Therapiegevoelheid: Symptomen en Oplossingen

Voel je je rot na therapie? Het zit niet alleen in je hoofd.

Je lichaam kan op intense therapiesessies reageren op een viscerale manier. Deze symptomen van een therapie-kater kunnen variëren van spierpijn tot paniekaanvallen. Misschien heb je dit heel reële fenomeen ervaren zonder het zelfs te merken. Was je laatste migraine op dezelfde dag als je laatste psychotherapiebezoek? Zag je je therapeut en voelde je je de rest van de dag helemaal uitgeput? Je bent niet alleen. Experts uit alle gebieden van de geestelijke gezondheidszorg bevestigen dat post-therapie vermoeidheid, pijn en zelfs lichamelijke symptomen van ziekte niet alleen echt zijn maar ook extreem veel voorkomen.

We richtten ons tot therapeuten om beter te begrijpen waarom dit fysieke antwoord op zware therapiesessies plaatsvindt. Hieronder hebben we de wetenschap achter het antwoord uitgelegd en hoe je zelfzorg kunt beoefenen om deze symptomen te bestrijden.

Dit fenomeen is vooral relevant bij trauma-therapie.

Veel mensen ervaren op de een of andere manier een vorm van trauma, of ze zich er nu van bewust zijn of niet. 'Trauma omvat iets dat ons is overkomen en dat buiten onze controle lag, en resulteert vaak in een overheersend gevoel van dreiging,' legt cognitief neurowetenschapper Caroline Leaf, Ph.D. uit. 'Dit omvat zaken als nadelige jeugdervaringen, traumatische ervaringen op elke leeftijd, oorlogstrauma en alle vormen van misbruik, inclusief raciale agressie en sociaaleconomische onderdrukking. Het is onvrijwillig en is iemand opgelegd, wat hen vaak emotioneel en fysiek bloot, uitgeput en angstig achterlaat.'

Wat traumatherapie onderscheidt van andere soorten is enigszins subtiel, maar therapeut Nina Westbrook, L.M.F.T legt het uit als therapie die je ontvangt na een traumatische gebeurtenis of een therapiesessie waarin eerder trauma naar boven komt door het werk met je therapeut.

'Trauma op het gebied van de psychologie is wanneer een verontrustende gebeurtenis plaatsvindt, en als gevolg van die verontrustende gebeurtenis wordt een persoon buitengewoon gestrest en kan hij zijn gevoelens over de gebeurtenis niet goed verwerken of accepteren,' legt Westbrook uit.

Trauma-therapie - of deze nu bedoeld is of per ongeluk plaatsvindt - is niet de enige gelegenheid waarop je een 'therapie-kater' van sorts zult ervaren. 'Alle gevoelens die gedurende het therapeutische proces naar boven komen, kunnen je vermoeid laten voelen of andere lichamelijke symptomen geven,' legt Westbrook uit. 'Daarom is het belangrijk om op te merken dat dit een heel normaal onderdeel van het proces is en uiteindelijk zou moeten afnemen naarmate het therapeutische proces vordert.'

'Therapie, vooral traumatherapie, wordt altijd erger voordat het beter wordt,' zegt Westbrook. Als je ooit traumatherapie hebt ondergaan - of gewoon intensief therapiewerk - weet je dit al: Het is niet gemakkelijk. Dit is niet de 'geloof en bereik', positieve affirmatie, ontdekken van je innerlijke kracht soort therapie, maar eerder het 'alles doet pijn' soort.

In verleden trauma's en traumatische gebeurtenissen duiken, ervaringen uit de kindertijd en andere soortgelijk diepe, beladen herinneringen kunnen een tol op je eisen - niet alleen mentaal, maar fysiek. Het is iets dat Leaf 'het behandelingseffect' noemt.

'Het verhoogde bewustzijn van het werk dat je doet aan je gedachten (wat zeer uitdagend is, om het zacht uit te drukken) verhoogt je gevoel van autonomie,' zegt Leaf. 'Dit kan ook je stressniveaus en angst verhogen omdat je steeds meer bewust wordt van wat je doormaakt, hoe je met je stress en trauma bent omgegaan, en waarom je enkele diepe, interne kwesties onder ogen zult moeten zien.'

'Daarom is het zo belangrijk dat therapeuten open zijn over het therapeutische proces met hun cliënten,' zegt Westbrook. '[Deze symptomen zijn] heel normaal en natuurlijk, en een perfect voorbeeld van de connectie tussen lichaam en geest. Welzijn is niet alleen ons fysieke wezen, maar ook ons mentale wezen - het is allemaal met elkaar verbonden.'

