjes microplastics hadden gedetecteerd bij bijna 80% van de 22 gezonde mensen bij wie bloed was afgenomen. Een paar maanden later bevestigden wetenschappers de aanwezigheid van microplastics in menselijke longen.

Aangezien plasticfragmenten alomtegenwoordig zijn in de lucht, geloven wetenschappers dat de longen vaak de toegangspoort zijn voor microplastics, en nog meer voor nanoplastics, om het lichaam binnen te komen.

“Nanoplastics gaan dieper in het lichaam doordringen,” vertelde Mary Johnson, MD, PhD, een onderzoekswetenschapper gespecialiseerd in milieugezondheid aan de Harvard T.H. Chan School of Public Health, aan Health. “Het grotere deeltjesmateriaal blijft in de longen zitten, maar alles wat 2,5 micrometer of kleiner is, kan via de longen in het bloed terechtkomen.”

Eenmaal in het bloed kunnen de plastic deeltjes in het lichaam circuleren en zich ophopen in de weefsels.

Een in maart gepubliceerde studie in het New England Journal of Medicine onthulde dat onderzoekers niet alleen microplastics en nanoplastics in de plaque van slagaders hadden ontdekt, maar dat mensen die plastic in hun arteriële plaque hadden, een groter risico op een beroerte of hartziekte in de toekomst.

Het onderzoek betrof 257 mensen die hun plaque moesten laten verwijderen uit hun halsslagaders, de bloedvaten aan de zijkanten van de nek die bloed en zuurstof tussen het hart en de hersenen vervoeren.

Vanwege deze ophoping liep iedereen die aan het onderzoek deelnam al een hoger risico op hart- en vaatziekten, beroertes en overlijden. Echter, na drie jaar ontdekten de onderzoekers dat 60% van de deelnemers die microplastics en nanoplastics in hun plaque hadden, 4,5 keer meer kans hadden op een beroerte of hartaanval of om te overlijden aan een oorzaak. Dit was nadat ze hadden gecorrigeerd voor andere risicofactoren, zoals de leeftijd van een persoon en of ze diabetes type 2 hadden.

“Ik weet niet hoe angstaanjagender het kan worden,” zei Johnson. “Het werd niet alleen aangetroffen in plaque, maar het werd geassocieerd met een verhoogd risico op beroerte, hartaanval en overlijden.”

Ondanks dat de studie een associatie aantoonde en geen oorzakelijk verband bewees, zei Johnson dat het onderzoek een belangrijke mijlpaal was. Het suggereerde dat plastic dat jaren eerder was gedetecteerd, in verband kan worden gebracht met toekomstige gezondheidsuitkomsten—iets dat eerder alleen in laboratoriumstudies was aangetoond.

In een in januari 2021 gepubliceerde studie vonden onderzoekers microplastics in vier van de zes geanalyseerde placenta's. Drie jaar later onderzocht een ander team 62 placenta's, en ontdekten ze nanoplastics en microplastics in elke enkele.

“De placenta zal de foetus blootstellen aan deze verontreinigingen en mogelijk langetermijngevolgen voor de ontwikkeling van verschillende organen en biologische systemen veroorzaken,” vertelde Jacques Robert, PhD, voorzitter van de afdeling Microbiologie en Immunologie van het Universitair Medisch Centrum van Rochester aan Health.

Het onderzoek is nog te nieuw om precies te bepalen welk effect, indien aanwezig, placenta-microplastics hebben op foetale ontwikkeling. Robert zei echter dat deze plastics invloed kunnen hebben op het immuunsysteem van een baby, wat hun risico op allergieën kan verhogen, ontstekings- en auto-immuunziekten kan bevorderen en ze gevoeliger kan maken voor infectie.

Onderzoek heeft aangetoond dat ingenomen nanoplastische deeltjes de bloed-hersenbarrière kunnen passeren, die de hersenen beschermt tegen toxines. Tot nu toe hebben onderzoekers dit alleen in muismodellen onderzocht, waarbij ze microplastics in de hersenen van muizen vonden die polystyreennanodeeltjes hadden gevoerd.

“Het vinden van plastic afval in het centrale zenuwstelsel roept vragen op over de mogelijke impact op de hersenfunctie, inclusief het geheugen en gedrag, evenals de invloed van microplastic op ziekten zoals Alzheimer,” zei Robert.

Garcia zei dat het belangrijk is om de hoeveelheid plastic die we gebruiken te beperken, maar het is vrijwel onmogelijk om volledig aan blootstelling aan microplastics te ontkomen.

“Daar is het al lang voorbij,” zei hij, “Het is zo alomtegenwoordig in onze omgeving, er is weinig wat we kunnen doen om het volledig te vermijden.”

Even if we stopped producing plastic today, he added, the 8.3 billion metric tons produced since the 1950s would still be breaking into tiny pieces that infiltrate our environment and bodies.

The reassuring news is that researchers are pushing forward to determine how microplastics affect health.

“We are investigating this so we are all aware of what it’s doing,” Garcia said. “Down the line, if there are any policies that need to be put in place, we want to come from a data-driven source so we can say, ‘this is what we are seeing, what can we do to ensure we have a better future?’”

Moving forward, Johnson said researchers need to work together to standardize how everyone is measuring microplastics and nanoplastics in human tissues.

“There is not one gold standard that’s realistic to be able to replicate yet,” she said, noting that replication of studies such as the plaque one will be key for establishing whether there is a clear link—rather than an association—between plastic and health outcomes.

Future research will also need to examine the mechanism behind how microplastics might damage human health.

Robert said one hypothesis is that cells are unable to metabolize plastic, which may disrupt their ability to carry out duties and cause inflammation that leads to everything from Alzheimer’s disease to a heart attack.

Marcus Garcia, PharmD, a fellow at the University of New Mexico Health Sciences Center Department of Pharmaceutical Sciences, told Health he wants to see research assessing how specific types of plastic—or the chemicals that make them—affect health outcomes. 

“The dose is the poison,” he said. “At what level is it okay for us to have this accumulation? We need to know: At what levels do these create health conditions?”


AANVERWANTE ARTIKELEN