Net als Ruth Langsford ben ik gescheiden in mijn 60s - het leven heeft nu minder glans. - OK! Magazine

Ondanks de eeuwenoude belofte van 'tot de dood ons scheidt' en een record laag echtscheidingspercentage in Engeland en Wales in 2022, neemt het fenomeen van de 'zilveren scheiders' toe. In 2021 werd maar liefst één op de vier echtscheidingen aangevraagd door personen ouder dan 50 jaar, en van 1993 tot 2019 is het echtscheidingspercentage onder de zestigplussers schokkend verdubbeld. Zelfs bekende koppels zoals presentatoren Ruth Langsford en Eamonn Holmes, beide 64, zijn bezig met het doormaken van een echtscheiding. Voor Marian Elliott, nu 71, was de instorting van haar huwelijk op 60-jarige leeftijd niets minder dan een bom.

'Ik was met vervroegd pensioen gegaan en mijn man stond op het punt om met pensioen te gaan. We zouden van het leven moeten genieten en het stortte allemaal in elkaar. De scheiding kwam als een enorme schok,' vertelde ze aan OK!. Marian herinnerde zich hoe hun romance opbloeide: 'We hebben elkaar ontmoet toen ik een nieuwe baan begon op zijn kantoor. Ik nam eigenlijk zijn plaats in, maar er was een maand overlap. Hij speelde rugby en ik deed de thee op de club. We hielden allebei echt van musicaltheater, dus gingen we altijd naar shows. We hadden dezelfde interesses en vonden het leuk om dat soort dingen te doen.'

Na 38 jaar te hebben geïnvesteerd in haar huwelijk, had Marian zich een toekomst voorgesteld vol met grote vakanties, familiebezoeken overzees, uitstapjes naar het theater en stedentrips. Maar tien jaar na haar scheiding waren die dromen uiteen gespat, waardoor ze werd geconfronteerd met een onverwacht nieuw begin. 'Toen hij vertrok, voelde ik me zo eenzaam en alleen in het huis. Het was alsof er een grote, enorme, lege leegte was. Ik was me er steeds van bewust dat hij er niet was. Het was de eerste keer dat ik alleen in bed lag in 38 jaar. We deden alles samen; ik voelde me alsof ik niets alleen kon doen. Ongeveer vijf jaar nadat hij vertrok, dacht ik, 'Ik ga mezelf kaartjes boeken voor een musical.' Maar ik reed steeds rond en keerde uiteindelijk naar huis, omdat ik niet naar binnen durfde gaan in mijn eentje naar het theater omdat dat altijd ons ding was.'

'Ik ben nog steeds niet zelf naar een show geweest. We gingen naar buiten, dronken iets of aten iets en praatten erover. Alleen kan ik het gewoon niet. Het plezier is weg. Het leven heeft minder glans. Als ik met mensen ben, gaat het goed, maar zodra ik weer binnen ben, de voordeur sluit en ik alleen ben, met de dieren, raak ik in een dip. Ik mis hem, ik kan er niets aan doen.'

Echtscheiding is niet alleen emotioneel zwaar, maar ook financieel uitdagend, met de gemiddelde kosten in het Verenigd Koninkrijk van £14.561. Voor degenen die op latere leeftijd scheiden, zijn er andere financiële kwesties waar ze mee te maken krijgen, zoals pensioenen. Gemiddeld moeten vrouwen 19 jaar langer werken om met dezelfde pensioenspaarpotjes als mannen met pensioen te gaan. Uit één onderzoek bleek dat vrouwen die na hun vijftigste scheiden een daling van 45% in hun levensstandaard ervaren, terwijl die van mannen slechts met 21% daalt.

Echtscheidingsadvocaat Victoria Walker van Moore Barlow heeft gewezen op een groeiende trend van 'zilveren splitsingen', merkend op: 'Het uit elkaar gaan op latere leeftijd wordt steeds gebruikelijker. Soms wachten mensen tot hun kinderen klaar zijn met hun opleiding voordat ze gaan scheiden, voor stabiliteit en zekerheid. Anderen kunnen financieel pas later scheiden of willen zo lang mogelijk een bepaalde levensstijl behouden,' Ze wijst ook op het omstreden onderwerp van pensioendeling, waarbij veel mannen terugschrikken voor dit idee. 'Pensioendeling kan een probleem zijn waar mensen mee te maken krijgen, dat vaak advies van een pensioenexpert vereist. Meestal houden mannen niet van het idee om hun pensioen(s) te delen, terwijl dit vaak het meest waardevolle bezit is na het gezinshuis.'

Marian, die zichzelf zag navigeren door de woelige wateren van een late echtscheiding, deelde haar angsten over financiële zekerheid. 'Ik was bezorgd omdat mijn pensioen slechts de helft was van dat van mijn man, dus ik had geen idee wat mijn levensstandaard zou zijn. Ik was bang,' bekent ze. De impact op haar dagelijks leven is duidelijk, aangezien ze toegeeft dat ze op de kleintjes moet letten: 'Ik ben er beter in geworden om betere deals te vinden. Ik houd niet veel geld over, maar ik heb genoeg. Er zijn zeker geen vakanties meer.'

De huizenmarkt voegde nog meer zorgen toe, aangezien Marian zichzelf niet kon veroorloven om een nieuw huis in Guildford te kopen, waar ze twee decennia had gewoond. 'Alles wat ik me kon veroorloven waren woningen die mensen waren begonnen uit elkaar te halen, en niet hadden afgemaakt. Ik dacht, 'Dat kan ik niet aan. Ik ben in een te fragiele toestand,'' onthult ze, haar wrok jegens de situatie uitend. Marian verhuisde naar de meer budgetvriendelijke Kentse kust, waarbij ze deelt, 'De enige mensen die ik in het gebied kende waren mijn neef en haar man en een collega. Ik dacht, 'Dit is niet genoeg. Ik heb mensen nodig,'' geeft ze toe. 'Ik was 60 jaar op het moment van de scheiding en 64 toen ik vertrok. Ik dacht dat het geen goede leeftijd was om nieuwe vrienden te maken omdat de meeste mensen al hun eigen vrienden en groepen hadden. Ik voelde me zo eenzaam.'