'Mijn dochter kreeg een overlevingskans van 5% nadat ze hersenvliesontsteking kreeg - nu is ze een gouden medaillewinnares op de Paralympics' - OK! Magazine

Toen de 16 maanden oude dochter van Paul Challis, Ellie, extreem lusteloos werd met een temperatuur die maar niet omlaag ging, wist hij dat er iets mis was. Terwijl ze om 18.00 uur nog naar hem wilde klimmen voor veel knuffels, was ze om 22.00 uur aan het overgeven en wilde ze geen flesje meer.

Paul vertrouwde op zijn instinct en haastte Ellie naar het ziekenhuis. Daar kregen ze te horen dat het een urineweginfectie kon zijn en werden ze teruggestuurd naar huis, een paar uur later verscheen er een uitslag op Ellie's rug. Bij hun tweede bezoek aan het ziekenhuis was alles anders. "Ik bracht haar terug naar het ziekenhuis en liet ze de uitslag zien en liep meteen door naar triage. Plotseling kwamen er artsen vanuit alle hoeken," zegt Paul. "Binnen het eerste half uur nadat we waren gearriveerd, kregen we de bevestiging dat Ellie meningitis had.

"Het voelde alsof het buiten mijzelf was - formulieren ondertekenen om 'ja' te zeggen tegen artsen die haar kwamen zien en hen die in haar schenen boren. Terwijl ze aan het werk waren, kregen ze telefoontjes van artsen van het St Mary's Hospital in Londen die hen adviseerden. Ik kon niet veel zien, maar soms zouden ze opzij gaan en elke keer dat ze bewogen zag ik dat de uitslag haar hele lichaam bedekte. Ze was niet responsief."

Tijdens de rit naar St Mary's verliep het niet soepel. Terwijl Ellie werd overgebracht, moest de ambulance twee keer stoppen om haar te reanimeren. Bij aankomst kreeg Paul te horen dat haar toestand "zeer ernstig" was, hoewel het pas "veel, veel later" was dat hem werd verteld dat ze ongeveer 5% kans op overleving had.

"Ellie lag 21 dagen in coma, en toch was ze slechts in totaal zes weken in het ziekenhuis. Een van die dagen was mijn verjaardag en ik herinner me dat het de eerste dag was dat ze een knuffel mocht. Ik heb nog nooit een betere verjaardag gehad," legt hij uit.

Om haar leven te redden, moest Ellie haar benen boven de knie laten amputeren en haar armen onder de elleboog laten verwijderen. Ondanks dat ze opnieuw moest leren praten en een uur nodig had toen ze voor het eerst de trap probeerde te beklimmen, heeft Ellie zich niet laten stoppen door meningitis en heeft ze een gouden medaille behaald op de Paralympische Spelen van Parijs 2024 in de finale 50m rugslag voor de S3.

"Ik heb altijd foto's van mezelf gezien - een van mijn favoriete foto's is er een waarop ik glimlach en die is genomen vlak na mijn amputaties. Het was nuttig om alles openlijk te bespreken, het was normaal, ik wist nooit iets anders," zegt Ellie.

Zij voegt toe: "Als familie zijn we altijd behoorlijk veerkrachtig geweest. Mijn houding is dat ik kan doen wat ik kan en uitvinden wat ik wel of niet kan controleren. En van daaruit doe ik wat ik wil doen. Dit heeft me zeker geholpen en me zelfverzekerd gemaakt in wat ik doe."

En het is duidelijk dat haar vader Paul niet trotser kan zijn. Naast haar gouden medaille in Parijs 2024, was Ellie het jongste lid van ParalympicsGB in Tokio in 2021 waar ze een zilveren medaille won in de S3 50m rugslag toen ze 17 was.

"De manier waarop Ellie is, is behoorlijk ongelooflijk. Ik heb het geluk gehad iemand zoals haar te hebben. Wat meningitis heeft weggenomen, heeft ook enkele geweldige ervaringen opgeleverd die ze anders niet zou hebben gehad," voegt Paul toe.

"Van zo dicht bij de dood te zijn geweest naar het leven dat ze heeft geleefd, is een ongelooflijk positief verhaal en het is belangrijk om het te vertellen - als dingen van zo somber naar zo'n positief leven kunnen gaan. Vanaf de dag dat dat gebeurde, stopte één leven en begon er een ander."

5 oktober markeert de Wereld Meningitis Dag. Voor meer informatie en om de symptomen te leren, bezoek meningitis.org