Recente en uitgebreide vulkanische activiteit ontdekt op Venus

27 mei 2024

Dit artikel is beoordeeld volgens het redactionele proces en beleid van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud verzekeren:

• feiten gecheckt
• beoordeeld door collega's
• betrouwbare bron
• geproefleesd

door David Appell, Phys.org

Een nieuwe analyse van gegevens die meer dan 30 jaar geleden op Venus zijn verzameld, suggereert dat de planeet momenteel vulkanisch actief zou kunnen zijn.

Een onderzoeksgroep uit Italië onder leiding van David Sulcanese van de Università d'Annunzio in Pescara, Italië, heeft gegevens van een radar mapping van het oppervlak van Venus uit het begin van de jaren '90 gebruikt om te zoeken naar vulkanische lava-stroming, en vond het in twee regio's.

Deze ontdekking suggereert dat vulkanische activiteit momenteel actief en wijdverspreider kan zijn dan voorheen werd gedacht, wat eerder indirect bewijs ondersteunt dat er vulkanische activiteit is op Venus.

Het werk is gepubliceerd in het tijdschrift Nature Astronomy.

Venus wordt soms 'de tweelingzus van de aarde' genoemd. Hoewel Venus maar iets kleiner is dan de aarde, heeft haar door CO2 gedomineerde atmosfeer een massief broeikaseffect dat haar oppervlak op ongeveer 465°C (870°F) bakt.

Hoewel miljarden jaren geleden, het oppervlak en de atmosfeer van Venus waarschijnlijk veel op de huidige aarde leken, met vloeibaar water aanwezig, hebben de steeds helderder wordende zon en vulkanische activiteit de temperaturen hoog genoeg opgedreven om al het water van de planeet te laten verdampen, wat leidde tot een op hol geslagen broeikaseffect.

Vandaag lijkt Venus uitgedroogd, gloeiend heet en ogenschijnlijk dood, omgeven door dichte wolken van zwavelzuur.

Tussen 1990 en 1992, cirkelde het Magellan-ruimteschip, gelanceerd vanaf de NASA-ruimteveer in 1989, Venus met een reeks wetenschappelijke instrumenten, zo laag als 295 km boven het oppervlak van de planeet.

Door de eerste cyclus van radarscans van Magellan, gemaakt in januari-september 1992 [Aardtijd], te vergelijken met de derde cyclus van september 1990 tot mei 1991, beide met een gemiddelde resolutie van 150 meter, hebben de onderzoekers een aantal aanpassingen gedaan om de vergelijkingen nuttig te maken, zoals het aanpassen van backscatter voor verschillende kijkhoeken.

Beide cycli van scans hadden een linkerkijkhoek vanaf de satelliet, terwijl de tweede cyclus een rechterzijde benadering had.

Het eerste gebied omvat lavastroomkenmerken op de westelijke flank van Sif Mons, een schildvulkaan op 22° noorderbreedte op Venus die een laag profiel vulkaan is die vrij ondiep op de grond ligt, zoals het profiel van een platte schild. Het tweede gebied was het westelijke deel van Niobe Planitia op een vergelijkbare breedtegraad, 21° noord, gekenmerkt door een vlak terrein, veel schildvulkanen en schildgerelateerd vulkanisch materiaal.

Na een reeks andere mogelijkheden voor hun waarnemingen te hebben onderzocht, schrijven de groep dat hun 'beste interpretatie' van de waarnemingen is dat de oppervlaktescatterende eigenschappen van Venus, zoals de ruwheid en samenstelling, veranderden van de eerste scan cyclus naar de derde cyclus, een interval van ongeveer 16 maanden. De veranderde kenmerken die zijn waargenomen, worden waarschijnlijk verklaard, schrijven ze, als nieuwe lavastromen die plaatsvonden tijdens de missie van Magellan.

'Onze studie bestreek slechts ongeveer 16% van het oppervlak van Venus vanwege de beperking van het vergelijken van afbeeldingen van slechts de twee linkerkijk cycli,' zei hoofdauteur Sulcanese, die werkt aan de International Research School of Planetary Sciences van zijn universiteit. 'Het is daarom waarschijnlijk dat er meer van dergelijk bewijs bestaat op Venus,' zei hij.

Deze bevinding ondersteunt eerder werk dat recente vulkanische activiteit op Venus afleidde uit indirect bewijs, zoals variaties in het zwavelzuur in de atmosfeer, veranderingen in de thermische emissiviteitsgegevens van een gebied (die het vermogen om elektromagnetische straling uit te zenden, voornamelijk in het infrarood meten), en morfologische analyse van oppervlaktekenmerken die op vulkanen lijken.

Er is vastgesteld dat Venus tot 42 vulkaanuitbarstingen per jaar kan hebben, met naar schatting 20 uitbarstingen die langer dan 1.000 aarddagen duren. (Venus draait extreem langzaam; een dag op Venus is eigenlijk langer dan het jaar. Als je op Venus geboren was, zou het elke dag je verjaardag zijn.) Dit huidige werk impliceert dat er per aardjaar wel 120 discrete uitbarstingen kunnen zijn.

Schattingen van de vulkanische stroomsnelheden voor elk van de twee regio's werden afgeleid door de dikte van de stromen in het bereik van 3 m tot 20 m aan te nemen, de bekende aardse waarden, en door de waargenomen stroomgebieden van de regio's te gebruiken.

Sif Mons heeft een maximale stroomsnelheid van 25 km3/aardjaar, en Niobe Planitia 38 km3/aardjaar. De som van de maximale stroomsnelheden betekent dat de vulkanische activiteit op Venus van dezelfde grootteorde kan zijn als die van de aarde, waardoor het vulkanischer zou zijn dan eerder werd gedacht.

'Future missions like VERITAS and EnVision will revisit Venus's surface,' said Sulcanese, 'allowing us to compare their data with the Magellan mission's images. This will enable us to identify surface changes over a period of more than 40 years.'

Journal information: Nature Astronomy

© 2024 Science X Network