Als je geen traumawerk doet, kan therapie je eigenlijk een meer ontspannen, zelfverzekerder of energieker gevoel geven, zegt klinisch psycholoog Forrest Talley, Ph.D. 'De meest voorkomende fysiologische reacties die ik heb gezien in mijn praktijk zijn therapie verlaten in een meer ontspannen toestand of met verhoogde energie; echter, veranderingen in de fysiologische toestand van een persoon zijn gebruikelijk na intensievere psychotherapiebijeenkomsten.'

'Vanwege de intieme verbinding tussen het brein en het lichaam, zou het vreemd zijn als [emotionele therapie] geen impact had,' zegt Talley. 'Hoe intenser het emotionele werk, hoe waarschijnlijker het is dat het een of andere vorm van uitdrukking in een fysieke reactie vindt.'

Westbrook zegt dat stress als een alledaags voorbeeld kan worden gebruikt om dit beter te contextualiseren en begrijpen. 'Stress is een van de meest voorkomende gevoelens in ons dagelijks leven,' zegt ze. 'Of je nu studeert voor een examen, je voorbereidt op een presentatie, of voor het eerst op date gaat met iemand nieuw, je kunt je angstig en opgewonden voelen. Sommige mensen zouden zeggen dat ze een 'knoop in hun maag' hebben, terwijl anderen zeggen dat ze 'vlinders in hun buik' hebben - en sommige mensen zeggen zelfs dat ze 'naar de wc moeten'. En soms gebeurt dat ook daadwerkelijk!'

Dit wordt versterkt bij traumatherapie. 'Bij traumatherapie zijn symptomen aanzienlijk aanwezig, en op een veel grotere manier,' zegt ze. 'Er zijn een breed scala aan lichamelijke symptomen die kunnen optreden bij het doorbreken van problemen en doorbreken tijdens traumatherapie.' Voor iedereen die wel eens een foam roller heeft gebruikt, weet je hoeveel pijn het doet voordat het beter wordt - denk er maar aan als het rollen van heel strakke fascia, maar dan voor je brein.

Je brengt waarschijnlijk meer naar je therapiesessie dan je je realiseert. 'Wanneer je stressfactoren opbouwt - als je er niet voor zorgt - blijven ze zich opstapelen, en ze zitten fysiek in je lichaam,' zegt psycholoog Alfiee Breland-Noble, Ph.D., M.H.Sc., directeur van het AAKOMA Project, een non-profitorganisatie die zich inzet voor geestelijke gezondheidszorg en onderzoek.

Daarom, opgeslagen trauma. Je houdt er niet van, dus stop je het weg als een mentale rommellade, alleen de rommellade staat op het punt om uit elkaar te barsten omdat deze zo vol zit met je ergste nachtmerries.

'We hebben de neiging dingen te onderdrukken omdat bewustzijn van pijnlijke giftige herinneringen ongemak met zich meebrengt, en we houden er niet van om ons ongemakkelijk te voelen of onzekerheid en pijn te ervaren,' legt Leaf uit. 'Als mensen hebben we de neiging om te vermijden en te onderdrukken in plaats van omarmen, verwerken en herconceptualiseren van pijn, wat de hersenen zijn ontworpen om te doen om gezond te blijven. Dit is in feite waarom het onderdrukken van onze problemen niet werkt als een duurzame oplossing omdat onze gedachten echt en dynamisch zijn; ze hebben structuur en zullen (vaak op een soort vulkanische manier) op een bepaald punt in ons leven exploderen, zowel fysiek als mentaal.'

Maar voel je niet slecht over het voelen van 'slecht' - je moet die gevoelens voelen! 'We leven in een tijd waarin we ons de hele tijd goed willen voelen, en waarbij je je ongemakkelijk, verdrietig, van streek of boos voelen universeel worden gelabeld als 'slecht', hoewel het eigenlijk gezonde reacties zijn op ongunstige omstandigheden,' zegt Leaf. 'Goede therapie helpt je je verleden omarmen, verwerken en herconceptualiseren, wat uiteindelijk enige mate van pijn met zich meebrengt, maar dit betekent alleen maar dat het helende werk is begonnen.'

Al dat opgekropte trauma? Het voelde niet goed toen het was opgeslagen, en waarschijnlijk gaat het er ook traumatisch uitzien als het naar buiten komt. 'Je roept letterlijk gevestigde giftige gewoonten en trauma op, met hun ingebedde informatieve, emotionele en fysieke herinneringen uit het niet-bewuste bewustzijn,' legt Leaf uit.

