Badanie ujawnia, jak ludzkość mogłaby się zjednoczyć, aby sprostać globalnym wyzwaniom

16 kwietnia 2024

Ten artykuł został zrecenzowany zgodnie z procesem redakcyjnym Science X i jego zasadami. Redaktorzy podkreślili następujące atrybuty, dbając o wiarygodność treści:

• zweryfikowane fakty
• publikacja recenzowana przez rówieśników
• zaufane źródło
• skorygowane

przez University of Oxford

Nowe badania przeprowadzone przez University of Oxford pokazały, że postrzeganie doświadczeń życiowych i biologii, które są wspólne na skalę globalną, może wzmacniać psychologiczne więzi z ludzkością jako całością, co może z kolei skłaniać do działań dla dobra innych na skalę globalną i pomaga w rozwiązywaniu problemów o zasięgu światowym. Wyniki tych badań opublikowano dzisiaj w Royal Society Open Science.

Wiele z najtrudniejszych wyzwań stojących dziś przed ludzkością - od kryzysu klimatycznego i ubóstwa, po brak bezpieczeństwa żywnościowego i terroryzm - można pokonać jedynie poprzez współpracę i wspólne działanie na skalę globalną. Co jednak byłoby potrzebne, aby zjednoczyć ludzkość w ten sposób?

Według wyników nowego badania klucz może leżeć w dwóch najmocniejszych czynnikach sprzyjających tworzeniu społecznych więzi znanych z psychologii grupowej - wspólne przodkowie i wspólne przełomowe doświadczenia - chociaż wspólne nie tylko na poziomie plemienia, narodu czy społeczności religijnej, ale z ludzkością jako całością.

Podczas pierwszego etapu badania, Lukas Reinhardt (Kierownik Laboratorium Globalnej Spójności w Centrum Badań nad Spójnością Społeczną [CSSC], University of Oxford) stwierdził, 'Myślenie w kategoriach my-przeciwko-jim zyskuje na popularności w wielu miejscach na całym świecie, pogłębia konflikty i komplikuje poszukiwanie rozwiązań dla naglących problemów globalnych. Nasze badania sugerują jednak, że można rozwijać poczucie globalnej tożsamości, która mogłaby ułatwić współpracę na skalę światową. Praktyczne implikacje naszych wyników dla decydentów, NGO, polityków i aktywistów są szerokie.'

W dwóch badaniach, w które zaangażowano łącznie ponad tysiąc uczestników z USA, badacze zbadali, czy wspólna biologia i wspólne doświadczenia z ludźmi na całym świecie mogą sprzyjać budowaniu więzi z ludzkością jako całością i motywować do działań prospołecznych na skalę globalną.

Aby zbadać, czy odwołania do naszej globalnie wspólnej biologii mogą wpływać na więzi z całą ludzkością, uczestnicy badania obejrzeli prezentację TED prowadzoną przez dziennikarza A. J. Jacobsa, w której wyjaśniał on, jak wszyscy ludzie mają wspólne przodków, przedstawiając nas jako jedną wielką rodzinę ludzką.

Osoby, które obejrzały ten film, wyraziły znacznie silniejsze psychologiczne więzi z całą ludzkością w porównaniu z grupą kontrolną, której postawy zmierzono przed, a nie po tym, jak obejrzała film. Co więcej, uczestnicy, którzy obejrzeli film, odczuwali silniejsze więzi społeczne z osobami popierającymi przeciwną partię polityczną w porównaniu do grupy kontrolnej.

Aby zbadać, czy globalnie dzielone doświadczenia mogą wzmocnić więzi społeczne na skalę globalną, badanie skupiło się na wspólnym doświadczeniu macierzyństwa. Badacze zrekrutowali próbkę matek i pokazali, że matki czują silniejsze więzi z innymi kobietami z całego świecie, jeśli dzielą z nimi doświadczenia związane z macierzyństwem.

W każdym przypadku siłę więzi społecznych mierzono za pomocą serii obrazów dwóch nakładających się na siebie okręgów - jeden reprezentował uczestnika, a drugi grupę, np. całą ludzkość lub grupę wszystkich matek na świecie. Obrazy różniły się stopniem nakładania się tych okręgów. Uczestnicy musieli wybrać obraz, który najlepiej reprezentował ich relacje z grupą, przy czym obrazy, które miały największe nakładanie się na siebie, reprezentowały najsilniejsze więzi społeczne z grupą.

W obu badaniach, zgłaszane przez uczestników więzi na skalę globalną były silnie odzwierciedlone w miarach działań prospołecznych. Aby to ocenić, badacze użyli miary z ekonomii behawioralnej, w której uczestnicy musieli zaznaczyć, jak podzieliliby pewną kwotę pieniędzy między członków dwóch różnych grup w hipotetycznych scenariuszach. Ta miara jest stosowana jako praktyczne i efektywne kosztowo narzędzie w eksperymentach, które pomaga zrozumieć, jak mocno uczestnicy troszczą się o różne grupy i okazuje się, że bardzo dokładnie przewiduje zachowania w prawdziwych sytuacjach.

Profesor Harvey Whitehouse (Dyrektor CSSC, University of Oxford), który był współautorem badania, powiedział: 'W CSSC od lat badamy te dwie ścieżki prowadzące do silnej spójności grupowej - opartej na wspólnej biologii i wspólnych doświadczeniach - ale to jest pierwszy raz, kiedy pokazaliśmy, że możemy stworzyć silne więzi łączące całą ludzkość. Jeśli możemy to zrobić w prostym eksperymencie, w przyszłości będziemy mogli opracować znacznie bardziej skuteczne metody motywujące do działania na rzecz rozwiązywania problemów globalnych.'

He added, 'Remembering that we are all related and all experience many of the same challenges in life could be the key to addressing a wide range of global problems, from intergroup conflicts to extreme poverty and the climate crisis.'

Journal information: Royal Society Open Science

Provided by University of Oxford