Japońska roślina dostarcza związków, które wykazują silną aktywność przeciwwirusową wobec HIV.

20 marca 2025 roku

Ten artykuł został zrewidowany zgodnie z procesem redakcyjnym i politykami Science X. Redaktorzy wyróżnili następujące cechy, zapewniając wiarygodność treści:

zweryfikowane fakty

zaufane źródło

skorygowane

przez Uniwersytet Toho

Badacze odkryli, że Daphne pseudomezereum (powszechnie znana jako Onishibari) zawiera substancję hamującą replikację ludzkiego wirusa upośledzenia odpornościowego (HIV). Rośliny były uprawiane w Ogrodzie Roślin Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Toho. To odkrycie ma prowadzić do poznania składników leków na nowe leki o lepszej aktywności przeciw-HIV.

Praca raportująca tę studium została opublikowana w czasopiśmie Phytochemistry. Grupę badawczą prowadził profesor Wei Li z Katedry Farmakognozji Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Toho, we współpracy z Duke University Medical Center w Stanach Zjednoczonych.

Rodzina Thymelaeaceae składa się z ponad 53 rodzajów i 800 gatunków rozpowszechnionych na całym świecie, z wyjątkiem obszarów polarnych i pustynnych. Te rośliny zawierają diterpenoidy, które wykazują istotne aktywności biologiczne, w tym przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe i przeciwbólowe.

D. pseudomezereum to zrzucane drzewo z rodziny Thymelaeaceae występujące w Japonii, Chinach i Korei. Jego kora została tradycyjnie wykorzystywana w medycynie do leczenia przewlekłych chorób skóry i reumatyzmu ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne. Dodatkowo, ta bogata w włókna kora była wykorzystywana jako dodatek w produkcji papieru japońskiego.

W badaniu grupa badawcza wyizolowała 10 diterpenoidów daphnane, w tym trzy wcześniej nie opisane związki, z owoców D. pseudomezereum. Spośród wyizolowanych związków trzy wykazywały silną aktywność przeciw-HIV, wartością EC50 około 1 nM i toksycznością na poziomie IC50 > 5 μM.

Wyniki tego badania nie tylko podkreślają obiecujący potencjał przeciw-HIV diterpenoidów daphnane, ale także stanowią fundament dla przyszłych badań mających na celu optymalizację ich aktywności poprzez strategiczne modyfikacje strukturalne.

Więcej informacji: Kouharu Otsuki et al, Związki przeciwwirusowe diterpenoidowe z Daphne pseudomezereum, Phytochemistry (2024). DOI: 10.1016/j.phytochem.2024.114366

Udostępnione przez Toho University