Diep in dit opgeslagen trauma en stress graven zal het meest moeilijk zijn in de eerste paar weken van de behandeling, zegt Leaf. Dit is 'wanneer je gedachten, met hun duizenden ingebedde mentale en fysieke herinneringen, vanuit het niet-bewuste bewustzijn naar het bewuste bewustzijn bewegen,' zegt ze. En het is logisch dat het invoeren van pijnlijke herinneringen en ervaringen in je bewustzijn ongemakkelijk zal aanvoelen.

'Wat al die opgekropte stressfactoren versterkt, is psychologische nood en mentale ziekte,' zegt Breland-Noble. 'Gooi dat allemaal bij elkaar, en tegen de tijd dat je bij een geestelijke gezondheidsprofessional zit en begint te verwerken, laat je niet alleen direct de dingen los waarvoor je bent gekomen om over te praten,' zegt ze, maar alle ervaringen, herinneringen, gewoonten, trauma's die je hebt opgeslagen. 'Het is logisch dat het in je lichaam op dezelfde manier vrij zal komen als dat het in je lichaam, in je cellen, in je gevoelens, in je fysiek, was opgeslagen,' zegt ze.

Er is ook een fysiologische, wetenschappelijke verklaring voor veel van dit alles. 'Als therapie heeft geleid tot verhoogde stress (bijvoorbeeld, het herzien van traumatische herinneringen), dan is er waarschijnlijk sprake van verhoogde niveaus van cortisol en catecholamines,' legt Talley uit.

In een notendop, cortisol en catecholamines zijn chemische boodschappers die je lichaam vrijgeeft tijdens de stressrespons. Cortisol is een enkel hormoon (bekend als het stresshormoon), terwijl catecholamines verschillende neurotransmitters omvatten, waaronder epinefrine en norepinefrine (ook wel adrenaline en noradrenaline genoemd). (Interessant genoeg zijn catecholamines een reden waarom je een onrustige maag kunt krijgen na een zware training.)

'Dit kan leiden tot een snelle hartslag, zweten, hoofdpijn, spiervermoeidheid, enz.,' zegt Talley. '[Dit] is geen volledige lijst van chemische en fysieke reacties op psychotherapie, maar is alleen bedoeld om het belangrijkste punt over te brengen. Psychotherapie beïnvloedt de hersenchemie, en dit komt vervolgens tot uiting in fysieke symptomen.'

'De interactie tussen darmen en hersenen is een van de meest voor de hand liggende voorbeelden hiervan - we voelen vaak stress fysiek in onze buik,' zegt Leaf.

'Wanneer het lichaam en de hersenen in een zeer gespannen toestand zijn, die tijdens en na therapie kan plaatsvinden, kan dit zich manifesteren als [veranderingen in] activiteit in de hersenen, evenals grillige veranderingen in ons bloedwerk, helemaal tot op het niveau van ons DNA, wat onze fysieke gezondheid en ons mentaal welzijn op korte en lange termijn beïnvloedt als het niet wordt behandeld,' zegt Leaf.

Breland-Noble deelde mee dat dit zich heeft voorgedaan in epigenetische studies van zwarte patiënten. 'Data met zwarte vrouwen en zwarte mannen hebben iets laten zien dat het 'weathering effect' wordt genoemd - het beïnvloedt lichamen op cellulair niveau en is genetisch overdraagbaar,' zegt ze. 'Er zijn daadwerkelijk veranderingen in Afro-Amerikaanse lichamen als gevolg van de dagelijkse stressfactoren die verband houden met blootstelling aan raciaal trauma, en er is epigenetica die het aantoont.' Vertaling: Het trauma van racisme zorgt voor daadwerkelijke veranderingen in hoe hun DNA tot uiting komt.

Elke expert hier deelde soortgelijke voorbeelden van symptomen om op te letten, waaronder de volgende:

Krankzinnig, toch? Allemaal vanwege een poging om beter te voelen - maar onthoud, het wordt beter.

Breland-Noble haalde een citaat van Benjamin Franklin aan om het belang van deze stap te benadrukken: 'Een ons preventie is een pond genezing waard.'

