Denise Lewis: ‘De vooruitgang voor moeders in de topsport is verbazingwekkend – maar ik vond het echt triggerend’

Olympiërs worden vaak gezien als bovenmenselijk, maar Denise Lewis herinnert ons aan hun kwetsbaarheden. Ze kwam iets later bij onze oproep en begon meteen met het bespreken van de uitdagingen op het gebied van de geestelijke gezondheid waarmee atleten worden geconfronteerd, vooral na hun pensionering.

Denise, een voormalige zevenkamper en Olympisch gouden medaillewinnaar, besteedt nu tijd aan het ondersteunen van pas gepensioneerde atleten, zich bewust van de risico's voor de geestelijke gezondheid tijdens deze overgangsperiode. Ze denkt terug aan haar rol bij het Olympische omroepteam van de BBC, waar ze atleten vaak adviseert over mentaal welzijn – een schril contrast met haar eigen ervaringen in de jaren negentig en nul, toen emotionele transparantie zeldzaam was in de sport.

Een cruciaal moment voor de geestelijke gezondheid in de sport was het besluit van Simone Biles om zich terug te trekken uit de Olympische Spelen in Tokio. Denise ziet dit als een belangrijke stap in de richting van atleten die openlijk hun behoeften op het gebied van geestelijke gezondheid uiten, een verfrissende verandering ten opzichte van haar eigen carrièredagen.

De reis van Denise is er een van uithoudingsvermogen en veerkracht. Na de Olympische Spelen van 2000 in Sydney kreeg ze te maken met een ernstige voetblessure en kort daarna met de uitdagingen van het moederschap. Omdat haar ondersteuningssysteem voornamelijk bestond uit haar moeder en een aantal NHS-medewerkers, vond ze haar weg terug naar topprestaties.

15 maanden na de bevalling terugkeren naar de competitie was ontmoedigend. Toen ze deelnam aan de Wereldkampioenschappen in Parijs voelde ze zich nerveus en onzeker, een schril contrast met de vieringen die we vandaag de dag zien als moeders terugkeren naar sporten op hoog niveau.

Het verwerken van deze ervaringen is voor Denise een geleidelijke reis geweest. De afgelopen jaren hebben discussies rond moeders in de sport emoties losgemaakt, waardoor ze gedwongen werd na te denken over een tijd waarin de steun minimaal was. Ze erkent echter vooruitgang, met betere zwangerschapsbegeleiding en evoluerende ondersteuningssystemen voor vrouwelijke atleten.

Denise’s ervaring en belangenbehartiging zijn van onschatbare waarde. Ze ziet elke generatie de grenzen verder verleggen en de omstandigheden voor de volgende verbeteren. Haar eerste zelfhulpboek, 'Aanpassingsvermogen', dat in maart zal verschijnen, vat haar reis en verlangen samen om anderen te helpen.

Denise balanceert het moederschap en een carrière en benadrukt het belang van zelfzorg, inclusief een gezonde levensstijl, het verzorgen van het microbioom en het verdedigen van zichzelf. Het communiceren van haar wens om na de zwangerschap op 46-jarige leeftijd te blijven werken, was van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat ze actief bleef in haar carrière.

Het is een uitdaging om door de verschillende behoeften van haar kinderen in verschillende stadia te navigeren. Denise merkt de generatieverschuiving op in de perceptie van hiërarchie, waarbij moderne kinderen wederzijds respect verwachten.

Terugkijkend op haar zwangerschap op 46-jarige leeftijd voelde ze zich lichamelijk vergelijkbaar met toen ze haar eerste kind kreeg. Hoewel dit misschien niet bij iedereen weerklank vindt, onderstreept het het idee dat Olympiërs, hoewel vaak gezien als bovenmenselijk, met dezelfde levensuitdagingen worden geconfronteerd als ieder ander.