Door de zon getroffen: NASA legt intense X-klasse zonnevlammen vast
De Solar Dynamics Observatory van NASA heeft dit beeld van een zonnevlam vastgelegd, te zien als de heldere flits aan de rand van de Zon op 27 mei 2024, met een ingevoegd beeld van de Aarde als schaal. Het beeld toont een subset van extreem ultraviolet licht dat het extreem hete materiaal in vlammen accentueert en dat in het rood is gekleurd. Credit: NASA/SDO
De Solar Dynamics Observatory (SDO) van NASA, die de zon continu in de gaten houdt, heeft onlangs beelden vastgelegd van twee krachtige X-klasse zonnevlammen. De eerste vlam werd geclassificeerd als een X2.8 en bereikte zijn piek om 3:08 uur ET op 27 mei 2024. De tweede, geclassificeerd als een X1.4, bereikte zijn piek om 10:37 uur ET op 29 mei 2024.
Zonnevlammen zijn intense uitbarstingen van straling die optreden op de zon wanneer magnetische energie die zich heeft opgebouwd in de zonne-atmosfeer plotseling wordt vrijgegeven. Ze geven energie af over het hele elektromagnetische spectrum, van radiogolven tot gammastralen. Deze vlammen kunnen van minuten tot uren duren en gaan vaak gepaard met de uitstoot van zonne-materiaal dat bekend staat als coronale massa-ejecties (CME's).
De Solar Dynamics Observatory van NASA heeft dit beeld van een zonnevlam vastgelegd - te zien in de heldere flits aan de linkerkant - op 29 mei 2024. Het beeld toont een subset van extreem ultraviolet licht dat het extreem hete materiaal in vlammen accentueert en dat oranje is gekleurd. Credit: NASA/SDO
De sterkte van zonnevlammen wordt geclassificeerd op basis van hun helderheid in de röntgengolf-lengtes geobserveerd door satellieten, zoals het GOES-ruimtevaartuig. Deze klassen worden aangeduid als A, B, C, M of X, waarbij A de zwakste en X de sterkste is. Elke klasse vertegenwoordigt een tienvoudige toename in energie-output, en binnen elke klasse wordt een fijnere schaal van 1 tot 9 gebruikt om meer details te verstrekken. Bijvoorbeeld:
De classificatie van een vlam, zoals X2.8, duidt een X-klasse vlam aan met een helderheid van 2.8 op de logaritmische schaal die wordt gebruikt om röntgenstralen te meten. Deze schaal is essentieel om de mogelijke effecten van zonnevlammen op het ruimteomgeving rond de Aarde en de verschillende technologieën en systemen die kunnen worden beïnvloed door verhoogde zonnestralingsniveaus, te begrijpen en te voorspellen.
Deze animatie van het Solar Dynamics Observatory toont het boven de aarde terwijl het naar de zon kijkt. SDO is ontworpen om ons te helpen de invloed van de zon op de aarde en de aarde-ruimte in de buurt te begrijpen door de zonne-atmosfeer te bestuderen op kleine ruimte- en tijdschalen en in veel golflengtes tegelijk. Credit: NASA/Goddard Space Flight Center Conceptual Image Lab
De Solar Dynamics Observatory (SDO) van NASA is een missie gewijd aan het begrijpen van de invloed van de zon op de aarde en de nabije aarde-omgeving. Gelanceerd op 11 februari 2010, maakt SDO deel uit van NASA's Living With a Star (LWS) programma, dat tot doel heeft aspecten van het verbonden zon-Aarde systeem die het leven en de maatschappij direct beïnvloeden, te bestuderen.
De primaire doelstellingen van SDO zijn inzichten verkrijgen in de atmosfeer en het magnetische veld van de zon, begrijpen hoe energie wordt opgeslagen en vrijgegeven in de zonne-atmosfeer (zoals in zonnevlammen en coronale massa-ejecties), en het meten van de zonnevariaties die invloed hebben op het leven op aarde en zijn technologische systemen. Door bijna continue, hoge-resolutie observaties van de zon in meerdere golflengtes te bieden, speelt het observatorium een cruciale rol in het verbeteren van ons vermogen om ruimteweer gebeurtenissen te voorspellen.
Het observatorium is uitgerust met drie zeer gevoelige instrumenten:
De gegevens van de SDO zijn essentieel voor ons inzicht in het complexe en dynamische gedrag van de zon en hebben de voorspelling van ruimteweer aanzienlijk verbeterd.