Als je weet dat je op weg bent naar een diepe duik in sommige van je ergste herinneringen en ervaringen, wees dan sterk! Je kunt je voorbereiden op dit (zeer noodzakelijke) werk. Omdat ieders hersenen anders zijn, zijn er verschillende benaderingen voor dit. 'Ongeacht welke strategie wordt gebruikt, het moet er een zijn die je aanmoedigt om een ​​sterkere mindset te ontwikkelen, om zelfverzekerd te vertrekken dat je zult zegevieren in je strijd,' zegt Talley.

Hij stelt voor jezelf de volgende intentie te geven: 'Je wilt een trauma-therapiesessie verlaten die je ervan overtuigt dat, 'Ja, ik ben daar geweest, heb het overleefd en ben verder gegaan met mijn leven. Ik heb die demonen aangekeken en overwonnen. De dingen die me dwarszitten zijn verleden tijd. Mijn leven is hier in het heden en in de toekomst. Wat me probeerde neer te halen faalde, en ik heb gezegevierd.''

Gelukkig kunnen gezonde gewoonten die je misschien om andere redenen hebt opgepikt - goed eten, kwalitatief bewegen gedurende de dag, voldoende slapen - een belangrijke bijdrage leveren aan hoe je je voelt tijdens en na trauma-therapie. Breland-Noble merkte op dat dit een onderdeel is van stress-inoculatietraining, wat ze uitlegt als het opbouwen van je reserves en vaardigheden om veerkracht te hebben tegen vele vormen van stress. Al die dingen kunnen je lichaam helpen sterk te blijven tegen mentale en fysieke stress.

Experts deelden hun 'oplossingen' voor vermoeidheid na therapie, maar uiteraard zullen de beste technieken voor iedereen verschillen. 'Sommige patiënten hebben het het beste door zich na een intense therapiesessie op werk of projecten te storten,' zegt Talley. 'Anderen hebben het het beste door tijd voor zichzelf te nemen om hun gedachten te ordenen.'

'Dit is moeilijk werk en eng (vooral in het begin) omdat het kan voelen alsof dingen een beetje buiten je controle zijn,' zegt Leaf. 'Echter, als je leert om het proces te beheersen door verschillende technieken voor het managen van de geest, kun je anders gaan kijken naar de giftige gedachten en trauma's en de uitdagingen die ze brengen zien als kansen om te veranderen en te groeien in plaats van de pijn die je moet negeren, onderdrukken of van wegrennen.'

Zie het als de angst voordat je iets heel engs of uitdagends doet. 'Denk aan de stress van je voorbereiden op een toets - al die intense angst die eraan vooraf gaat,' zegt Westbrook. Meestal is het erger en intenser dan de toets zelf, toch? 'Dan maak je de toets en voel je een last van je schouders vallen zodra je het zware werk hebt doorstaan; je bent opgelucht, klaar om te feesten. Zo kan [trauma-therapie] zijn.'

De overgang van 'ugh' naar opgelucht kan geleidelijk plaatsvinden (denk aan: minder intense symptomen na therapeutische sessies in de loop van de tijd) of in één keer (denk aan: Op een dag huil je het uit en heb je een 'aha!' moment en voel je je als een nieuw persoon),' zegt Westbrook.

Desalniettemin, als je voor een zeer lange tijd in het vervelende deel lijkt te zitten, dan is dat niet normaal. 'Als het intensieve traumawerk nooit stopt, is het tijd om een nieuwe therapeut te vinden,' zegt Talley. 'Te vaak raken mensen met trauma verstrikt in het terughalen van het verleden zonder er voorbij te komen.'

Als je het gevoel hebt dat je na het zien van je therapeut mono vermengd met de griep voelt met een migraine als toetje, wees dan vriendelijk voor jezelf. Als je symptomen van een therapie-kater ervaart, rust dan uit. Neem wat ibuprofen als je hoofdpijn hebt. Kijk Netflix, maak thee, neem een ​​bad, bel een vriend of voorzie jezelf van een knusse zelfzorg. Het is niet frivolous of overdreven of egoïstisch om ervoor te zorgen dat je je op de juiste manier geneest.

'De ervaring van trauma is voor elke persoon enorm verschillend, en ook het genezingsproces is anders,' zegt Leaf. 'Er is geen magische oplossing die iedereen kan helpen, en het kost tijd, werk en de bereidheid om het ongemak onder ogen te zien voor ware genezing kan plaatsvinden - hoe moeilijk dit ook kan zijn.'

Je verricht onvoorstelbaar moeilijk werk. Je zou geen marathon rennen en verwachten dat je de volgende dag op 100 procent kunt functioneren (tenzij je bovenmenselijk bent), dus geef je brein diezelfde genade.