Influencer Romantiek Gaat naar Adembenemende Extremen in Skywalkers: Een Liefdesverhaal | Vanity Fair

Er waren al documentaires over sociale beïnvloeders, en zeker waren er al lange YouTube-video's waarin makers een cinematografisch tintje aan hun leven probeerden te geven. Maar er is misschien nog nooit iets geweest zoals Skywalkers: A Love Story, de nieuwe film van regisseur Jeff Zimbalist die op 19 juli op Netflix in première gaat. Skywalkers zou wel eens het eerste van een nieuw genre kunnen zijn: een lang uitgesponnen vlog (of TikTok, of Instagram reel) als speelfilm, ergens tussen feit en fictie en allemaal ter promotie van een merk.

Dat klinkt misschien als een negatieve kritiek — en op sommige manieren is dat het ook. Maar de film van Zimbalist is ook een volledig meeslepend portret van twee gekke mensen die gek zijn op elkaar, hun leven riskeren voor wat zij als kunst hebben bestempeld. De film draait om Angela Nikolau en Vanya Beerkus, een paar waaghals Russen wiens hobby die overging in een beroep het beklimmen van verschillende stedelijke structuren is — voornamelijk wolkenkrabbers en bruggen. Deze avonturen, vastgelegd door GoPro-camera's en drones, hebben het koppel beroemd gemaakt. Of berucht, als je toevallig voor een politieafdeling werkt in een van de verschillende landen wiens wetten Nicolau en Beerkus hebben overtreden.

De film van Zimbalist volgt het paar voordat ze een romantisch stel zijn. Nikolau vertelt haar achtergrond in de voice-over: ouders die circusartiesten waren, een aangeboren verlangen naar opwinding ver voorbij de norm. Zij en Beerkus beginnen omdat hij een partner nodig heeft voor een gesponsorde video. Al snel doorkruisen ze samen de wereld, steeds gevaarlijkere hoogten beklimmend om duizelingwekkende beelden te maken van jonge mensen die opgaan in het gevoel van hun schijnbare onoverwinnelijkheid. Beerkus, die eruitziet alsof hij uit een welvarender gezin komt en een comfortabele (en op zeeniveau gelegen) baan heeft die op hem wacht als hij dat wil, is onder de indruk van Nikolau's vasthoudendheid, maar wordt al snel bezorgd om haar veiligheid.

Er zit iets zoets, zij het nogal ouderwets, in deze romance, twee post-adolescenten met verbijsterende moed die de dagelijkse balans van een relatie moeten onderhandelen — vooral hoe hun respectievelijke geslachten hun dynamiek moeten bepalen. Ze moeten ook de pandemie doorstaan en de ernstige gevolgen ervan voor hun bedrijf — de meeste van hun sponsors waren klanten uit de reisbranche — voordat ze zich voorbereiden op wat misschien hun grootste stunt tot nu toe zou kunnen zijn. Ze plannen om de Merdeka 118 in Maleisië te beklimmen, het op één na hoogste gebouw ter wereld helemaal tot bovenaan de spits.

Zo verandert de film in iets van een globetrottende kraakthriller, met ingewikkelde plannen die worden gemaakt en een spannende infiltratie van een zwaar bewaakte superstructuur. Zimablist maakt fascinerend gebruik van de toegang die zijn onderwerpen hebben verleend door hun genadeloze zelfdocumentatie. Skywalkers mengt Zimablist's derde persoons camerawerk op vakkundige wijze met het eerste persoonsmateriaal; de film is een betoverende samensmelting van perspectieven. Men vraagt zich echter af wat er misschien alleen voor de camera's is gedaan, vooral bij een scène waarin een twijfelende Nikolau op een circus stuit en huilend haar relatie en levensdoelen overdenkt. Het is een aangrijpend moment, maar wel erg handig.

Wat misschien het meest verontrustend is aan de manier waarop Skywalkers de grens tussen waarheid en een donkerder tegenhanger betreedt, is hoe weinig men begint te geven om dat vervagen. De hybride constructie zorgt voor aangrijpend drama, allemaal gecentreerd rond die angstaanjagend echte klimscènes. Men begint te geloven dat de liefde tussen deze twee gekken ook echt is, zo innig lijken ze te leven in een klem van existentieel vraagstuk.

Nikolau is de echte ster van de film; haar sterke uitdaging staat steeds intrigerender in gesprek met de losse, delicate, zelfverklaard vrouwelijke presentatie van haar werk. Ik denk niet dat je zo'n personage in Amerika zou vinden; zij lijkt geheel voortgekomen uit een oosterse traditie die een strenge conservatisme door donker poëtisch romanticisme weeft. De hare is de veeleisende passie van een Bolshoi-danser, een soort sierlijke rigiditeit.

Zij pleit krachtig voor beroemdheid. Naarmate de film naar het einde toe gaat, komt de drang naar virale roem naar voren als misschien de belangrijkste reden van bestaan voor het hele project. Dat legt iets van een zure toon op wat anders een vreemde en meeslepende ervaring is geweest. We horen Nikolau en Beerkus praten over hun NFT-bedrijf — ze verkopen exclusief eigendom van hun foto's en video's — eerder in de film, maar aan het einde staat het zeer opvallend centraal. Het is een ontwapenende, volledig 2020s digitale verkooppresentatie, een vertrouwen in een nieuwe economie waarin mensen zoals Nikolau en Beerkus in het middelpunt willen staan — niet voor hun beklimmingen, maar voor hun marketing.