Tandarts heeft mogelijk 500 jaar oud mysterie opgelost in da Vinci's iconische Vitruvian Man

2 juli 2025 verslag

door Paul Arnold, Phys.org

medewerker

geëdit door Gaby Clark, beoordeeld door Robert Egan

wetenschappelijk redacteur

associate redacteur

Dit artikel is beoordeeld volgens het redactionele proces en beleid van Science X. Redacteuren hebben de volgende kenmerken benadrukt terwijl ze de geloofwaardigheid van de inhoud waarborgen:

feiten gecontroleerd

betrouwbare bron

gecorrigeerd

Een tandarts uit Londen lijkt een eeuwenoud wiskundig raadsel te hebben opgelost dat verborgen zit in een van de meest beroemde anatomische tekeningen ter wereld—Leonardo da Vinci's Vitruviusman. Deze ontdekking suggereert dat het iconische beeld hetzelfde ontwerpblauwdruk weerspiegelt dat vaak in de natuur wordt gevonden.

De tekening in pen en inkt van een naakte mannelijke figuur in twee overlappende poses, met armen en benen ingesloten binnen een cirkel en een vierkant, werd gemaakt door de Renaissance veelvraat rond 1490. Het is een studie van de ideale menselijke vorm, deels beïnvloed door de geschriften van de Romeinse architect Marcus Vitruvius Pollio, die geloofde dat het menselijk lichaam harmonieuze verhoudingen heeft, net als een goed ontworpen tempel.

Hij stelde voor dat een menselijke figuur perfect zou passen in een cirkel en een vierkant, maar gaf geen wiskundig kader voor deze meetkundige relatie. Da Vinci heeft het opgelost, maar heeft niet expliciet uitgelegd hoe.

Al meer dan 500 jaar is het een mysterie gebleven hoe hij deze perfecte pasvorm bereikte in een van 's werelds meest geanalyseerde tekeningen. Het is een raadsel dat talloze theorieën en ideeën heeft voortgebracht, zoals de Gulden Snede (1,618...). Maar geen van deze komt overeen met de werkelijke metingen.

Een nieuw onderzoek van de Londense tandarts Rory Mac Sweeney, gepubliceerd in het Journal of Mathematics and the Arts, geeft eindelijk wat antwoorden op da Vinci's meetkundige methode.

In het artikel wordt een verborgen detail in de Vitruviusman beschreven, namelijk een gelijkzijdige driehoek tussen de benen van de man waar da Vinci naar verwees in zijn aantekeningen voor de tekening. Analyse onthulde dat deze vorm overeenkomt met de driehoek van Bonwill, een denkbeeldige gelijkzijdige driehoek in de tandheelkundige anatomie die de optimale prestaties van de menselijke kaak regelt.

Het gebruik van de driehoek in het kunstwerk resulteerde in een verhouding van 1,64 tot 1,65 tussen de zijde van het vierkant en de straal van de cirkel. Dat komt heel dicht in de buurt van het speciale blauwdruknummer van 1,633, dat in de natuur wordt gevonden voor het bouwen van de meest efficiënte structuren.

Mac Sweeney gelooft dat dit geen toeval is en suggereert dat da Vinci perfect begreep hoe het ideale ontwerp van het menselijk lichaam eruitzag, lang voordat de moderne wetenschap dit deed.

'Leonardo's meetkundige constructie codeerde succesvol fundamentele ruimtelijke relaties in de menselijke vorm, waarbij de opmerkelijke precisie van zijn Renaissance-visie op wiskundige eenheid tussen het menselijk figuur en de natuurlijke orde werd aangetoond.'

Het artikel van Mac Sweeney doet veel meer dan een 500 jaar oud academisch vraagstuk aanpakken. De bevindingen zouden nieuwe benaderingen kunnen inspireren in tandheelkundige anatomie, prothetisch ontwerp en craniofaciale chirurgie. Ze zouden ook verder onderzoek kunnen stimuleren naar Renaissance-kunst voor wetenschappelijke inzichten die eeuwenlang verborgen zijn gebleven.

Geschreven voor jou door onze auteur Paul Arnold, geëdit door Gaby Clark , en gecontroleerd op feiten en beoordeeld door Robert Egan —dit artikel is het resultaat van zorgvuldig menselijk werk. We vertrouwen op lezers zoals jij om onafhankelijke wetenschapsjournalistiek in leven te houden. Als deze berichtgeving belangrijk voor je is, overweeg dan een donatie te doen (vooral maandelijks). Als dank krijg je een advertentievrije account.

Meer informatie: Rory Mac Sweeney, Leonardo's Vitruviusman: moderne craniofaciale anatomische analyse onthult een mogelijke oplossing voor het 500 jaar oude mysterie, Journal of Mathematics and the Arts (2025). DOI: 10.1080/17513472.2025.2507568

© 2025 Science X Network