Północna Gwiazda jest o wiele cięższa niż dotychczas sądzono
Gwiazda oznaczająca prawdziwą północ jest znacznie cięższa, niż myśleliśmy.
Gwiazda Polarna jest 5,1 razy masywniejsza od Słońca, donoszą astronomowie w pracy przesłanej 12 lipca do arXiv.org. Wartość ta, obliczona na podstawie ruchu znacznie słabszej gwiazdy krążącej wokół obiektu świetlnego, jest prawie o 50 procent cięższa od niedawnego szacunku 3,45 masy Słońca.
Masa ma ogromny wpływ na życie gwiazd: im większą masę ma gwiazda, tym szybciej spala swoje paliwo i tym szybciej umiera. Wcześniejsze szacunki masy sugerowały, że Gwiazda Polarna, znana również jako Polaris, ma około 100 milionów lat (SN/12/2/16). Nowe szacunki oznaczają, że gwiazda powstała później, ale nikt jeszcze nie obliczył jej skorygowanego wieku.
Gwiazda towarzysząca jest tak słaba, że nie była widoczna aż do 2005 roku, kiedy astronom Nancy Evans i jej współpracownicy dostrzegli ją za pomocą Teleskopu Kosmicznego Hubble'a. Gdy w 2016 roku towarzysz zbliżył się najbardziej do Gwiazdy Północnej, Evans i inni zaczęli go śledzić za pomocą układu CHARA, obserwatorium łączącego widoki teleskopów na szczycie Mount Wilson w Kalifornii.
Ponieważ bliski towarzysz potrzebuje trzech dekad, aby okrążyć gwiazdę główną, większość orbity została już zaobserwowana, co wzmacnia wiarygodność oszacowania masy. „Te rzeczy zajmują dużo czasu” — mówi Evans z Harvard and Smithsonian Center for Astrophysics w Cambridge, Mass.
Polaris, znajdująca się 447 lat świetlnych od Ziemi, jest najbliższym członkiem klasy gwiazd zwanych cefeidami, które są kluczowe dla pomiaru odległości do innych galaktyk (SN: 7/21/21). Gwiazdy są duże i jasne — Polaris jest 46 razy szersza od Słońca — i zbliżają się do końca swojego życia. Co ciekawe, rozszerzają się i kurczą, co powoduje, że ich jasność rośnie i maleje. Im dłużej cefeida pulsuje, tym więcej światła emituje. Pomiar okresu pulsacji wskazuje zatem na wewnętrzną jasność cefeidy. Porównanie jej z widoczną jasnością gwiazdy daje odległość do gwiazdy, a tym samym do jej galaktyki macierzystej.
„Niezwykle ważne jest poznanie masy” — mówi Ed Guinan, astronom z Villanova University w Pensylwanii, który nie był zaangażowany w nową pracę. Pozwala to astronomom sprawdzić ich modele ewolucji cefeid i lepiej zrozumieć te kosmiczne pręty pomiarowe. Ale „tylko kilka cefeid ma ustaloną masę”.