Het verkennen van de stabiliteit van risicovoorkeur: Meta-analyse onthult verschillen in hoe het wordt gemeten

9 februari 2025 eigenschap

Dit artikel is beoordeeld volgens het redactionele proces en de beleidslijnen van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud waarborgden:

• gefactcheckt
• peer-reviewed publicatie
• betrouwbare bron
• nagekeken

door Ingrid Fadelli, Medical Xpress

Vorig onderzoek in de psychologie suggereert dat sommige mensen meer vatbaar zijn dan anderen om risico's te nemen in onzekere situaties, zoals geld investeren in risicovolle zakelijke ondernemingen, verslavende stoffen consumeren of een veilige baan verlaten zonder concrete alternatieve vooruitzichten. In de afgelopen decennia hebben psychologen en gedragswetenschappers geprobeerd te begrijpen in hoeverre de bereidheid van mensen om risico's te nemen (d.w.z. risicovoorkeur) stabiel en coherent is, wat betekent dat het meestal consistent blijft in de tijd en in verschillende contexten.

Veel recente studies hebben geprobeerd de stabiliteit van risicovoorkeur en de mate waarin het kan worden beschouwd als een samenhangende persoonlijkheidstrek te onderzoeken. De tot nu toe verzamelde bevindingen waren echter gemengd, waardoor het moeilijk is om definitieve conclusies te trekken.

Onderzoekers aan de Universiteit van Bazel in Zwitserland hebben onlangs verschillende eerdere studies over de stabiliteit van risicovoorkeur beoordeeld in de hoop de aard van deze veel onderzochte eigenschap beter te begrijpen. Hun analyses, gepubliceerd in Nature Human Behaviour, toonden aan dat er aanzienlijke variabiliteit is in de bestaande literatuur, zowel wat betreft de maatregelen van risicovoorkeur die werden gebruikt, de steekproef van deelnemers die werden geworven en de soorten risico's die werden beoordeeld.

'Het begrijpen of risicovoorkeur een stabiele, coherente eigenschap vertegenwoordigt, is essentieel voor inspanningen die gericht zijn op het verklaren, voorspellen en voorkomen van risicogedrag,' schreven Alexandra Bagaïnii, Yunrui Liu en hun collega's in hun paper. 'We helpen de aard van het concept te karakteriseren door een systematische review en een meta-analytische benadering van individuele deelnemersgegevens over de temporale stabiliteit van 358 maatregelen van risicovoorkeur.'

Als onderdeel van hun meta-analyse hebben de onderzoekers 33 eerdere longitudinale studies bekeken, die 57 steekproeven omvatten, met in totaal 579.114 deelnemers. Om deze studies te vergelijken, verdeelden ze de risicovoorkeurmaatregelen die door de teams waren gebruikt in drie brede categorieën, evenals de demografische kenmerken van de deelnemers.

'Onze bevindingen laten aanzienlijke heterogeniteit zien over en binnen meetcategorieën (aanleg, frequentie en gedrag), domeinen (bijvoorbeeld investering, beroeps- en alcoholconsumptie) en steekproefkenmerken (bijvoorbeeld leeftijd),' schreven Bagaïnii, Liu en hun collega's.

'Specifiek tonen zelfgerapporteerde neiging en frequentiemaatregelen van risicovoorkeur een hogere mate van stabiliteit dan gedragsmaatregelen, maar deze patronen worden gemodereerd door domein en leeftijd.'

Bagaïnii, Liu en hun collega's hebben ook een analyse uitgevoerd om te beoordelen in hoeverre verschillende maatregelen van risicovoorkeuren die in eerdere studies zijn gebruikt, overeenkwamen (d.w.z. hun convergente validiteit). Hun bevindingen toonden aan dat hun convergente validiteit laag was, wat betekent dat de maatregelen die in de eerdere literatuur werden gebruikt niet noodzakelijkerwijs een enkele eigenschap vastlegden, maar in plaats daarvan verschillende soorten neigingen om risico's te nemen.

'Onze resultaten roepen vragen op over de samenhang en meting van het concept risicovoorkeur,' schreven Bagaïnii, Liu en hun collega's.

Al met al benadrukt deze recente meta-analyse de inconsistenties in hoe risicovoorkeur werd gemeten en geconceptualiseerd in eerdere onderzoeken. De bevindingen van de analyses van het team zouden toekomstige studies kunnen leiden die zich richten op de risicovoorkeuren van mensen, mogelijk het ontwikkelen van meer nauwkeurige definities van risicovoorkeur en betrouwbaardere maatregelen die kunnen worden toegepast in een breed scala van contexten.

Meer informatie: Alexandra Bagaïni et al, Een systematische review en meta-analyses van de temporale stabiliteit en convergente validiteit van risicovoorkeurmaten, Nature Human Behaviour (2025). DOI: 10.1038/s41562-024-02085-2.

© 2025 Science X Network