Een nieuw op algen gebaseerd maandverband kan lekken stoppen.

Menstruatie kan rommelig en ongemakkelijk zijn, vaak als gevolg van lekkende maandverbanden, tampons en cups. Een nieuw op algen gebaseerd poeder kan dat probleem oplossen. Het materiaal, dat menstruatiebloed stolt door het om te zetten in een gelmengsel, zou lekkage in menstruatieproducten kunnen verminderen zonder de capaciteit aan te tasten, melden onderzoekers op 10 juli in Matter.

"Ons paper is een proof of concept," zegt Rogério Aparecido Bataglioli, een scheikundig ingenieur aan de Virginia Tech in Blacksburg. Voordat ze commercieel worden gebruikt, zegt hij, moeten de materialen worden beoordeeld op veiligheid en schaalbaarheid.

De meeste maandverbanden gebruiken cellulose-gebaseerde materialen om menstruatiebloed te absorberen. Hoewel ze effectief zijn, hebben veel mensen die menstrueren nog steeds te maken met lekkages en rommel.

Om dit probleem op te lossen, ging het team over op alginaat, een van nature voorkomende stof afgeleid van algen en zeewier. Nadat de onderzoekers een groot aantal potentiële polysacchariden - lange ketens van koolhydraatmoleculen - hadden gescreend die bloedabsorberende eigenschappen zouden kunnen hebben, excelleerde alginaat in het absorberen en doen stollen van bloed. Het is ook al goedgekeurd door de Food and Drug Administration voor gebruik in farmaceutica, voedsel en medische materialen.

Om de absorptie van het alginaat verder te verbeteren, voegden de onderzoekers glycerol toe. Vervolgens testten ze de absorptie van deze alginaat-glycerol poeders tegen commerciële absorptiemiddelen door elk tussen lagen gaas te plaatsen. Het team droop gemodificeerd varkensbloed door een modelvagina om menstruatie na te bootsen voordat ze een knijptest uitvoerden op de met bloed doordrenkte materialen. Hoewel beide goed waren in het absorberen van bloed, toen de gesimuleerde maandverbanden met commercieel absorptiemiddel werden samengeperst, was het "alsof je een spons uitkneep," zegt Bryan Hsu, een microbioloog aan de Virginia Tech. Met het alginaatmateriaal, dat het bloed deed stollen, lekten de maandverbanden minder onder druk.

Om het lekken van op alginaat gebaseerde maandverbanden te beoordelen, wikkelden onderzoekers het nieuwe materiaal in gaas en druppelden varkensbloed erop. Vervolgens centrifugeerden ze de verbanden lichtjes op wel-platen om compressie na te bootsen en het lekken op te vangen. Ze deden hetzelfde voor drie andere scenario's: geen toegevoegd materiaal, commerciële maandverbandvullers en polyacrylaat, het industriestandaard superabsorberend polymeer. Klik door de diavoorstelling hieronder om te zien hoe elk presteerde.

Het team testte hun nieuw materiaal ook in menstruatiecups. Ze stopten het alginaat-glycerolpoeder in een lang en nauw katoenen omhulsel dat vervolgens binnenin de cup werd opgerold. Nadat het bloed de menstruatiecup was binnengekomen en het alginaat tegenkwam, deed het bloed stollen. Vervolgens kon het bloed samen met het katoenen buisje worden verwijderd - en er kon een nieuwe worden ingebracht - met minimaal vloeibaar geknoei. Door het menstruatiebloed om te zetten in een gel, zegt Phu, is het doel om het verwijderen en schoonmaken van menstruatiecups eenvoudiger en netter te maken.

Een beperking van de studie, merkt gynaecoloog Abigail Liberty op, is dat het bloed gedemineraliseerd varkensbloed was, dat geen fibrine bevat, een eiwit dat betrokken is bij stolling. Hoewel ze het team prijst voor het gebruik van bloed in plaats van een ander modelvloeistof, is menstruatiebloed "anders dan bloed dat gewoon in het lichaam rondzweeft," zegt Liberty, van de Oregon Health & Science University in Portland (SN: 4/16/24). "Het wordt op een andere manier afgescheiden. Het wordt op een andere manier vrijgegeven."

Vanwege het gebrek aan onderzoek naar menstruatieverzorging en menstruatieproducten hadden Bataglioli en collega's geen basis van experimentele technieken om op te bouwen en aan te passen. In plaats daarvan hebben ze veel van hun methoden vanaf nul ontworpen. "Dat is een boodschap aan de wetenschappelijke gemeenschap - er is niets te vinden," zegt Zeinab Hosseinidoust, een biomedisch ingenieur aan de McMaster University in Hamilton, Canada. "Belangrijker dan het daadwerkelijke onderzoek dat is gedaan, is de boodschap die dit werk uitstuurt."