Tijgerkevers kunnen mogelijk ultrageluid als wapen gebruiken tegen vleermuizen

Klinken als een giftige mot kan sommige kevers beschermen tegen hongerige vleermuizen.

Wanneer bepaalde tijgerkevers een echolocerende vleermuis dichtbij horen komen, reageren ze met extreem hoge klikken. Deze akoestische tegenmaatregel lijkt sterk op de geluiden die giftige motten maken om hun onaangename smaak aan vleermuizen te signaleren, aldus onderzoekers op 15 mei in Biology Letters. Deze vorm van geluidsgebaseerde nabootsing kan wijdverspreid zijn onder groepen van nacht-vliegende insecten, zeggen de wetenschappers.

's Nachts zijn vleermuizen en insecten verwikkeld in een sonische oorlog. Ten minste zeven belangrijke insectengroepen hebben oren die gevoelig zijn voor vleermuis echolocatie tonen, en velen vluchten vaak als reactie. Sommige motten hebben geluidsabsorberende vleugels en pluizen die stealth geven tegen vleermuis sonar. Anderen gebruiken hun geslachtsorganen om ultrasone trillingen te maken - boven het bereik van menselijk gehoor - die vleermuizen kunnen laten schrikken of hun sonar kunnen verstoren.

Vorig onderzoek suggereerde dat sommige tijgerkevers - een familie van snel lopende, vaak opvallend gekleurde roofkevers met sterke kaken - ook hoge klikken maken als reactie op door mensen gemaakte imitaties van vleermuisultrageluid. Daarom gingen Harlan Gough, een nu bij de Amerikaanse Fish and Wildlife Service in Burbank, Wash., werkende natuurbeschermer, en zijn collega's op zoek naar het antwoord.

De onderzoekers verzamelden 19 soorten tijgerkevers uit Zuid-Arizona en brachten ze naar het laboratorium. Ze bonden de insecten vast aan een metalen staaf en zetten ze aan om te vliegen. Het team filmde en nam vervolgens geluid op om te zien hoe de kevers reageerden op het afspelen van een vleermuiskliksequentie die direct voorafgaat aan een aanval. Meteen trokken zeven van deze soorten - allemaal nachtelijke vliegers - hun harde, kofferachtige voorvleugels in het pad van hun kloppende achtervleugels. De resulterende botsingen veroorzaakten hoge klikgeluiden.

Gough en zijn collega's dachten dat misschien de klikken vleermuizen waarschuwden voor de onaangename smaak en toxiciteit van de kevers, aangezien de insecten afweerchemicaliën produceren en vaak fel gekleurd zijn als waarschuwing voor potentiële aanvallers. Maar in het lab werden 90 van de 94 aangeboden kevers door grote bruine vleermuizen (Eptesicus fuscus) verslonden. "Het is vrij duidelijk dat tijgerkevers niet chemisch verdedigd zijn tegen vleermuizen," zegt Gough, hoewel de chemicaliën insecten tegenstanders zouden kunnen afschrikken.

In plaats daarvan denken de onderzoekers dat de tijgerkevers de "blijf weg" klikken van vieze smakende tijgermotten nabootsen. In een akoestische analyse leken de ultrasone frequentie, kliklengte en andere kenmerken van de tijgerkevers' clicks sterk op die van de tijgermotten die naast hen in Arizona leven.

Hoewel er meer onderzoek nodig is om de nabootshypothese te bevestigen, zegt Gough, lijken de tijgerkevers de eerste bekende insecten naast motten te zijn die anti-vleermuis ultrasound gebruiken. Het fenomeen kan wijdverspreid zijn in deze nachtelijke "akoestische wereld," zegt hij, met veel insectenorden die elkaar imiteren. "We hebben nog zoveel meer te weten over wat er 's nachts in de lucht gebeurt."

Ted Stankowich, een evolutionair ecoloog aan de California State University Long Beach, zegt dat de meeste onderzoeken naar dierlijke waarschuwingscommunicatie zich richten op visuele signalen, maar de nieuwe bevindingen tonen de noodzaak aan om potentiële waarschuwingssignalen die gebaseerd zijn op geluid of geur te overwegen. Bij sommige soorten kunnen deze voor menselijke zintuigen ondetecteerbaar zijn.

Gough denkt dat het fascinerend zou zijn om te zien hoe wijdverspreid het ultrasone klikken is bij de ongeveer 3000 soorten tijgerkevers ter wereld. Dit kan onderzoekers in staat stellen de timing van de evolutionaire oorsprong van deze akoestische verdedigingen te vergelijken met de evolutie van de eerste echolocerende vleermuizen tientallen miljoenen jaren geleden.